Właściwie to nie wiem co napisać
mam nerwicę lękową i znalazłam to forum przypadkiem. Najpierw słuchałam na you tube a teraz postanowiłam się przyłączyć.Trzy miesiące temu dostałam ataku paniki. Standard. Kołatanie serca i drętwienie kończyn. Byłam na wakacjach-więc nie podejrzewałam że to nerwica, w końcu chyba wypoczywałam. Dopadło mnie to przy jedzeniu. W szpitalu też nikt się nie zorientował że to atsk paniki. Powiedzieli że to zatrucie kofeiną. Od tej pory nie tknęłam kawy ale także jadłam coraz mniej bo bałam się że to jednak nie kofeina ale jedzenie. Jak się domyślacie byłam coraz słabsza spałam coraz mniej ataki były coraz częstrze a ja biegałam po lekarzach ktòrzy nic nie znaleźli w moim organiźmie. Dalej standard...ja im nie wierze robid badania nadal one wychodzą dobrze a js czuję się coraz gorzej. Nie mogłam chodzić do pracy-zwolnili mnie. Miałam więc jeszcze więcej czasu na rozmyślanie i skanowanie ciała.W końcu zaczełam mieć myśli samobòjcze. Mòj mąż się wystraszył i sam zaczął szukać co mi jest. A że znam mnie już kawał czasu odkrył nerwice. Ja nie chciałam się z tym utorsamić. Przecież jestem wesoła otwarta i nie boję się. Nie wierzyłam bo przecież bolał mnie brzuch i serce. A on tu z nerwicą
ale gdy juz nie spałam i zaczęłam bać się szczekania psa....Tego było już za dużo. Poszłam do psychologa i on też powiedział nerwica. Brzmi to dla mnie jak wyrok. Zanim trafiłam tutaj oczywiście przeszukałam internet. A tam...że z tego się nie wychodzi...że poprawa jest tylko tymczasowa...a najbardziej przeraziło mnie że będę musiała brać psychotropy. Nie chcę ich!! Pokonuje codziennie strach przed wyjściem z domu przed jedzeniem mostami tunelami i oddychaniem-tak...bałam się oddychać 
jednak...nie umiem pokonać strachu że będę musiała brać psychotropy. Czy w tej chorobie to jedyne wyjście. To mòj jeden super straszak a drugi i ostatni to że popełnie samobòjstwo. Czy ktoś może mi coś i jakoś przetłumaczyć że to tylko moje strachy?? Wiem że sama powinnam sobie to wytłumaczyć ale... o dziwo było mi łatwiej zaakceptować i nie zwracać uwagi na bijące jak oszalałe serce i trzęsące się jak osika ręce niż zrozumieć kwestie tabletek i samobòjstwa. Jeśli ktokolwiek też czuł strach przed tabletkami...bo czasami czuję się jak nienormalna.
