Słabszy dzień z natrętami? Wyżal się swobodnie

romaroma · 16 lipca 2018, o 09:32

Wczoraj spotkałam znajomego, który jest klerykiem i zamiast przyzwolić sobie na myśl o zakonie, bo wiadomo temat powiązany to znowu mnie to zaskoczyło i znowu nerwicowe koło. Najgorsze jest to, że usłyszałam, że zostawił dziewczyne i uwiezył, ze bog da mu wieksze szczescie. Najbardziej meczy mnie mysl, ze jak wyjde z nerwicy to bede mogla isc do zakonu a ja nie chce i to jest chyba najgorsze... Jakies rady?

Natalie1208 · 16 lipca 2018, o 10:09

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 09:32
Wczoraj spotkałam znajomego, który jest klerykiem i zamiast przyzwolić sobie na myśl o zakonie, bo wiadomo temat powiązany to znowu mnie to zaskoczyło i znowu nerwicowe koło. Najgorsze jest to, że usłyszałam, że zostawił dziewczyne i uwiezył, ze bog da mu wieksze szczescie. Najbardziej meczy mnie mysl, ze jak wyjde z nerwicy to bede mogla isc do zakonu a ja nie chce i to jest chyba najgorsze... Jakies rady?

Ja nie chcesz, to nie pójdziesz. Powołanie tak nie wygląda, serio.

Nie wiem czy jetseś wierząca czy nie, ale jeżeli tak to powiem Ci ze Pan Bóg dlatego włąsnie namm dął wolną wole. On nie narzuca nikomu żadnej drogi- ewnetualnei daje propozycje na ktorą można odpowiedzieć albo nie.

Co ja widze u Ciebie to strach przed tym że będizesz mieć powołanie do zakonu. Osoby które cuzją powołanie raczejs ię tego nei boją i nie wpadaja w panike na słowo " zakon", " seminarium", a wręcz czują pokój i szczęśie z powodu tego że tam idą .

romaroma · 16 lipca 2018, o 12:10

Natalie1208 pisze: ↑
16 lipca 2018, o 10:09

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 09:32
Wczoraj spotkałam znajomego, który jest klerykiem i zamiast przyzwolić sobie na myśl o zakonie, bo wiadomo temat powiązany to znowu mnie to zaskoczyło i znowu nerwicowe koło. Najgorsze jest to, że usłyszałam, że zostawił dziewczyne i uwiezył, ze bog da mu wieksze szczescie. Najbardziej meczy mnie mysl, ze jak wyjde z nerwicy to bede mogla isc do zakonu a ja nie chce i to jest chyba najgorsze... Jakies rady?
Ja nie chcesz, to nie pójdziesz. Powołanie tak nie wygląda, serio.
Nie wiem czy jetseś wierząca czy nie, ale jeżeli tak to powiem Ci ze Pan Bóg dlatego włąsnie namm dął wolną wole. On nie narzuca nikomu żadnej drogi- ewnetualnei daje propozycje na ktorą można odpowiedzieć albo nie.

Co ja widze u Ciebie to strach przed tym że będizesz mieć powołanie do zakonu. Osoby które cuzją powołanie raczejs ię tego nei boją i nie wpadaja w panike na słowo " zakon", " seminarium", a wręcz czują pokój i szczęśie z powodu tego że tam idą .

a jakaś rada do radzenia sobie z tą myślą, bo w chwili obecnej akceptacja na pojawienie sie tej mysli w kontakcie z rzeczami, osobami lub miejscami, które moga nasuwac te mysl nie dziala, rowniez nie jest w stanie na chwile obecna przesmiewac tej mysli z tej absurdu, bo tak mnie "chwyciła" przez co czuje odralnienie, zmeczenie, spiecie i niechec, bezradnosc

Nerwyzestali · 16 lipca 2018, o 12:33

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 12:10

Natalie1208 pisze: ↑
16 lipca 2018, o 10:09

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 09:32
Wczoraj spotkałam znajomego, który jest klerykiem i zamiast przyzwolić sobie na myśl o zakonie, bo wiadomo temat powiązany to znowu mnie to zaskoczyło i znowu nerwicowe koło. Najgorsze jest to, że usłyszałam, że zostawił dziewczyne i uwiezył, ze bog da mu wieksze szczescie. Najbardziej meczy mnie mysl, ze jak wyjde z nerwicy to bede mogla isc do zakonu a ja nie chce i to jest chyba najgorsze... Jakies rady?
Ja nie chcesz, to nie pójdziesz. Powołanie tak nie wygląda, serio.
Nie wiem czy jetseś wierząca czy nie, ale jeżeli tak to powiem Ci ze Pan Bóg dlatego włąsnie namm dął wolną wole. On nie narzuca nikomu żadnej drogi- ewnetualnei daje propozycje na ktorą można odpowiedzieć albo nie.

