Hej, ja sobie też ostatnio dowalilam analiza odnośnie mojego związku, cała noc nie spałam a ostatecznie i niepotrzebnie zaczęłam analizować czy mój facet jest nudny czy nie. Takie coś zasugerowal mi kiedyś terapeuta i od tego czasu mam natret. Zaczęłam czytać w necie o nudnych facetach i szczerze to do niczego nie doszłam. Już nic nie wiem, obudziłam się z panika mimo że ostatnio było dosyć dobrze. Straszne to, już nie wiem czy u mnie to nerwica czy nie. Ciągle szukam jego wad, mimo że ma tyle xalet i bardzo mi na nim zależy jest kochany, ma dobre serce, opiekuńczy, przytula, całuje w czoło co uwielbiam, kupuje mi słodycze, pociesza, jak tu takiego nie kochać? Fakt że może nie jest dusza towarzystwa , ale ja też nie jestem. I ja nie jestem idealna a on ze mną wytrzymuje a ja sobie szukam.

justi2212 pisze:Hej, ja sobie też ostatnio dowalilam analiza odnośnie mojego związku, cała noc nie spałam a ostatecznie i niepotrzebnie zaczęłam analizować czy mój facet jest nudny czy nie. Takie coś zasugerowal mi kiedyś terapeuta i od tego czasu mam natret. Zaczęłam czytać w necie o nudnych facetach i szczerze to do niczego nie doszłam. Już nic nie wiem, obudziłam się z panika mimo że ostatnio było dosyć dobrze. Straszne to, już nie wiem czy u mnie to nerwica czy nie. Ciągle szukam jego wad, mimo że ma tyle xalet i bardzo mi na nim zależy jest kochany, ma dobre serce, opiekuńczy, przytula, całuje w czoło co uwielbiam, kupuje mi słodycze, pociesza, jak tu takiego nie kochać? Fakt że może nie jest dusza towarzystwa , ale ja też nie jestem. I ja nie jestem idealna a on ze mną wytrzymuje a ja sobie szukam.

Ja znowu szukałam na temat tego że Marcin jest prostym człowiekiem dużo trzeba mu tłumaczyć i w ogóle ale kurde kiedyś kochałam go i nie zwracałam na to uwagi ... A z tym że jest cudowny to mam tak samo nie jest idealny ale potrafi o mnie dbać i jeszcze bardziej jestem zła na siebie bo nie umiem tego docenić

No o dodatkowo mam wyrzuty sumienia że w ogóle tak myślę o nim...

No dokładnie tak ... Czasami chciałabym rzucić to wszystko i iść przed siebie ale chce walczyć jakoś nie umiem sobie wyobrazić że mogłabym być z kimś innym albo że on byłby sam bo wiem ze nikogo innego nie szukalby a ja boję kochać się kogoś kto nie jest nim na prawdę to jest straszne co musimy przechodzić mogłabym powiedzieć nawet że niesprawiedliwe że chcemy kochać a nie możemy tak jak byśmy chcieli

No ale tak racjonalnie patrząc to zerwanie też nic nie da skoro jesteśmy w nerwicy. Byłabym jeszcze w większym dołku i wcale by mi to szczęścia nie dało. Tutaj trzeba podjąć stanowcza decyzję, chce z nim być i kropka choćby natrety biły drzwiami i oknami. Wóz albo przewóz. Takie tkwienie w wątpliwościach tylko wszystko poglebia. Podejmuje decyzję z wszystkimi jej konsekwencjami. Damy radę, ja chcę walczyć bo warto

Wiesz ile razy mówiłam do siebie że kocham jego i koniec basta rozmyślania ? Że chce kochać tylko jego . Być tylko z nim pomimo wszystko . Dużo dużo. są takie dni kiedy jestem pewna że chce a są też takie kiedy chce uciec sama przed sobą

-- 7 października 2016, o 13:07 --
A czy Ty też masz tak że Twoje serce nie czuję nic ? Żadnego szczęścia nic ? Ja tylko czasem czuję coś podobnego do radości . Na początku jeszcze czułam ból tak jakby miałabym złamane serce a teraz nic

