Malami09 pisze: ↑

25 października 2017, o 22:14

tomek19932304 pisze: ↑

25 października 2017, o 22:02

A czy wy czasami tez tak mieliscie ze nerwica tworzy wam jakiś wyidealizowany obraz partnera ? ja wtedy czuje napięcie jeśli coś zaburza mi ten obraz

Tak, tak i jeszcze raz tak. To wszystko jest chore.. ja raz kocham swojego partnera bo jest dla mnie idealny a innym razem wszystko mnie w nim wkurza, wydaje mi sie brzydki itp.
Czasem mam tak ze zaplanuje sobie co moj tż powinien robic i mowic a jesli cos nie jest tak jak chce to sie wkurzam i mysle ze do siebie nie pasujemy

tomek19932304 pisze: ↑

25 października 2017, o 22:36

Malami09 pisze: ↑

25 października 2017, o 22:14

tomek19932304 pisze: ↑

25 października 2017, o 22:02

A czy wy czasami tez tak mieliscie ze nerwica tworzy wam jakiś wyidealizowany obraz partnera ? ja wtedy czuje napięcie jeśli coś zaburza mi ten obraz

Tak, tak i jeszcze raz tak. To wszystko jest chore.. ja raz kocham swojego partnera bo jest dla mnie idealny a innym razem wszystko mnie w nim wkurza, wydaje mi sie brzydki itp.
Czasem mam tak ze zaplanuje sobie co moj tż powinien robic i mowic a jesli cos nie jest tak jak chce to sie wkurzam i mysle ze do siebie nie pasujemy

O rany a myslałem ze tylko ja robię tak ze juz z wyprzedzeniem planuje sobie jak moja laska powinna mówić i jak sie zachowywac a jak nie zachowuje sie według mojego scenariusza to czuje napięcie w srodku

Malami09 pisze: ↑

26 października 2017, o 07:04

Czy ktos z obecnych mial mysli na temat ex ? :/ nie wiem dlaczego ale wczoraj nagle o nim pomyslalam i takie dziwne napiecie jak sie polozylam spac to snilo mi sie ze mnie dalej kocha. Weszlam na sennik i szok, strach. Chce byc z obecnym partneram a te mysli sa okropne .. boje sie ze moze wole mojego ex od obecnego partnera.. o zgrozo. ( nie radze sobie z tym ..

angiiee pisze: ↑

26 października 2017, o 12:22

U mnie zdiagnozowano zaburzenia paranoidalne, od marca biore leki. Czy może to mieć związek z zanikiem poczucia więzi z partnerem? Wydaje mi się, że ta diagnoza nie jest do końca prawidłowa, bo mam wyraźne objawy nerwicy (ewentualnie nerwicy natrect).. męczy mnie to od stycznia 2017, na początku były inne natrętne myśli, potem pojawiła się myśl że co jeśli nie kocham mojego partnera- i ta myśl męczy do dzisiaj..Jesteśmy razem 4 lata.. Moze to jakiś kryzys?
Analizuje ciągle nasz związek, zastanawiam się czy tęsknie (co mnie dobija-żyjemy na odległość a nie odczuwam teraz tęsknoty jak dawniej - kiedyś nie mogłam doczekać się spotkania a teraz - martwię się, ze jak go zobacze to poczuje strach).. Jak sobie z tym poradzić?

Największy ból sprawia mi, kiedy ktoś komentuje moje wątpliwości mówiąc, że może my nie jesteśmy dla siebie stworzeni i żebym się zastanowiła nad rozstaniem ;(

To jest coś strasznego.. Pomocy

katarzynka pisze: ↑

26 października 2017, o 13:33

angiiee pisze: ↑

26 października 2017, o 12:22

U mnie zdiagnozowano zaburzenia paranoidalne, od marca biore leki. Czy może to mieć związek z zanikiem poczucia więzi z partnerem? Wydaje mi się, że ta diagnoza nie jest do końca prawidłowa, bo mam wyraźne objawy nerwicy (ewentualnie nerwicy natrect).. męczy mnie to od stycznia 2017, na początku były inne natrętne myśli, potem pojawiła się myśl że co jeśli nie kocham mojego partnera- i ta myśl męczy do dzisiaj..Jesteśmy razem 4 lata.. Moze to jakiś kryzys?
Analizuje ciągle nasz związek, zastanawiam się czy tęsknie (co mnie dobija-żyjemy na odległość a nie odczuwam teraz tęsknoty jak dawniej - kiedyś nie mogłam doczekać się spotkania a teraz - martwię się, ze jak go zobacze to poczuje strach).. Jak sobie z tym poradzić?

Największy ból sprawia mi, kiedy ktoś komentuje moje wątpliwości mówiąc, że może my nie jesteśmy dla siebie stworzeni i żebym się zastanowiła nad rozstaniem ;(

To jest coś strasznego.. Pomocy

Angiiee, gdyby Twoj partner był Ci obojętny, nie bolałyby Cię komentarze o rozstaniu. Mieliście jakieś kłopoty w związku, które mogłyby prowadzić do konkluzji, że nie czujesz już nic do partnera?

