zrezygnowana pisze: ↑

7 stycznia 2019, o 20:58

Ja ostatnio mam jazdy i sama nie wiem czy to normalne czy dostaję na łeb. Wprowadzają mnie z równowagi tak naprawdę drobiazgi i czuję w środku jak się gorączkuje i gdybym mogła to trzaskała bym drzwiami gdzie tylko się da, opieprzała wszystkich którzy mi staną na drodze, nie wspomnę o moim mężu z którym się pokłóciłam, chodziłam wściekła na niego jak osa a na koniec powiedziałam mu, że go już nie kocham choć wcale tak nie myślałam i kazałam mu się wyprowadzać czego też nie chciałam.Moj mąż powiedział, że zaprowadzi mnie do psychologa bo mnie nie poznaje a we mnie od razu się zagotowało,że uważa mnie za wariatke i pojawił się we mnie lęk, że zaczynam dostawać na głowę. Są dni, że jestem spokojna, uśmiechnięta itp a są takie momenty, że nie nadaje się do życia. Nie wiem czy na to wszytko ma wpływ choćby zaistniała sytuacja gdzie moglabym pójść w końcu do pracy, ale z racji tego, że nie ma mi kto dzieci zaprowadzić do przedszkola i szkoły oraz odebrać to nadal siedzę w domu?! Moja matka poznała faceta do którego się wyprowadziła i mam żal do niej bo mogliby mieszkać z nami i przy okazji by mi pomogła, ale ona nigdy nie była ani super babcia ani też matką o co mam żal do dnia dzisiejszego... Może jakieś porady od Was dostanę?! A może ktoś zachowuje się podobnie lub ma podobna sytuację?!

Halina pisze: ↑

8 stycznia 2019, o 11:23

zrezygnowana pisze: ↑

7 stycznia 2019, o 20:58

Ja ostatnio mam jazdy i sama nie wiem czy to normalne czy dostaję na łeb. Wprowadzają mnie z równowagi tak naprawdę drobiazgi i czuję w środku jak się gorączkuje i gdybym mogła to trzaskała bym drzwiami gdzie tylko się da, opieprzała wszystkich którzy mi staną na drodze, nie wspomnę o moim mężu z którym się pokłóciłam, chodziłam wściekła na niego jak osa a na koniec powiedziałam mu, że go już nie kocham choć wcale tak nie myślałam i kazałam mu się wyprowadzać czego też nie chciałam.Moj mąż powiedział, że zaprowadzi mnie do psychologa bo mnie nie poznaje a we mnie od razu się zagotowało,że uważa mnie za wariatke i pojawił się we mnie lęk, że zaczynam dostawać na głowę. Są dni, że jestem spokojna, uśmiechnięta itp a są takie momenty, że nie nadaje się do życia. Nie wiem czy na to wszytko ma wpływ choćby zaistniała sytuacja gdzie moglabym pójść w końcu do pracy, ale z racji tego, że nie ma mi kto dzieci zaprowadzić do przedszkola i szkoły oraz odebrać to nadal siedzę w domu?! Moja matka poznała faceta do którego się wyprowadziła i mam żal do niej bo mogliby mieszkać z nami i przy okazji by mi pomogła, ale ona nigdy nie była ani super babcia ani też matką o co mam żal do dnia dzisiejszego... Może jakieś porady od Was dostanę?! A może ktoś zachowuje się podobnie lub ma podobna sytuację?!

Hej, wahania nastrojow, ktore opisujesz sa NORMALNE w zaburzeniu. Nalezy w miare mozliwosci nauczyc sie czuc dana emocje, ale nie wyzywac sie na innych i nie dawac odczuc naszego nastroju, zmieniajacego sie innym, bo przeciez co oni maja do tego. Czuj emocje, ale nie biegnij za nimi, rob swoje, chociaz to naprawde nie jest proste. Np jak mnie ktos mocno zdenerwuje, staram sie niekrzyczec na ta osobe, nie wydzierac, owszem powiem, co mysle, a po czasie, nigdy nie podczas emocji. Chociaz od srodka mnie rozwala, pozwalam sobie na to i dalej na pryklad, sprzatam mieszkanie, czy ide po zakupy;

To jest twoje zycie, nie nalezy miec zalu do matki, to jest JEJ zycie, a ty MASZ swoje, za ktore TY jestes odpowiedzialna, wiec czy pojdziesz do pracy, czy nie, zalezy od ciebie, ja widze po sobie, ze siedzenie w domu dolewa oliwy do ognia.

JESTEL ODPOWIEDZIALNA ZA MOJE WAHANIA NAASTROJU
JESTEM ODPOWIEDZIALNA ZA MOJE EMOCJE
ZA MOJE ZYCIE

Zalękniona25 pisze: ↑

8 stycznia 2019, o 11:20

A ja znowu lęk na schizofrenię, delikatny, nie ścina mnie nie wiadomo jak ale jest. I zaczęłam widzieć jakby oczami wyobraźni jakieś czaszki, kurde co to znowu.

Opiuek pisze: ↑

8 stycznia 2019, o 21:53

Zalękniona25 pisze: ↑

8 stycznia 2019, o 11:20

A ja znowu lęk na schizofrenię, delikatny, nie ścina mnie nie wiadomo jak ale jest. I zaczęłam widzieć jakby oczami wyobraźni jakieś czaszki, kurde co to znowu.

Czaszki to futerały na mózgi w skórzanym etui,bardzo gustowne,tworzą atmosferę wykwintu i elegancji
mam jedną i właśnie mnie boli.

Opiuek pisze: ↑

9 stycznia 2019, o 08:56

To nic strasznego,ja też tak miałem i mam,wewnętrzne oko działa doskonale
W nerwicy wiele rzeczy wydaje się przerażających.
Np ja kiedyś wyjrzałem przez okno i zobaczyłem czarną chmurę
jej kształt przypominał mi sylwetkę rycerza
nagle poczułem dja vu i nie wiedziałem czy ten rycerz to coś co mi się śniło
czy może coś co przypomina mi jakiś obraz albo scenkę widzianą w filmie
i to właśnie spowodowało atak panicznego lęku.

Do tego dochodzą jeszcze hipnagogi które są czymś zupełnie zwyczajnym i normalnym.

Najlepiej jest robić tak jak mówił Maciej Zembaty w Dreszczowisku
Czarne poczucie humoru jest potrzebne ludziom do tego by nie zwariować
zwłaszcza gdy pracują jako grabarze lub w prosektoriach

Włącz sobie jakiś album black metalowy a najlepiej kup oryginalną płytę
bo oprawa graficzna jest przeważnie pełna czaszek
albo obejrzyj sobie występ Screamin Jay Hawkinsa

https://www.youtube.com/watch?v=3S7a4Uj2yME

https://www.youtube.com/watch?v=orNpH6iyokI

Czaszki są fajne XD nie ma powodu aby się ich bać
o wiele bardziej należy się bać niektórych właścicieli tychże

Jeszcze nigdy w historii ludzkości żadna czaszka nie wyrządziła nikomu krzywdy.