Maria87 pisze: ↑

15 marca 2022, o 19:27

HysSpodGory pisze: ↑

15 marca 2022, o 19:13

Ja juz tydzien bez trazodonu i jest lepiej. Ten lek napędzal mi lęki i pogarszal nadwrażliwość zmysłow, doprowadzal do falowania obrazu i wiele wiecej.

Nadal jednak nie jst dobrze i boje sie, ze uszkodzilo mi sie cos w glowie

Przez jaki czas brałeś ten lek? Sam odstawiłeś czy przy pomocy lekarza? Nic Ci się w głowie nie uszkodziło, tylko twoja psychika tak działa, spokojnie.

Hej, zaczalem pod koniec wrzesnia, zakonczylem ponad tydzien temu. Ale praktycznie to od miesiaca malo co bralem. Czuje sie lepiej, wspieram sie rzadko doraznie alprazolamem i spie bez lekow. Duzy sukces, ale po leku zostalo mi dziwne uczucie sztywnienia w nosie, przegrodzie, podniebienia, rozpierania zebow, jakby sztywnienia czaszki.

Oby to nie bylo nic zlego.

HysSpodGory pisze: ↑

15 marca 2022, o 20:42

Maria87 pisze: ↑

15 marca 2022, o 19:27

HysSpodGory pisze: ↑

15 marca 2022, o 19:13

Ja juz tydzien bez trazodonu i jest lepiej. Ten lek napędzal mi lęki i pogarszal nadwrażliwość zmysłow, doprowadzal do falowania obrazu i wiele wiecej.

Nadal jednak nie jst dobrze i boje sie, ze uszkodzilo mi sie cos w glowie

Przez jaki czas brałeś ten lek? Sam odstawiłeś czy przy pomocy lekarza? Nic Ci się w głowie nie uszkodziło, tylko twoja psychika tak działa, spokojnie.

Hej, zaczalem pod koniec wrzesnia, zakonczylem ponad tydzien temu. Ale praktycznie to od miesiaca malo co bralem. Czuje sie lepiej, wspieram sie rzadko doraznie alprazolamem i spie bez lekow. Duzy sukces, ale po leku zostalo mi dziwne uczucie sztywnienia w nosie, przegrodzie, podniebienia, rozpierania zebow, jakby sztywnienia czaszki.

Oby to nie bylo nic zlego.

Będzie ok, brałeś krótko Trazodon, nie mógł Ci wyrządzić krzywdy to w miarę bezpieczny lek. Skutkami niepożądanymi w trakcie przyjmowania niektórych antydepresantów są m. in. uciski głowy, nosa zatok i szczęki. Bardzo możliwe, że po odstawieniu takie skutki się u Ciebie pojawiły, ale przejdą zobaczysz. Każdy organizm jest inny, grunt to się nie nakręcać, że dzieje się coś złego. Życzę dużo zdrowia i wytrwałości. Głowa do góry i do przodu

Ja coś od kilku dni kiepsko śpię. Chce mi się spać ale co chwilę somaty wybudzają mnie że snu. Czuje je przez sen i nie mogę przez to spać. Mam taki dziwny pół sen nie przyjemny.

HysSpodGory pisze: ↑

15 marca 2022, o 20:42

... po leku zostalo mi dziwne uczucie sztywnienia w nosie, przegrodzie, podniebienia, rozpierania zebow, jakby sztywnienia czaszki.

Oby to nie bylo nic zlego.

To jest normalne podczas przyjmowania leków (oraz jeszcze jakiś czas po ich odstawieniu). Do tego dochodzi uczucie suchości w gardle, dziwne uczucie w głowie, ból szyi, sztywnienie szczęki - nad tym warto bardziej się skupić ponieważ często jest tak podczas napięcia przy sytuacjach stresowych itp. Warto zwracać na to uwagę i ją po prostu rozluźniać:) Wszystkie Twoje opisane objawy powinny ustąpić w ciągu kilku tygodni po odstawieniu leku.

