Ja na poczatku swojego dd bylam wrakiem umyslowym, mysli "swoich" 0, wyobrazni 0, nic nue ogarniajacy debil. Do tego masa innych objawow naraz, fizyczych i psychicznych. Pustka w głowie totalna, mialam tylko obrazy myslowe. Teraz powoli zaczyna sie poprawiac, chociaz jeszcze sporo zostalo.

Co do otepienia to pisalem wyzej juz tobie ze tak mialem a co do wyobraznie to tak samo, bywalo tak ze jak np probowalem sobie wyobrazic droge do sklepu czy cokolwiek wyobrazic to nie potrafilem. Tak wiec przy zaburzeniach to mozliwe tez z wyobraznia miec takie problemy i jej brak po prostu, pustke.

Zgadzam się z moimi poprzednikami, szczególnie z miesinią

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi. Mój lekarz to konował i neguje to co mu zgłaszam. Dlatego to forum to najlepsze wsparcie, uspokoiłem się bardzo po tym co napisaliście. Wojciech, a jak odbyło się u Ciebie zdrowienie, tzn ustąpienie objawów dotyczących wyobraźni i myśli? Czy jest jakaś grupa leków, która działa konkretnie na te objawy, czy działa to na zasadzie pstryk i odblokowuje się po upłynięciu określonego, choć pewnie w każdym przypadku innego czasu? Zastanawiałem się nad lekami na ukrwienie mózgu ale to chyba zły pomysł.

Po prostu mi to zeszlo i teog nie mam i w sumie tyle co do zdrowienia.
Natomiast co do lekow to nie ma lekow typowych na cos tak naprawde, mowi sie ze jedne leki lpiej dziajaja na cos, inne na cos ale to zalezne jst od osoby i jej stanu chemicznego i budowy ukladu w mozgu ktory za to odpowiada.
Wiec raczej nie ma leku ktory dziala na konkretnie taki objaw.
Jesli jestes na rencie to moze wyszukuj sobie jakiegos zajecia? Bo moze zasiedziales sie w domu? I do tego masz objawy i to wszystko rzem sie kumuluje. Zasiedzenie sie w domu bardzo powoduje duzo spadku sily i brak motywacji same w sobie.

Mialem tez problemy z wyobraznia, jej brakami, zawiechami, pustkami. Mysle ze wyobraznia to jak i mysli w nerwicy, sa tez zachwiane.

Seveth zeby podniesc Cie na duchu - takze mam podobnie. Intelektualnie splycony na maxa. Rok temu nie zdalem ustnej matury przez to, ze na nia nie wstalem. Tego roku zlozylem papiery i mialem ja dokonczyc. Poddalem sie, nie bylem w stanie.W stanie w ktorym tkwie tzn. zaburzenie depresyjno lękowe z DD czuje sie jak dziecko w zerowce. Pamieci brak, kiedy z kims rozmawiam to mam czasem wrazenie jakbym byl od niego o wiele wiele glupszy. Z wyobraznia tak samo, przypominanie sobie zdarzenz przeszlosci podobnie.Takze derealizacja i ten caly stan awaryjny naszego systemu na pewno ma wplyw na nasz intelekt i trzeba sie z tym po prostu pogodzic ...

P.s do tego czasami np. bedac w pracy siedze i mam wrazenie, ze nie moge o niczym pomyslec - taka pustka, zawieszenie. Zas innym razem jakby natlok mysli az za wiele.

Ja np mam centraly pustoatan w glowie od 9 Miechów.. praktycznie zero myśli..

Dzięki za odpowiedzi! To forum to jest bez kitu zbawienie. Weź powiedz o tym, że masz problemy z wyobraźnią komuś kto nigdy nie liznął nawet zaburzeń psychicznych. Tylko czemu musimy męczyć się z tym syfem. U mnie to było tak, że wyobraźnia zanikała mi powoli. Normalne obrazy wyobrażeniowe zastępowała czarna pustka. Myślałem o tym, tak, że to może obronnie, że to jakiś mechanizm, który ma chronić przed lękiem. Tak czy inaczej syf. "Dziecko w zerówce" jak ja to rozumiem. Zdążyłem na szczęście skończyć pierwszy stopień studiów, przed tym całym cholerstwem. Na tym etapie nie ma nawet mowy o tym żeby podjąć dalej naukę. W takim stanie to ja bym miał problemy w podstawówce. Pamiętam jak podniosłem się z derealizacji, z tego "nadwyraz nasyconego obrazu", poczucia nierealnośći. Wyszedłem z tego z pewnością siebie itd. Myślę, że takie doświadczenie zmienia i to bardzo. Na plus. Kto docenia to, że działa mu wyobraźnia, albo to, że funkcjonuje sprawnie intelektualnie? To nam przypadnie w udziale radość kiedy to wszystko wróci, i będziemy patrzeć na te sprawy inaczej. Potrzebujemy po prostu czasu, bo to puszcza, każdego być może po innym czasie, ale puszcza i to się liczy. Optymizm to w takiej sytuacji chyba nasz najlepszy przyjaciel. Jeszcze raz dzięki i pozdrawiam!