Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

kaldunia18 · 6 października 2021, o 20:26

madmag87 pisze: ↑
6 października 2021, o 19:11
Utożsamianie się z poszkodowanymi oznacza syndrom ofiary, trzeba znaleźć źródło poczucia bycia ofiarą i je przepracować... To tak jak z piosenką, jak jesteśmy weseli, podobają nam się tylko wesołe piosenki, nieszczęśliwie zakochanym podobają się piosenki o nieszczęśliwej miłości itp itd

Ja się nie utożsamiam, owszem mam empatię wobec nich i bardzo mi ich poprostu żal, żal mi, ze musza cierpieć nie maja własnego Pana, swojego kąta, ze marzną w schroniskach, ze ludzie się nad nimi znęcają. To poczucie smutku z tego powodu ostatnio cały czas mi towarzyszy i natrętnie myśle o tych psiakach…

kaldunia18 · 6 października 2021, o 20:28

Tym razem moja nerwica akurat taki temat sobie wybrała… sama się w to wpędziłam niestety, czytając o tych psiakach…

6 października 2021, o 20:35

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 20:28
Tym razem moja nerwica akurat taki temat sobie wybrała… sama się w to wpędziłam niestety, czytając o tych psiakach…

Może taki czas masz po prostu, sama potrzebujesz, żeby ktoś Cię przytulił, zaopiekował się Tobą... Posyłam Ci

troszkę serduszek, wiem że to niewiele... Ale wiem jak to bywa w życiu

kaldunia18 · 6 października 2021, o 20:40

madmag87 pisze: ↑
6 października 2021, o 20:35

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 20:28
Tym razem moja nerwica akurat taki temat sobie wybrała… sama się w to wpędziłam niestety, czytając o tych psiakach…
Może taki czas masz po prostu, sama potrzebujesz, żeby ktoś Cię przytulił, zaopiekował się Tobą... Posyłam Ci troszkę serduszek, wiem że to niewiele... Ale wiem jak to bywa w życiu

Dziekuje

kaldunia18 · 6 października 2021, o 20:41

Boje się tylko, ze ten mój nastrój to
Taki typowo depresyjny… płacze, nie mogę się czasem uspokoić gdy coś złego przeczytam…

6 października 2021, o 20:53

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 20:41
Boje się tylko, ze ten mój nastrój to
Taki typowo depresyjny… płacze, nie mogę się czasem uspokoić gdy coś złego przeczytam…

A jesteś w stanie jakoś zamknąć się na wszystkie negatywne treści? W ten sposób dodatkowo programujesz swój umysł na odbiór negatywnych bodźców. Pousuwaj wszystkie polubienia, subskrypcje, które pobudzają Cię do rozpaczy... A tak w ogóle, to może byłabyś gotowa podjąć odpowiedzialność i dać szczęśliwy dom chociaż jednemu psiakowi? Może właśnie tego potrzebujesz

Ja dwanaście lat temu wymyśliłam sobie wszystkie cechy mojego idealnego psa i po pół roku dokładnie taki wymarzony do mnie trafił.

kaldunia18 · 6 października 2021, o 21:04

Mam psiaka nie z chroniska Chihihaue. Uwielbiam go. Mój mąż na więcej się nie zgodzi. Bardzo bym chciała kiedyś adoptować jakiegoś ze schroniska ale po pierwsze nie pod wpływem emocji, tak silnych jakie odczuwam teraz, po drugie gdy dzieci będą większe. Ale kiedyś nampewno wezmę!

kaldunia18 · 6 października 2021, o 21:05

No tylko u mnie problem byłby taki ze jak bym wzięła jednego i byłabym już w tym schronisku to nie mogłabym przeżyć tego smutku innych psiaków a przecież wszystkich nie zabiorę!

songoten · 6 października 2021, o 22:01

Hej. Biore od kilku miesiecy escitalopram activis. Zaczalem go brac głównie na depresje. Problem w tym ze poprostu nie czuje jego działania. Jest dalej jak bylo byc moze 10% lepiej a byc moze to efekt placebo i tylko tak mi sie wydaje. Pielęgniarka wysłała mi kod na kolejne 3 opakowania bo lekarka niby nieprzyjmowala. Zastanawiam sie na odstawieniu leku, skoro nie widać poprawy po co sie truć. Wspomnę tez ze mam rowniez nerwice, jakis ponad rok temu dzialy sie ze mna takie dziwne rzeczy ze uuu ale z tym postanowilem poradzić sobie bez lekow. Podsumowując escitalopram biore głównie na depresje, nie czuje ze pomaga. Czy ktos to zażywa?