Ktoś mi na drodze wymusił pierwszeństwo i nic się nie stało, ale nie mogę przestać analizować czy mogłam zareagować jakoś lepiej i czy na pewno nie zrobiłam żadnego błędu, mimo że to droga niedaleko mojego domu i wiem na 100%, jakie tam są przepisy. Przestraszyłam się więc odpaliłam internet żeby odciągnąć uwagę a tam na starcie trafiłam na dwa artykuły na bardzo brutalne tematy, wcale mnie to nie uspokoiło :/
Zastanawiam się jak długo będę żyć w tym trybie, gdzie każde nieprzyjemne wydarzenie tak naprawdę załatwia mnie na resztę dnia, już mam silną derealizację i apatię a jest przed 15. Normalna osoba nie przejęła by się pewnie żadną z tych rzeczy

Oprocz tych wymienionych wczesniej trazodon pogarszal odrealnienie, strach ze popadne w psychoze i zaczne miec urojenia - jestem wrecz pewny ze mialem jakies schizy, choc u mnie soe wymieszalo sporo tego, tematy kryminalne przed atakiem paniki, ktos mi wkrecil ze mam schizofrenje na bank, pozniej zle dobrany lek ... No i cale to doswiadczenie bylo schizowe, ale 90% podejrzliwosci i strachu przed ludzmi zniknelo po odstawieniu trazo.

Damian proszę Cię dla Twojego dobra przesłuchaj oba sezony chłopaków na youtubie jeszcze raz, po Twoich wpisach widać że wywracasz się cały czas na podstawach, mógłbyś to szybko zniwelować jeśli zrozumiałbyś kilka podstawowych rzeczy. Gdy np. piszesz że chciałbyś non stop rozmawiać z rodziną i znajomymi o swoim stanie i że jesteś od tego uzależniony a nic z tym jak rozumiem nie robisz to widać, że nie zrozumiałeś tej lekcji która jest chyba w 1 sezonie i wielu postach wspaniałych Administratorów tego forum. Myślę że jeśli jeszcze raz ze zrozumieniem wysłuchasz nagrań i zaczniesz się stosować choćby do podstaw Twój stan się poprawi. Żeby nie było sama nie jestem taka mądra i wracam do nagrań w momencie kiedy tracę grunt pod nogami, często dopiero za którymś razem udawało mi się zrozumieć o co chodzi w niektórych tematach. Trzymaj się i pracuj nad sobą dalej, będzie lepiej jak tylko pozwolisz sobie samemu na poprawę. V.

Dzięki Vicky 1856. taki też mam zamiar .pozdrawiam

Właśnie dochodzę do siebie po dzisiejszym poranku...znowu nerwica dała o sobie znać. Razem z żałobą po mamie to nie jest zbyt ciekawe połączenie...

Radzilam juz sobie calkiem niezle ale od tygodnia przyszedl kryzys, jak tylko mysle o tym ze zyje i ze istnieje to jestem przerazona, ciagle mam mysl ze „nie wiem co ze soba zrobic” jak np jestem po pracy, po obowiazkach itd. Logicznie wiem co moglabym porobic ale w ogole tego nie czuje, czuje jedynie ze przeraza mnie moje istnienie, czuje sie utknieta w chwili tu i teraz i to ze jestem i ze musze byc, zyc mnie przeraza. Myslicie ze jesli czuje ze mam juz tego dosc, to czas jednak pomyslec o lekach? Bo ja juz serio nie mam sily. Jak mam te mysli to zaczyna mnie trzasc i dostaje paniki ktora wypompowuje mnie z sil do tego stopnia ze umiem jedynie lezec z zamknietymi oczami bo jestem tak wycienczona, chocbym na sile probowala sie do czegos zabrac to nie umiem, oczy same mi sie zamykaja ze zmeczenia. Czy leki moglyby mi pomoc? Nawet z tak dziwnymi myslami i wyczerpaniem od ataku?

