Słabszy dzień? Kryzys? Ogólne pytanie? Wyżal się swobodnie.

Formenos · 25 września 2018, o 16:39

Kredka pisze: ↑
25 września 2018, o 16:30
Juz dawno mnie nie bylo w tym temacie, jednak dzis musze sie wygadac.
Mialam bardzo dobre ostatnie 2 miesiace, nauczylam sie nie wchodzic w analize mysli, odrozniac mysli natretne od moich prawdziwych, zrobilam cos czego tak bardzo sie balam (zamieszkalam z chlopakiem, jest dobrze), objawy fizyczne tez zelzaly. A wczoraj - w sumie w trakcie tego kolejnego dobrego dnia - atak paniki ktorego nie mialam przeszlo rok. Nie przerazil mnie, przeplynal w miare szybko i po fakcie stwierdzilam nawet ze byl taki dosc "smieszny". Bylam z siebie bardzo dumna.
Za to dzis od rana lek wolnoplynacy, atakuja stare natrety ktore juz myslalam ze oswoilam i wiedzialam ze to tylko straszaki. Czemu jednego dnia wszystko moze sie popsuc? Pocieszy ktos?

Fajnie, że w pełni swiadomie przeżyłas atak paniki - dzięki temu nie wpadniesz znowu w koło lękowe

Czasem tak bywa, że po dużej kkumulacji różnych emocji atak paniki może zdarzyć się nawet po kilku latach i nic w tym dziwnego. Ważne, żeby go przeżyć tak jak Ty!

Kredka · 25 września 2018, o 16:41

Formenos pisze: ↑
25 września 2018, o 16:39

Kredka pisze: ↑
25 września 2018, o 16:30
Juz dawno mnie nie bylo w tym temacie, jednak dzis musze sie wygadac.
Mialam bardzo dobre ostatnie 2 miesiace, nauczylam sie nie wchodzic w analize mysli, odrozniac mysli natretne od moich prawdziwych, zrobilam cos czego tak bardzo sie balam (zamieszkalam z chlopakiem, jest dobrze), objawy fizyczne tez zelzaly. A wczoraj - w sumie w trakcie tego kolejnego dobrego dnia - atak paniki ktorego nie mialam przeszlo rok. Nie przerazil mnie, przeplynal w miare szybko i po fakcie stwierdzilam nawet ze byl taki dosc "smieszny". Bylam z siebie bardzo dumna.
Za to dzis od rana lek wolnoplynacy, atakuja stare natrety ktore juz myslalam ze oswoilam i wiedzialam ze to tylko straszaki. Czemu jednego dnia wszystko moze sie popsuc? Pocieszy ktos?
Fajnie, że w pełni swiadomie przeżyłas atak paniki - dzięki temu nie wpadniesz znowu w koło lękowe Czasem tak bywa, że po dużej kkumulacji różnych emocji atak paniki może zdarzyć się nawet po kilku latach i nic w tym dziwnego. Ważne, żeby go przeżyć tak jak Ty!

Dzieki Ci bardzo. Staram sie. Powiem Ci ze wole juz te cale ataki paniki (one naprawde nie sa takie straszne, a nawet dosc interesujace) niz lek wolnoplynacy. No nic, musze sobie pozwolic na ten gorszy dzien.

życie · 25 września 2018, o 17:17

Kredka pisze: ↑
25 września 2018, o 16:41

Formenos pisze: ↑
25 września 2018, o 16:39

Kredka pisze: ↑
25 września 2018, o 16:30
Juz dawno mnie nie bylo w tym temacie, jednak dzis musze sie wygadac.
Mialam bardzo dobre ostatnie 2 miesiace, nauczylam sie nie wchodzic w analize mysli, odrozniac mysli natretne od moich prawdziwych, zrobilam cos czego tak bardzo sie balam (zamieszkalam z chlopakiem, jest dobrze), objawy fizyczne tez zelzaly. A wczoraj - w sumie w trakcie tego kolejnego dobrego dnia - atak paniki ktorego nie mialam przeszlo rok. Nie przerazil mnie, przeplynal w miare szybko i po fakcie stwierdzilam nawet ze byl taki dosc "smieszny". Bylam z siebie bardzo dumna.
Za to dzis od rana lek wolnoplynacy, atakuja stare natrety ktore juz myslalam ze oswoilam i wiedzialam ze to tylko straszaki. Czemu jednego dnia wszystko moze sie popsuc? Pocieszy ktos?
Fajnie, że w pełni swiadomie przeżyłas atak paniki - dzięki temu nie wpadniesz znowu w koło lękowe Czasem tak bywa, że po dużej kkumulacji różnych emocji atak paniki może zdarzyć się nawet po kilku latach i nic w tym dziwnego. Ważne, żeby go przeżyć tak jak Ty!
Dzieki Ci bardzo. Staram sie. Powiem Ci ze wole juz te cale ataki paniki (one naprawde nie sa takie straszne, a nawet dosc interesujace) niz lek wolnoplynacy. No nic, musze sobie pozwolic na ten gorszy dzien.