Co ja widze u Ciebie to strach przed tym że będizesz mieć powołanie do zakonu. Osoby które cuzją powołanie raczejs ię tego nei boją i nie wpadaja w panike na słowo " zakon", " seminarium", a wręcz czują pokój i szczęśie z powodu tego że tam idą .
a jakaś rada do radzenia sobie z tą myślą, bo w chwili obecnej akceptacja na pojawienie sie tej mysli w kontakcie z rzeczami, osobami lub miejscami, które moga nasuwac te mysl nie dziala, rowniez nie jest w stanie na chwile obecna przesmiewac tej mysli z tej absurdu, bo tak mnie "chwyciła" przez co czuje odralnienie, zmeczenie, spiecie i niechec, bezradnosc

Chcesz iść do zakonu, czy nie?

romaroma · 16 lipca 2018, o 13:09

Nerwyzestali pisze: ↑
16 lipca 2018, o 12:33

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 12:10

Natalie1208 pisze: ↑
16 lipca 2018, o 10:09

Ja nie chcesz, to nie pójdziesz. Powołanie tak nie wygląda, serio.
Nie wiem czy jetseś wierząca czy nie, ale jeżeli tak to powiem Ci ze Pan Bóg dlatego włąsnie namm dął wolną wole. On nie narzuca nikomu żadnej drogi- ewnetualnei daje propozycje na ktorą można odpowiedzieć albo nie.

Co ja widze u Ciebie to strach przed tym że będizesz mieć powołanie do zakonu. Osoby które cuzją powołanie raczejs ię tego nei boją i nie wpadaja w panike na słowo " zakon", " seminarium", a wręcz czują pokój i szczęśie z powodu tego że tam idą .
a jakaś rada do radzenia sobie z tą myślą, bo w chwili obecnej akceptacja na pojawienie sie tej mysli w kontakcie z rzeczami, osobami lub miejscami, które moga nasuwac te mysl nie dziala, rowniez nie jest w stanie na chwile obecna przesmiewac tej mysli z tej absurdu, bo tak mnie "chwyciła" przez co czuje odralnienie, zmeczenie, spiecie i niechec, bezradnosc
Chcesz iść do zakonu, czy nie?

no nie, ale to tak działa, ze jak sobie wkrece to sie zastanawiam czy jednak nie chce... i tak w kółko i to mnie wykańcza i tego sie strasznie boje

Nerwyzestali · 16 lipca 2018, o 13:15

No to nie chcesz. Ja też nie chcę. Koniec tematu. Jak masz powołanie to wiesz na 100%. Ja chcę mieć rodzinę i zadbać o nią i żyć sobie tak. A ty?

romaroma · 16 lipca 2018, o 16:21

Nerwyzestali pisze: ↑
16 lipca 2018, o 13:15
No to nie chcesz. Ja też nie chcę. Koniec tematu. Jak masz powołanie to wiesz na 100%. Ja chcę mieć rodzinę i zadbać o nią i żyć sobie tak. A ty?

też chce rodzine, mam narzeczonego... ale boje sie, ze go strace, bo mi odbije i pojde do zakonu... i mi się to włącza kiedy jestem w kosciele, widze zakonnice, albo rozwiazuje krzyzowki i jest tam hasło dot. zakonu.

Nerwyzestali · 16 lipca 2018, o 16:22

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 16:21

Nerwyzestali pisze: ↑
16 lipca 2018, o 13:15
No to nie chcesz. Ja też nie chcę. Koniec tematu. Jak masz powołanie to wiesz na 100%. Ja chcę mieć rodzinę i zadbać o nią i żyć sobie tak. A ty?
też chce rodzine, mam narzeczonego... ale boje sie, ze go strace, bo mi odbije i pojde do zakonu... i mi się to włącza kiedy jestem w kosciele, widze zakonnice, albo rozwiazuje krzyzowki i jest tam hasło dot. zakonu.

Nie odbije ci i nie pójdziesz. Nie ma takiego przypadku.

grzeslaw · 18 lipca 2018, o 17:31

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 09:32
Wczoraj spotkałam znajomego, który jest klerykiem i zamiast przyzwolić sobie na myśl o zakonie, bo wiadomo temat powiązany to znowu mnie to zaskoczyło i znowu nerwicowe koło. Najgorsze jest to, że usłyszałam, że zostawił dziewczyne i uwiezył, ze bog da mu wieksze szczescie. Najbardziej meczy mnie mysl, ze jak wyjde z nerwicy to bede mogla isc do zakonu a ja nie chce i to jest chyba najgorsze... Jakies rady?