morphifry pisze: ↑

18 marca 2022, o 15:05

Radzilam juz sobie calkiem niezle ale od tygodnia przyszedl kryzys, jak tylko mysle o tym ze zyje i ze istnieje to jestem przerazona, ciagle mam mysl ze „nie wiem co ze soba zrobic” jak np jestem po pracy, po obowiazkach itd. Logicznie wiem co moglabym porobic ale w ogole tego nie czuje, czuje jedynie ze przeraza mnie moje istnienie, czuje sie utknieta w chwili tu i teraz i to ze jestem i ze musze byc, zyc mnie przeraza. Myslicie ze jesli czuje ze mam juz tego dosc, to czas jednak pomyslec o lekach? Bo ja juz serio nie mam sily. Jak mam te mysli to zaczyna mnie trzasc i dostaje paniki ktora wypompowuje mnie z sil do tego stopnia ze umiem jedynie lezec z zamknietymi oczami bo jestem tak wycienczona, chocbym na sile probowala sie do czegos zabrac to nie umiem, oczy same mi sie zamykaja ze zmeczenia. Czy leki moglyby mi pomoc? Nawet z tak dziwnymi myslami i wyczerpaniem od ataku?

Czuję się podobnie, z tym, że ja od blisko miesiąca biorę leki. Wiem, że leki mogą pomóc w jako takich lękach czy objawach somatycznych, mi przynajmniej pomagają. Gorzej jest z myślami, że będę w tym tkwiła, że życie gdzieś z boku, a ja nie potrafię jego odczuwać jak dotychczas. To jest najcięższe, że człowiek po pracy nawet spokojnie nie może sobie tv obejrzeć. Przeraża mnie to, chociaż z drugiej strony cały czas żyję nadzieją, że kiedyś wrócę do równowagi i będzie jak dawniej, a może i lepiej. Bóg ma mnie w swojej opiece i z jego pomocą i swoją pracą wyjdę z tego.

Maria87 pisze: ↑

18 marca 2022, o 15:47

morphifry pisze: ↑

18 marca 2022, o 15:05

Radzilam juz sobie calkiem niezle ale od tygodnia przyszedl kryzys, jak tylko mysle o tym ze zyje i ze istnieje to jestem przerazona, ciagle mam mysl ze „nie wiem co ze soba zrobic” jak np jestem po pracy, po obowiazkach itd. Logicznie wiem co moglabym porobic ale w ogole tego nie czuje, czuje jedynie ze przeraza mnie moje istnienie, czuje sie utknieta w chwili tu i teraz i to ze jestem i ze musze byc, zyc mnie przeraza. Myslicie ze jesli czuje ze mam juz tego dosc, to czas jednak pomyslec o lekach? Bo ja juz serio nie mam sily. Jak mam te mysli to zaczyna mnie trzasc i dostaje paniki ktora wypompowuje mnie z sil do tego stopnia ze umiem jedynie lezec z zamknietymi oczami bo jestem tak wycienczona, chocbym na sile probowala sie do czegos zabrac to nie umiem, oczy same mi sie zamykaja ze zmeczenia. Czy leki moglyby mi pomoc? Nawet z tak dziwnymi myslami i wyczerpaniem od ataku?

Czuję się podobnie, z tym, że ja od blisko miesiąca biorę leki. Wiem, że leki mogą pomóc w jako takich lękach czy objawach somatycznych, mi przynajmniej pomagają. Gorzej jest z myślami, że będę w tym tkwiła, że życie gdzieś z boku, a ja nie potrafię jego odczuwać jak dotychczas. To jest najcięższe, że człowiek po pracy nawet spokojnie nie może sobie tv obejrzeć. Przeraża mnie to, chociaż z drugiej strony cały czas żyję nadzieją, że kiedyś wrócę do równowagi i będzie jak dawniej, a może i lepiej. Bóg ma mnie w swojej opiece i z jego pomocą i swoją pracą wyjdę z tego.

