Ustaliłam sobie jakie mogą być moje cele terapeutyczne w nadchodzącej psychoterapii, oto jak to na razie wygląda:
1. Być w stanie iść do pracy
2. Pozbyć się anhedonii
3. Pozbyć się zaburzeń funkcji poznawczych
4. Pozbyć się lęku przed oceną i wstydu w sytuacjach społecznych
5. Pozbyć się obniżonej energii
6. Zwiększyć poczucie własnej wartości
7. Osiągnąć bardziej optymistyczne podejście
8. Odzyskać zainteresowanie rzeczami które kiedyś cieszyły
9. Zwiększenie aktywności życiowej i chęci by te czynności wykonywać
10. Zniknięcie wrażenia bycia obserwowaną i że ktoś zna moje myśli
11. Pozbyć się zawrotów głowy
12. Pozbyć się problemów z oddychaniem
13. Pozbyć się dyskomfortu na skórze
14. Pozbyć się lęków
Co o tym myślicie? Czy nie jest za dużo tych celów? Nadają się one do wniesienia na terapię? Oczywiście jestem otwarta na odrzucenie ich w takiej formie przez psychoterapeutkę i jej pomoc w zmodyfikowaniu ich. Na cztery ostatnie cele na razie działają moje leki, ale w marcu zmieniam psychiatrkę i ona mi pewnie zmieni leki, a co za tym idzie działanie ze strony leków możliwe że się zmieni, poza tym czytałam że leki tylko tłumią objawy, a to psychoterapia leczy zaburzenia, także chyba warto pracować nad tym czego obecnie tak nie odczuwam, a co może mi wrócić gdy kiedyś przyjdzie mi odstawiać leki. To co zawarłam w celach to nie są moje jedyne objawy, ale starałam się w nich zawrzeć to co dla mnie najważniejsze i też sporo moich innych objawów jest wtórnych do tych zawartych w celach

To są bardzo dobre cele, i myślę szczerze że terapia może ogarnąć je wszystkie, wiele takich lękowych i psychosomatycznych problemów wywodzi się z wewnętrznych głęboko zakorzenionych problemów, traum itp, więc gdy się uda je zrozumieć i trochę "ujarzmić", czym się zajmuje terapia, to wiele z tych objawów złagodnieje lub zniknie, choć z pewnością to nie będzie łatwa droga, to warta obrania

Aksyloksa pisze: ↑

27 grudnia 2023, o 19:42

To są bardzo dobre cele, i myślę szczerze że terapia może ogarnąć je wszystkie, wiele takich lękowych i psychosomatycznych problemów wywodzi się z wewnętrznych głęboko zakorzenionych problemów, traum itp, więc gdy się uda je zrozumieć i trochę "ujarzmić", czym się zajmuje terapia, to wiele z tych objawów złagodnieje lub zniknie, choć z pewnością to nie będzie łatwa droga, to warta obrania

Dziękuję To w jaki sposób opisałaś terapię przypomina mi podejście psychodynamiczne, byłaś/jesteś w takim?

Byłam w terapii i w nurcie poznawczo-behawioralnym i psychodynamicznym, w moim przypadku zdecydowanie bardziej pomógł nurt psychodynamiczny, też teraz czekam na rozpoczęcie terapii w tym nurcie, wiem że dla każdego to sprawa indywidualna co zadziała najlepiej, opinii w intrenecie na temat tych nurtów sporo, przeszłam na psychodynamiczną bo 8 lat cbt słabo mi pomogło, jednak mimo wszystko po moich wielu doświadczeniach uważam że ważniejszy od nurtu jest dobry terapeuta i to jest najbardziej istotne

Aksyloksa pisze: ↑

27 grudnia 2023, o 20:18

Byłam w terapii i w nurcie poznawczo-behawioralnym i psychodynamicznym, w moim przypadku zdecydowanie bardziej pomógł nurt psychodynamiczny, też teraz czekam na rozpoczęcie terapii w tym nurcie, wiem że dla każdego to sprawa indywidualna co zadziała najlepiej, opinii w intrenecie na temat tych nurtów sporo, przeszłam na psychodynamiczną bo 8 lat cbt słabo mi pomogło, jednak mimo wszystko po moich wielu doświadczeniach uważam że ważniejszy od nurtu jest dobry terapeuta i to jest najbardziej istotne

Ja myślę że dla mnie najlepszymi nurtami są psychodynamiczny, integracyjny oraz poznawczo-behawioralny, i tak się składa że terapeutka z którą będę się spotykała pracuje w nurcie integracyjnym, łącząc myślenie systemowe i psychodynamiczne oraz wykorzystuje elementy terapii poznawczo-behawioralnej. Systemowy też wydaje mi się dobry dla mnie, bo tam się pracuje na bazie wpływu ludzi z rodziny czy środowiska, a na mnie te 2 rzeczy miały wpływ. Terapię będę miała na NFZ, dlatego nie miałam dużego wyboru co do nurtów, ale miałam szczęście że te nurty mi przypadły do gustu. A na co ty cierpisz?

Głównie problemy psychosomatyczne, ciągłe poczucie winy, zaburzenia lękowo depresyjne, paranoje i borderline, co do tego ostatniego to wszyscy specjaliści uważali że nie mam, przez to że nie mam impulsywnych(znaczy powiedzmy tak, impulsywne czasami były ale jednocześnie nie miały złych konsekwencji nigdy) i agresywnych zachowań i całkiem dobrze radzę sobie w relacjach, od moich poprzednich terapeutów słyszałam takie teksty jak(i to cytaty) "to trochę brzmi jak borderline, ale jesteś za mądra na to", od terapeutki u której byłam 2 lata(co do mojego byłego z borderem) "takie osoby nie przychodzą na sesje i potrafią przebijać opony terapeutom" i ogólnie mi opowiadała jak nie prowadzi sesji dla osób z tym zaburzeniem

Myślę że integracyjny jest super, zwłaszcza jak terapeuta potrafi dobierać odpowiednie metody do konkretnych problemów