Im bardziej będziesz sobie mówiła, że to trudne i ciężkie, tym bardziej takie to będzie.
to wszystko jest tak logiczne, ale tak trudne do zaakceptowania przez mój mózg, ze to tylko zaburzenie nic więcej.
Oczywiście, że się da!
, ja wręcz odczuwam trochę dumy, że udało mi się znaleźć takiego faceta, bo przez długi okres czasu uważałam, że na nic dobrego nie zasługuje.. jest mi z nim po prostu z nim baardzo dobrze, przed tym zaburzeniem ja nie mogłam uwierzyć w swoje szczęście i jak życie się mi zmienia. Będąc z tamtym partnerem ja ani razu tak nie powiedziałam.. mówiłam sobie - "no ma wady, ale wspiera mnie jakoś, no jest za mną", absolutnie co innego.
Ja przy swoim.partnerze rowniez sie tak czulam zawsze jak w niebie ciagle usmiechnieta zadowolona. Troche ten stan zniszczylo u mnie zaburzenie hormonow i zly psycholog ktory mowil analizuj sprawdzaj porownuj patrz co ci sie nie podoba itp itd. No i mama ktora ciagle mowila nie angazuj sie tak bo znowu bedziesz cierpiec, obserwuj analizuj itp itd. Kiedys byly nie pozwalal mi sie cieszyc z zycia a teraz najblizsi i w koncu ja sama w tym momencie bo jest fajnie i milo a ja ciagle gdzies czegos doszukuje. Ale postanowilam sobie ze koniec tego skupiam sie na tym co dobre i mile w moim otoczeniu i w moim zwiazku i bede zyla znow pelnia szczescia. Mam za duzo zlych przekonan wpojonych w mojej glowie i teraz one wychodza w nerwicy i temu mnie tak boli to bo to nie jestem prawdziwa ja tylko slowa kogos z najblizszego otoczenia...twist_dance pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 08:20Dobra, teraz ja przyszłam z rozkminą małą..
Trafiłam na ten wątek głównie dlatego, że w poprzednim związku też miałam te wszystkie myśli, ale nie udzielałam się tu mocno, zaledwie 2 lub 3 posty, jakoś to poszło i umysł martwił się czymś innym. Tylko teraz kiełkuje w głowie myśl - "widzisz, miałaś to samo i po 1,5 roku się z partnerem rozstałaś"//
Tylko kurdę, tamten związek, a ten, to jak piekło i niebo. W tamtym średnio dogadywałam się z facetem, nasze życie intymne leżało i kwiczało, było mnóstwo kłótni (gdzie ja zrzucałam winę głównie na siebie, ale teraz widzę że 80 % to była jego wina), padało wiele mocnych i gorzkich słów, on wiecznie coś odwalał, był szalenie nie odpowiedzialny, ja nie czułam się przy nim bezpiecznie, byłam zmęczona wiecznym proszeniem o zmianę, czułam się niekochana, niedoceniana, ja po prostu całą sobą nie chciałam tak żyć... aż w końcu odeszłam, choć jak tu trafiłam, to też miałam te myśli (nie wiem czy aż takie, ale na pewno coś się pojawiało), ale już przy odejściu nie wahałam się ani chwili, choć nie było to aż tak proste, to już samo odejście nie wywoływało takich uczuć.
A teraz? Mam CUDOWNEGO partnera, z którym mogę przebywać 24/7 i nie jesteśmy sobą znudzeni, z którym mam miliard wspólnych tematów, który jest szalenie odpowiedzialny, czuje się przy nim bardzo bezpiecznie, czuję się szanowana, kiedy jesteśmy razem ja cały czas się śmieje, cały czas się wygłupiamy, jest bardzo mądry, przystojny -wiadomo
No i co ja mam o tym wszystkim myśleć?
Rozumiem.nikanere pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 10:53Twist-dance ze swoim bylym to mialam jedynie obawy ze jego rodzina mnie lubi i co powie na nasz rozwod i cos typu ze bede sama za granica. Ale odeszlam i czulam sie dobrze. A teraz nie boje sie ze bede sama ze bede sama z dsieckiem za granica o to sie nie martwie tylko ciagle mysli a co jesli to nie ten jedyny a co jezeli on mi sie nie podoba z charakteru a co jezeli.... I tak w kolko. Mina te mysli to wpada mysl ze bylo cos dwa lata wczesniej i znowu meczarnia na jakies pol godziny az sie uspokoje.
Bardzo duze znaczenie ma to co nam nagadali nasi,, byli,, bo gdzies to w podswiadomosci siedzi.