Czujesz ulge na lekach? Pomagaja Ci w atakach paniki czy leku? Bo piszesz ze na mysli chyba niezbyt dzialaja?

morphifry pisze: ↑

18 marca 2022, o 15:48

Maria87 pisze: ↑

18 marca 2022, o 15:47

morphifry pisze: ↑

18 marca 2022, o 15:05

Radzilam juz sobie calkiem niezle ale od tygodnia przyszedl kryzys, jak tylko mysle o tym ze zyje i ze istnieje to jestem przerazona, ciagle mam mysl ze „nie wiem co ze soba zrobic” jak np jestem po pracy, po obowiazkach itd. Logicznie wiem co moglabym porobic ale w ogole tego nie czuje, czuje jedynie ze przeraza mnie moje istnienie, czuje sie utknieta w chwili tu i teraz i to ze jestem i ze musze byc, zyc mnie przeraza. Myslicie ze jesli czuje ze mam juz tego dosc, to czas jednak pomyslec o lekach? Bo ja juz serio nie mam sily. Jak mam te mysli to zaczyna mnie trzasc i dostaje paniki ktora wypompowuje mnie z sil do tego stopnia ze umiem jedynie lezec z zamknietymi oczami bo jestem tak wycienczona, chocbym na sile probowala sie do czegos zabrac to nie umiem, oczy same mi sie zamykaja ze zmeczenia. Czy leki moglyby mi pomoc? Nawet z tak dziwnymi myslami i wyczerpaniem od ataku?

Czuję się podobnie, z tym, że ja od blisko miesiąca biorę leki. Wiem, że leki mogą pomóc w jako takich lękach czy objawach somatycznych, mi przynajmniej pomagają. Gorzej jest z myślami, że będę w tym tkwiła, że życie gdzieś z boku, a ja nie potrafię jego odczuwać jak dotychczas. To jest najcięższe, że człowiek po pracy nawet spokojnie nie może sobie tv obejrzeć. Przeraża mnie to, chociaż z drugiej strony cały czas żyję nadzieją, że kiedyś wrócę do równowagi i będzie jak dawniej, a może i lepiej. Bóg ma mnie w swojej opiece i z jego pomocą i swoją pracą wyjdę z tego.

Czujesz ulge na lekach? Pomagaja Ci w atakach paniki czy leku? Bo piszesz ze na mysli chyba niezbyt dzialaja?

Teraz nie mam w ogóle ataków paniki. Zanim zaczęłam brać leki, miałam parę ataków głównie spowodowanych bezsennością. Oprócz tego miałam bardzo dużo objawów somatycznych, drżenie dłoni, drętwienie dłoni i stóp, drętwienie twarzy, szyji, bóle głowy, problemy ze wzrokiem i słuchem, kołatanie i ból serca, miałam tak zaciśnięty żołądek, że w ciągu 5 dni zjechałam z wagi 6 kg. U mnie sytuacja wygląda tak, że 3 miesiące temu dostałam ataku paniki. Była już chyba 4 w nocy, nadal nie mogłam zasnąć, zaczęło się kołatanie serca i silny atak paniki, miałam wtedy wrażenie, że zaraz zwariuję. Od tego momentu zaczął się mój problem z bezsennością, przez ponad 2 miesiące byłam na tabletkach Nasen, na całe szczęście udało mi się je odstawić. Miesiąc temu zostałam zdiagnozowana, zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane, biorę Bellergot rano i wieczorem, Pramolan 50mg w południe i wieczorem. Tabletki chyba działają, bo objawów somatycznych nie mam i jestem spokojniejsza, chociaż biorę je dopiero miesiąc. U mnie jest chyba bardziej taki lęk wolnopłynący z momentami odrealnienia i dość częstymi myślami dotyczącymi życia. Trochę się rozpisałam ‍♀️

Zastanawialem się dlaczego nie moge patrzeć w tv od pazdziernika do stycznia, okazuje sie, ze to trazodon pogarszal moja chorobe i wywoływał padako podobne objawy. Lekarze mowili, ze to nie z tego, ja juz lekarzom nie zaufam.

Dobrze, ze to odstawilem.

Kondolencje Marksus, współczuję