mario546 · 6 października 2021, o 22:28

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 21:05
No tylko u mnie problem byłby taki ze jak bym wzięła jednego i byłabym już w tym schronisku to nie mogłabym przeżyć tego smutku innych psiaków a przecież wszystkich nie zabiorę!

Masz typowe lękowe myśli, lubisz zwierzęta i tego czepia się zaburzenie lękowe.

kaldunia18 · 7 października 2021, o 08:15

mario546 pisze: ↑
6 października 2021, o 22:28

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 21:05
No tylko u mnie problem byłby taki ze jak bym wzięła jednego i byłabym już w tym schronisku to nie mogłabym przeżyć tego smutku innych psiaków a przecież wszystkich nie zabiorę!
Masz typowe lękowe myśli, lubisz zwierzęta i tego czepia się zaburzenie lękowe.

Tez tak myśle, tylko jak ukoić ten smutek, który czuje myśląc o tych biednych zwierzętach. Staram się to racjonalizować, ze przecież w schroniskach wcale nie maja tak złe. Maja dach nad głowa, opieke wolontariuszy, jedzenie. Nawet jak spędzają tam całe życie to czasem lepiej w takich warunkach niż Przykute do budy na łańcuchu 1m, luba całe życie w kojcu 1x1m bez spacerów. Chce o tym nie myśleć, ignorować ale wtedy ten smutek i poczucie niesprawiedliwości jest jeszcze większy. Naprawdę czuje się tak jakby moim obowiązkiem było umartwianie się nad nimi, czytanie tych wszystkich postów o tych zwierzakach, ze muszę to robić żeby jakoś pomoc, czy udostępnić. Strasznie to męczące i obciążające psychicznie jest dla mnie… ale zrobiłam to, przestałam obserwować te schroniska, dałam sobie nie wyświetlaj postów o podobnej tematyce, musiałam to zrobić dla siebie i swojej rodziny.

mario546 · 7 października 2021, o 13:28

kaldunia18 pisze: ↑
7 października 2021, o 08:15

mario546 pisze: ↑
6 października 2021, o 22:28

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 21:05
No tylko u mnie problem byłby taki ze jak bym wzięła jednego i byłabym już w tym schronisku to nie mogłabym przeżyć tego smutku innych psiaków a przecież wszystkich nie zabiorę!
Masz typowe lękowe myśli, lubisz zwierzęta i tego czepia się zaburzenie lękowe.
Tez tak myśle, tylko jak ukoić ten smutek, który czuje myśląc o tych biednych zwierzętach. Staram się to racjonalizować, ze przecież w schroniskach wcale nie maja tak złe. Maja dach nad głowa, opieke wolontariuszy, jedzenie. Nawet jak spędzają tam całe życie to czasem lepiej w takich warunkach niż Przykute do budy na łańcuchu 1m, luba całe życie w kojcu 1x1m bez spacerów. Chce o tym nie myśleć, ignorować ale wtedy ten smutek i poczucie niesprawiedliwości jest jeszcze większy. Naprawdę czuje się tak jakby moim obowiązkiem było umartwianie się nad nimi, czytanie tych wszystkich postów o tych zwierzakach, ze muszę to robić żeby jakoś pomoc, czy udostępnić. Strasznie to męczące i obciążające psychicznie jest dla mnie… ale zrobiłam to, przestałam obserwować te schroniska, dałam sobie nie wyświetlaj postów o podobnej tematyce, musiałam to zrobić dla siebie i swojej rodziny.

Ja miałem tak z chorymi dziećmi, wiem że mogę wpłacić pieniądze czasami żeby pomóc, tylko nie mogę siedzieć non stop.