Przyklam mam na to. Moj terazniejszy ukochany dawal mi czesto kwiatka i bardzo sie z tego cieszylam i radowalam a mama mi ciagle gadala ze tylko sie podlizuje i nie robi tego szczerze. To teraz jak moj chlopak jest dla mnie mily to viagle mam w glowie mysli typu a ciekawe z jakiego powodu nagle chcial mi kwiatka kupic i sie go nawet czasem spytam bo mnie to meczy.
I wiele innych takich przykladow mam. Blednych przekonan wpartych przez inne osoby. Ciagle sluchalam od bylego ze mam Byv kolo niego jak jestesmy razem w domu i teraz jak moj obecny cos cobie idzie swojego porobic to mi sie uznawalo ze mnie nie kocha i mu nie zalezy bo nie chce ze mna byc...
Mysle ze trzeba pozbyc sie tych blednych przekonan , nawykow i bedziemy na powrot szczesliwe.
Bo to gdzies tam steruje naszymi nyslami. A ja wiem ze to nie sa moje prawdziwe mysli i przekonania vo do biego wiec temu czuje lek i strach.
Powiedz mi cxy jak masz takie mysli o zwiazku lub o nim negatywne to czujesz nadal lek czy juz tylko niechec do samej siebie. Bo mi w duzej mierze lek juz minal zalezy jaka jest ta mysl. Tylko strasznie mi zle z nimi nadal bo ich nie chce. Nie chce wyszukiwac czegos negatywnego w naszych relacjach tylko vhce sie cieszyc tym co mam a mam naprawde wiele bo jestem z nim i po vzasach zwatpienia bo bylym znow uwierzylam ze bede szczesliwa i zasluguje na praedziwa milosc.
Ja tez czulam sie idealnie i o takim zwiazku marzylam jaki mialam z tym partnerem to zaczelam sie doszukiwac bog wie czego nie wiadomo po co. Jakbym oczekiwala cudow od swojego partnera... Tak to w mojej glowie wyglada.twist_dance pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 12:05Rozumiem.nikanere pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 10:53Twist-dance ze swoim bylym to mialam jedynie obawy ze jego rodzina mnie lubi i co powie na nasz rozwod i cos typu ze bede sama za granica. Ale odeszlam i czulam sie dobrze. A teraz nie boje sie ze bede sama ze bede sama z dsieckiem za granica o to sie nie martwie tylko ciagle mysli a co jesli to nie ten jedyny a co jezeli on mi sie nie podoba z charakteru a co jezeli.... I tak w kolko. Mina te mysli to wpada mysl ze bylo cos dwa lata wczesniej i znowu meczarnia na jakies pol godziny az sie uspokoje.
Bardzo duze znaczenie ma to co nam nagadali nasi,, byli,, bo gdzies to w podswiadomosci siedzi.
Przyklam mam na to. Moj terazniejszy ukochany dawal mi czesto kwiatka i bardzo sie z tego cieszylam i radowalam a mama mi ciagle gadala ze tylko sie podlizuje i nie robi tego szczerze. To teraz jak moj chlopak jest dla mnie mily to viagle mam w glowie mysli typu a ciekawe z jakiego powodu nagle chcial mi kwiatka kupic i sie go nawet czasem spytam bo mnie to meczy.
I wiele innych takich przykladow mam. Blednych przekonan wpartych przez inne osoby. Ciagle sluchalam od bylego ze mam Byv kolo niego jak jestesmy razem w domu i teraz jak moj obecny cos cobie idzie swojego porobic to mi sie uznawalo ze mnie nie kocha i mu nie zalezy bo nie chce ze mna byc...
Mysle ze trzeba pozbyc sie tych blednych przekonan , nawykow i bedziemy na powrot szczesliwe.
Bo to gdzies tam steruje naszymi nyslami. A ja wiem ze to nie sa moje prawdziwe mysli i przekonania vo do biego wiec temu czuje lek i strach.
Powiedz mi cxy jak masz takie mysli o zwiazku lub o nim negatywne to czujesz nadal lek czy juz tylko niechec do samej siebie. Bo mi w duzej mierze lek juz minal zalezy jaka jest ta mysl. Tylko strasznie mi zle z nimi nadal bo ich nie chce. Nie chce wyszukiwac czegos negatywnego w naszych relacjach tylko vhce sie cieszyc tym co mam a mam naprawde wiele bo jestem z nim i po vzasach zwatpienia bo bylym znow uwierzylam ze bede szczesliwa i zasluguje na praedziwa milosc.
Ja gdy odeszłam też czułam się dobrze, tu chyba polega ta różnica, że całą sobą już w ostatnim czasie chciałam odejść, czułam, że nie chce takiego życia, że chcę mieć inny związek... taki jak mam teraz właśnie, to schizuje głupia.