Wiem, że to może oczywista oczywistość, ale powołanie nie dokonuje się poprzez przymus. Nie wiem czy jestes wierząca, ale w Kościele powołanie to nie przeznaczenie, z którym nic nie można zrobić tylko schylić czoło i iść do zakonu bo tak trzeba. Powołanie polega na tym, że tam gdzie pójdziesz, to Bóg pójdzie razem z tobą. Czy to bedzie małżeństwo czy zakon - nieważne. Jak zdecydujesz się na ślub to od ślubu możesz być przekonana, że od tego momentu jesteś powołana do małżeństwa.

Rozumiem tą masakrę natrętnych myśli. Piszesz, że jak wyjdziesz z nerwicy to bedziesz mogła isc do zakonu, ale dzis jest jak jest.
Ja lubie myśleć o powołaniu tu i teraz, że jestem powołany przede wszystkim do pozbierania się do kupy, wyjścia z lękowej pętli. Może ty też ;p trzymaj sie

Natalie1208 · 18 lipca 2018, o 17:53

grzeslaw pisze: ↑
18 lipca 2018, o 17:31

romaroma pisze: ↑
16 lipca 2018, o 09:32
Wczoraj spotkałam znajomego, który jest klerykiem i zamiast przyzwolić sobie na myśl o zakonie, bo wiadomo temat powiązany to znowu mnie to zaskoczyło i znowu nerwicowe koło. Najgorsze jest to, że usłyszałam, że zostawił dziewczyne i uwiezył, ze bog da mu wieksze szczescie. Najbardziej meczy mnie mysl, ze jak wyjde z nerwicy to bede mogla isc do zakonu a ja nie chce i to jest chyba najgorsze... Jakies rady?
Wiem, że to może oczywista oczywistość, ale powołanie nie dokonuje się poprzez przymus. Nie wiem czy jestes wierząca, ale w Kościele powołanie to nie przeznaczenie, z którym nic nie można zrobić tylko schylić czoło i iść do zakonu bo tak trzeba. Powołanie polega na tym, że tam gdzie pójdziesz, to Bóg pójdzie razem z tobą. Czy to bedzie małżeństwo czy zakon - nieważne. Jak zdecydujesz się na ślub to od ślubu możesz być przekonana, że od tego momentu jesteś powołana do małżeństwa.

Rozumiem tą masakrę natrętnych myśli. Piszesz, że jak wyjdziesz z nerwicy to bedziesz mogła isc do zakonu, ale dzis jest jak jest.
Ja lubie myśleć o powołaniu tu i teraz, że jestem powołany przede wszystkim do pozbierania się do kupy, wyjścia z lękowej pętli. Może ty też ;p trzymaj sie

o właśnie, lepiej nie można było ująć sprawy powołania

aveno · 18 lipca 2018, o 18:01

"bo mi odbije i pojde do zakonu" to znaczy, ze wtedy bedziesz tego chciala i bedziesz sie z tego cieszyc a nie bac jak teraz wiec i lęku i wkretek nie bedzie. Nikt nie idzie do zakonu bo ktos mu kazal i na siłę

Ddomi · 20 lipca 2018, o 12:28

Pocieszcie mnie. Dlugo juz nie wchodzilam na forum , bo myslalam ze juz jest normalnie. Natrety byly , ale jakos bylam w stanie nie zwracac na nie uwagi. Niestety moj strach przed schiza powrocil , moze nie jest juz tak silny jak na poczatku , ale nadal jest

. Znow zaczelam sie zastanawiac czy dobrze mowie, nie gadam glupot. Czy pisze bez bledow . I czy napewno wszystko ze mna jest ok. ;(

znerwicowana85 · 20 lipca 2018, o 12:38

Ddomi pisze: ↑
20 lipca 2018, o 12:28
Pocieszcie mnie. Dlugo juz nie wchodzilam na forum , bo myslalam ze juz jest normalnie. Natrety byly , ale jakos bylam w stanie nie zwracac na nie uwagi. Niestety moj strach przed schiza powrocil , moze nie jest juz tak silny jak na poczatku , ale nadal jest . Znow zaczelam sie zastanawiac czy dobrze mowie, nie gadam glupot. Czy pisze bez bledow . I czy napewno wszystko ze mna jest ok. ;(

Piszesz skladnie i bez bledow. Napewno jest ok, gdyby tylko od literowek zalezala ocena stanu psychicznego to juz dawno bylabym w zakladzie

Ddomi · 20 lipca 2018, o 12:46

Masakra , ciagle mysli czy to juz nie schiza. Albo dlaczego to powiedzialam , zrobilam. :/

romaroma · 27 lipca 2018, o 09:51

Od jakiegoś tygodnia, ponad, mam dziwny stan. Ciągłe nudności, wewnętrzny lęk, serce przyspieszone, jakby za chwile miało się coś wydarzyć złego. Wszystko na około dodatkowo wydaje się bezsensu i jakieś takie smutne. Nie wiem co to jest, czy ktoś cos podobnego miał? Jak sobie z tym radzić, bo ja się martwie, że to już zostanie i wariuje. I ile jeszcze to będzie trwać?