Kajter · 7 października 2021, o 19:39

kaldunia18 pisze: ↑
7 października 2021, o 08:15

mario546 pisze: ↑
6 października 2021, o 22:28

kaldunia18 pisze: ↑
6 października 2021, o 21:05
No tylko u mnie problem byłby taki ze jak bym wzięła jednego i byłabym już w tym schronisku to nie mogłabym przeżyć tego smutku innych psiaków a przecież wszystkich nie zabiorę!
Masz typowe lękowe myśli, lubisz zwierzęta i tego czepia się zaburzenie lękowe.
Tez tak myśle, tylko jak ukoić ten smutek, który czuje myśląc o tych biednych zwierzętach. Staram się to racjonalizować, ze przecież w schroniskach wcale nie maja tak złe. Maja dach nad głowa, opieke wolontariuszy, jedzenie. Nawet jak spędzają tam całe życie to czasem lepiej w takich warunkach niż Przykute do budy na łańcuchu 1m, luba całe życie w kojcu 1x1m bez spacerów. Chce o tym nie myśleć, ignorować ale wtedy ten smutek i poczucie niesprawiedliwości jest jeszcze większy. Naprawdę czuje się tak jakby moim obowiązkiem było umartwianie się nad nimi, czytanie tych wszystkich postów o tych zwierzakach, ze muszę to robić żeby jakoś pomoc, czy udostępnić. Strasznie to męczące i obciążające psychicznie jest dla mnie… ale zrobiłam to, przestałam obserwować te schroniska, dałam sobie nie wyświetlaj postów o podobnej tematyce, musiałam to zrobić dla siebie i swojej rodziny.

Przestań to oglądać. Najlepiej w ogóle odstaw media społecznościowe. To strasznie oglupia. Idź na spacer, porób coś manualnie, puzzle, lekka książka, film.
Ogólnie świat jest niesprawiedliwy i nic na to nie poradzisz. Tak już jest.

kaldunia18 · 7 października 2021, o 21:01

Kajter pisze: ↑
7 października 2021, o 19:39

kaldunia18 pisze: ↑
7 października 2021, o 08:15

mario546 pisze: ↑
6 października 2021, o 22:28

Masz typowe lękowe myśli, lubisz zwierzęta i tego czepia się zaburzenie lękowe.
Tez tak myśle, tylko jak ukoić ten smutek, który czuje myśląc o tych biednych zwierzętach. Staram się to racjonalizować, ze przecież w schroniskach wcale nie maja tak złe. Maja dach nad głowa, opieke wolontariuszy, jedzenie. Nawet jak spędzają tam całe życie to czasem lepiej w takich warunkach niż Przykute do budy na łańcuchu 1m, luba całe życie w kojcu 1x1m bez spacerów. Chce o tym nie myśleć, ignorować ale wtedy ten smutek i poczucie niesprawiedliwości jest jeszcze większy. Naprawdę czuje się tak jakby moim obowiązkiem było umartwianie się nad nimi, czytanie tych wszystkich postów o tych zwierzakach, ze muszę to robić żeby jakoś pomoc, czy udostępnić. Strasznie to męczące i obciążające psychicznie jest dla mnie… ale zrobiłam to, przestałam obserwować te schroniska, dałam sobie nie wyświetlaj postów o podobnej tematyce, musiałam to zrobić dla siebie i swojej rodziny.
Przestań to oglądać. Najlepiej w ogóle odstaw media społecznościowe. To strasznie oglupia. Idź na spacer, porób coś manualnie, puzzle, lekka książka, film.
Ogólnie świat jest niesprawiedliwy i nic na to nie poradzisz. Tak już jest.

Wiem, powinnam! Ale cały czas mam wrażenie, ze muszę czytać. Cały czas wracam do historii jednego psiaka… Dakara ze schroniska w Celestynowie. Już go nie ma, zmarł ale zanim trafił do schroniska to błąkał się, ludzie nie zwracali na niego uwagi. W schronisku postawili go na nogi, ale nie doczekał domu, umarł. Miał 12 lat wiec to już sędziwy wiek. Czemu non stop to rozstrząsam, analizuje. Przecież nic już nie mogę dla tego psiaka zrobić. Jak to przerwać. Czytanie tych postów daje mi chwilowa ulgę a później jest mi tak złe…

kaldunia18 · 7 października 2021, o 21:03

Wiem, ze to jest tak, ze teraz jest ten pies, później znajdzie się inny… to okropne.