Wiesz, najśmieszniejsze w tym jest to, że ja niedawno miałam inne natręty, a te kocham-nie kocham zeszły na drugi plan i nawet pisałam swojemu chłopakowi że przynajmniej wiem że jego kocham na 100 %, ciekawe do kiedy no i wygadałam
Nie poddawaj się Leli, trzeba próbować do skutku

-- 7 października 2016, o 12:12 --

Leli pisze: -- 7 października 2016, o 13:07 --
A czy Ty też masz tak że Twoje serce nie czuję nic ? Żadnego szczęścia nic ? Ja tylko czasem czuję coś podobnego do radości . Na początku jeszcze czułam ból tak jakby miałabym złamane serce a teraz nic

Tak, takie spłycone są raczej moje emocje, czasami czuję lęk, a w lepszych momentach to taką obojetność, albo trochę przygnębienie, sama nie wiem, ani to radość, ani wielki smutek. To wszystko jest winą nerwicy i tego sie trzymam. Mamy nerwicę więc odczuwanie miłości i innych pozytywnych emocji jest bardzo pohamowane.

Ja tez trzymam się tego że to nerwica aby nie myśleć i pozwolić emocjom dojść do głosu bo ostatnio sama zauważyłam że jak myślę np o tym drugim to jest taki moment że sama widzę że cholernie się wkręciłam i se jak to analizuje to przez to nie zwracam uwagi na nic innego . Nawet na uczucia . Chce w końcu coś czuć i tyle musi być dobrze

Leli pisze:Ja tez trzymam się tego że to nerwica aby nie myśleć i pozwolić emocjom dojść do głosu bo ostatnio sama zauważyłam że jak myślę np o tym drugim to jest taki moment że sama widzę że cholernie się wkręciłam i se jak to analizuje to przez to nie zwracam uwagi na nic innego . Nawet na uczucia . Chce w końcu coś czuć i tyle musi być dobrze

Będzie jak dobrze, że są tutaj ludzie, którzy mają takie same problemy aż dziw bierze, że tak możemy się nakręcać.

Ja pamiętam jak tutaj trafiłam i post zordona boże jaka ulga wtedy we mnie wstąpiła wsiadłam na rower i 11 kilometrów na tym rowerze przeryczalam chyba że szczęścia że to jednak nie prawda

A ja znowusz z jednego natręctwa na drugie teraz dotyczy mojej ukochanej i kiedy pisze ukochanej to juz czuje lęk i to od paru miesięcy ,bardzo kocham dziewczynę ,ale mam pełna głowę mysli negatywnych typu ze nie kocham ,ze zostawię Ją itp i lęk przy tym od razu stan typu depresyjny.
Kocham Dziewczynę ,Zordon w grudniu zeszłego roku tez mi pisal zebym olewał to itp, ale nadal to mam ,jak sie z tym pogodzić ?
Nie chce zostawić dziewczyny a mam takie mysli i sie boje se w nie uwierzę....

U mnie znowu źle myśli się uspokoily ale czuję taki lek w okolicy serca ciągle chodzę taka jakby roztargniona boję się

Leli pisze:U mnie znowu źle myśli się uspokoily ale czuję taki lek w okolicy serca ciągle chodzę taka jakby roztargniona boję się

Leli, ja podobnie, ale co zrobić. Pozostaje olewać jak wszystko inne

hej dawno tu nie pisałam.. chciałam się zapytać czy też tak macie że nie wiecie już co myślec? aż po prostu czasem strach paraliżuje wam ruchy? bo ja już nie potrafię nawet o tym wszystkim nie myśleć.. Ciągle wątpliwości i jakieś złudzenia. Jest mi bardzo ciężko to wszystko zaakceptować bo zawsze nerwica zmienia swoją taktykę...

No jasne ja jak nie myślę o moich wyimaginowanych problemach to wydaje mi się że cos jest nie tak, więc zaczynam znowu myśleć to tak właśnie działa, po prostu boisz się puścić kontrolę, że jak nie będziesz myśleć to coś się stanie a prawda jest taka, że mielibyśmy po prostu święty spokój