Ps. Taka mała rada, nie dziel się swoimi pomysłami z osobami, które nie mają pojęcia o problemach psychicznych

katarzynka pisze: ↑

26 października 2017, o 13:40

Czyli nerwicowy standard, jedna myśl z księżyca i nerwicowe kółko się rozkręca

Czemu nie czujesz? A no temu, że cały czas analizujesz, sprawdzasz, myślisz, co skutecznie blokuje Twoje uczucia i co jest zupełnie naturalnym w zaburzeniu lękowym.

nieznajoma19 pisze: ↑

26 października 2017, o 20:12

Ja nie wierzę. Ciągle tu wracam i za każdym razem mam co innego. Jedno g&wno się skończy zaraz włazi mi w głowę następne. Jak sobie radzę z natretami i one mijają - nagle bum! Niespodzianka! Kolejne g%£×*/=wno, które mnie męczy. Pozwólcie że w skrócie opisze.
Boje się patrzeć na kogokolwiek, bo zaraz mam myśli, że ta osoba mi się podoba, jest mi przeznaczona i takie durnoty. (Mam chłopaka, jakby co)
A jak sobie zaprzeczam (nie umiem inaczej) to to się nasila... Wiem, nie powinnam tego robić ale nie potrafię inaczej. Albo inny przykład. Oglądam TV, leżę, nie myślę o niczym. I nagle jakiś aktor w filmie, no i nie obejdzie się bez myśli ze przecież on mi się podoba. Ja na niego nie patrzę, odwracam wzrok jak się pokazuje, żeby nie mieć chorych myśli. Ale pojawia mi się jakieś chore, pieprzone 'sztuczne podniecenie' Czy tak to się nazywa? DO CHOLERY! To to już jest szczyt wszystkiego. Koleś całuje swoją dziewczynę, ja wzrok na nią, nie na niego i nagle jakieś coś czuje na dole? Co to do cholery jest? Mam to już nie pierwszy raz, dobra, mogę mieć myśli i inne cholerstwa. Ale TO? to ja już wolę umrzeć, niż się z tym męczyć. I co ja teraz leżę i się dręcze tym, że może ja się podnieciłam? Chyba skoczę z okna. Jest mi serio przykro.

tomek19932304 pisze: ↑

26 października 2017, o 18:37

Czuje taki scisk w klatce piersiowej to jest najgorsze bo nie pozwala zapomniec o tym problemie. Po za tym kompulsja która zawsze mnie uspokajała przestała działać przywoływałem pozytywne wspomnienia i od razu lepiej mi się robiło a teraz to nie działa.

PiotrNazwisko pisze: ↑

27 października 2017, o 09:43

nieznajoma19 pisze: ↑

26 października 2017, o 20:12

Ja nie wierzę. Ciągle tu wracam i za każdym razem mam co innego. Jedno g&wno się skończy zaraz włazi mi w głowę następne. Jak sobie radzę z natretami i one mijają - nagle bum! Niespodzianka! Kolejne g%£×*/=wno, które mnie męczy. Pozwólcie że w skrócie opisze.
Boje się patrzeć na kogokolwiek, bo zaraz mam myśli, że ta osoba mi się podoba, jest mi przeznaczona i takie durnoty. (Mam chłopaka, jakby co)
A jak sobie zaprzeczam (nie umiem inaczej) to to się nasila... Wiem, nie powinnam tego robić ale nie potrafię inaczej. Albo inny przykład. Oglądam TV, leżę, nie myślę o niczym. I nagle jakiś aktor w filmie, no i nie obejdzie się bez myśli ze przecież on mi się podoba. Ja na niego nie patrzę, odwracam wzrok jak się pokazuje, żeby nie mieć chorych myśli. Ale pojawia mi się jakieś chore, pieprzone 'sztuczne podniecenie' Czy tak to się nazywa? DO CHOLERY! To to już jest szczyt wszystkiego. Koleś całuje swoją dziewczynę, ja wzrok na nią, nie na niego i nagle jakieś coś czuje na dole? Co to do cholery jest? Mam to już nie pierwszy raz, dobra, mogę mieć myśli i inne cholerstwa. Ale TO? to ja już wolę umrzeć, niż się z tym męczyć. I co ja teraz leżę i się dręcze tym, że może ja się podnieciłam? Chyba skoczę z okna. Jest mi serio przykro.

Kiedyś przeczytałem w tym samym temacie, że możesz odczuwać całe lękowe koło myśli, w którym znajdzie się mnóstwo rzeczy, które tylko Cię utwierdzą w tym, że nie kochasz. No i racja, możesz raz czuć to, drugi raz czuć to, ale wszystko kręci się wokół JEDNEGO zaburzenia, a zaburzony umysł potrafi tak wszystko analizować i tworzyć sobie kolejne wkrętki, że możesz to odczuwać w taki sposób, że za każdym razem masz co innego.

Ze mną jest tak, że raz myślę, że może mi się podobać inna, bo pomyślę o innej (bzdura), że nie mam ochoty na kontakt / rozmowy (bzdura), że mi się nie podoba (BZDURA), że zachowuję się nie fair wobec niej, gdy ona okazuje mi swoją miłość do mnie, a ja mam wrażenie, że nie potrafię tego samego dać jej (bzdura - nie moja wina, że mój umysł tak reaguje, muszę po prostu nauczyć go, jak nie reagować). No bo jak to inaczej wyjaśnić? Zanim zostaliśmy parą, moją głowę zaprzątały myśli, co czuje do mnie ona. Cały czas analizowałem, wyczuwałem sprzeczne sygnały, zastanawiałem się, czy w ogóle do czegoś dążymy, i nagle teraz, gdy dostałem to, czego chciałem i mam przy sobie cudowną osobę, analizuję to, co JA do niej czuję? Bezsens. Prawda jest taka, że te myśli nie mają większego sensu i tym bardziej w tym będę siedział, im większą uwagę poświęcę tym myślom.