Właśnie jest różnie.. czasem czuję lęk, że to wszystko jest prawdą, czasem już tylko złość na samą siebie, czasem smutek, że w ogóle tak myślę, a czasem nic, tylko myśli przelatują przez głowę. Tak to chyba wygląda..
Tak, zasługujemy na szczęście i na dobry związek, więc musimy to pokonać.
Ale spróbujcie czegoś nowego. Jakaś kolacja, kino, nowa bieliznanikanere pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 12:14Oj zaslugujemy zaslugyjemy.
U ciebie jeszcze inaczej wyglada zwiazek bo nie mieszkacie razem a u mnie juz troche rutyny weszlo bo mieszkamy dlugo razem i chyba brakuje ki troche tego starania jak sie spotykalismy... Ale to jest zycie. Musze pozbyc sie tych negatywnych mysli w glowie bo nawet czadem przez nie nie chce mi sie nic robic ani starac ani rozmawiac ani nic.
Masz tez tak ze ciagle analizujesz to co robisz zastanawiasz sie czy wtedy jestes szczesliwa czy nie, coczujesz w danym momencie itp? Ja to przechodze caly czas ciagla kontrola i analiza ale po co. Zyc tym co jest i sie cieszyc ze jest dobrze.
Nikt nie powiedział, że trzeba na rutynę pozwalać.
ale tak to sie staram ale moja gloea viagle mowi mi ze po vo ja mam sie starac skoro on sie nie stara. A wcale nie musi kolacji mi romantycznej przygotowac a ja lubie zaskakiwac w taki sposob ukochanego. No tak, wyleciało mi z głowy, że jesteś w ciążynikanere pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 12:22Chwilowo ciaza nie pozwala na niektore urozmaicenia zyciaale tak to sie staram ale moja gloea viagle mowi mi ze po vo ja mam sie starac skoro on sie nie stara. A wcale nie musi kolacji mi romantycznej przygotowac a ja lubie zaskakiwac w taki sposob ukochanego.
Powiem ci u mnie w duzej mierze mial udzial psycholog ktory rozdrapal cale moje malzenstwo i wszystkie uczucia wrocily i czulam sie jakbym byla w tamtym malzenstwie a nie w swoim zwiazku, nawet imiona mi sie mylily i wyobrazenia w glowie doslownie wszystko i tak ciagle w glowie aiedzialo czuje sie jak z tamtym itp i czuje sie jak wtedy co chcialam odejsc i mysle ze mozg w to uwierzyl i tak sie zachowuje przez to.
To wyciągaj ukochanego na spacer, idźcie do kina, nie analizuj, po prostu działaj.Tego sie wlasnie trzymam tego prawdziwego uczucia sprzed nerwicy. To bylo cudowne. Mysle.ze.nie mialabym.rocd gdyby nie ten lekarz wlasnie bo przez niego tak wszystko analizuje niestety. Musze to odwrocic i zaczac cieszyc sie z zycia znowu jak kiedys jak poznalam tego ukochanego. Choviaz nerwica probuje udezyc i w to ze to nie bylo prawdziwe ze z innego powodu z nim bylam itp i to mnie stresuje mocno wiec wiem ze te mysli nie sa prawdziwe...twist_dance pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 12:29No tak, wyleciało mi z głowy, że jesteś w ciążynikanere pisze: ↑4 sierpnia 2017, o 12:22Chwilowo ciaza nie pozwala na niektore urozmaicenia zycia
Powiem ci u mnie w duzej mierze mial udzial psycholog ktory rozdrapal cale moje malzenstwo i wszystkie uczucia wrocily i czulam sie jakbym byla w tamtym malzenstwie a nie w swoim zwiazku, nawet imiona mi sie mylily i wyobrazenia w glowie doslownie wszystko i tak ciagle w glowie aiedzialo czuje sie jak z tamtym itp i czuje sie jak wtedy co chcialam odejsc i mysle ze mozg w to uwierzyl i tak sie zachowuje przez to.
Widzisz, nie każdy psycholog, to dobry psycholog.. wspieraj się informacjami z forum, tym co wiesz i tym, że zakochałaś się prawdziwie zanim nerwica dopadła.
Widzisz, każdy z nas ma tutaj podobnie lub to samo.
Tego sie wlasnie trzymam tego prawdziwego uczucia sprzed nerwicy. To bylo cudowne. Mysle.ze.nie mialabym.rocd gdyby nie ten lekarz wlasnie bo przez niego tak wszystko analizuje niestety. Musze to odwrocic i zaczac cieszyc sie z zycia znowu jak kiedys jak poznalam tego ukochanego. Choviaz nerwica probuje udezyc i w to ze to nie bylo prawdziwe ze z innego powodu z nim bylam itp i to mnie stresuje mocno wiec wiem ze te mysli nie sa prawdziwe...