Dobrze, że w takich momentach jest to forum

człowiek wie, że ma prawo do tego złego samopoczucia i idzie dalej w stronę odburzania.
Ja też nie lubię lęku wolnopłynącego, gdy ta chemia zalewa cały organizm i człowiek niby robi swoje, a czuje się niszczony od środka. Najważniejsze, że już wiemy jaką postawę przyjąć. Choć mi czasami na początku jest ciężko się zebrać co powoduje, że powstaje u mnie lęk przed lękiem. Ale wiem, że idę w dobrą stronę i pozwalam sobie na to, a później jest tylko lepiej.
Brawo za postawę!!!

Kredka · 25 września 2018, o 23:01

życie pisze: ↑
25 września 2018, o 17:17

Kredka pisze: ↑
25 września 2018, o 16:41

Formenos pisze: ↑
25 września 2018, o 16:39

Fajnie, że w pełni swiadomie przeżyłas atak paniki - dzięki temu nie wpadniesz znowu w koło lękowe Czasem tak bywa, że po dużej kkumulacji różnych emocji atak paniki może zdarzyć się nawet po kilku latach i nic w tym dziwnego. Ważne, żeby go przeżyć tak jak Ty!
Dzieki Ci bardzo. Staram sie. Powiem Ci ze wole juz te cale ataki paniki (one naprawde nie sa takie straszne, a nawet dosc interesujace) niz lek wolnoplynacy. No nic, musze sobie pozwolic na ten gorszy dzien.
Dobrze, że w takich momentach jest to forum człowiek wie, że ma prawo do tego złego samopoczucia i idzie dalej w stronę odburzania.
Ja też nie lubię lęku wolnopłynącego, gdy ta chemia zalewa cały organizm i człowiek niby robi swoje, a czuje się niszczony od środka. Najważniejsze, że już wiemy jaką postawę przyjąć. Choć mi czasami na początku jest ciężko się zebrać co powoduje, że powstaje u mnie lęk przed lękiem. Ale wiem, że idę w dobrą stronę i pozwalam sobie na to, a później jest tylko lepiej.
Brawo za postawę!!!

Dziękuję za ciepłe słowa

Pomidor · 26 września 2018, o 09:11

Cóż daawno mnie tu nie było, ale nadal mnie męczy te całe chorubsko.

Otóż mam pytanie. Czy zdarza Wam się, że spędzacie czas ze znajomymi jest super fajnie czujecie sie naprawdę dobrze, ale nagle dostajecie DD? Ja mam tak często, nie myślę o tym co mi jest tylko skupiam sie na rozmowie zabawie i nagle ni z gruchy ni z pietruchy przychodzi DD i wtedy siedzę cicho bo zaczynam mieć do tego lęki, zadaje sobie pytania jak to przecież wszytsko bylo dobrze. I ja juz nie wiem czemu ciągle sie to nawraca skoro nawet o tym nie myślę. Znowu zaczynam sie izolować od ludzi bo im dłużej przebywam z ludźmi (szczególnie po paru h) zaczyna mi sie DD.

Byle do przodu · 26 września 2018, o 09:14

Pomidor pisze: ↑
26 września 2018, o 09:11
Cóż daawno mnie tu nie było, ale nadal mnie męczy te całe chorubsko.
Otóż mam pytanie. Czy zdarza Wam się, że spędzacie czas ze znajomymi jest super fajnie czujecie sie naprawdę dobrze, ale nagle dostajecie DD? Ja mam tak często, nie myślę o tym co mi jest tylko skupiam sie na rozmowie zabawie i nagle ni z gruchy ni z pietruchy przychodzi DD i wtedy siedzę cicho bo zaczynam mieć do tego lęki, zadaje sobie pytania jak to przecież wszytsko bylo dobrze. I ja juz nie wiem czemu ciągle sie to nawraca skoro nawet o tym nie myślę. Znowu zaczynam sie izolować od ludzi bo im dłużej przebywam z ludźmi (szczególnie po paru h) zaczyna mi sie DD.

Hej, u mnie tak jest nie tylko z dd (bo to już mam bardzo rzadko i słabe), ale ogólnie z lękiem, nagłymi skokami ciśnienia, walące serce i tak dalej i jakieś otępienie czy coś. Jest tak jak mówisz, jest fajnie, gadamy, śmiejemy się, a tu nagle zaczynam czuć, że już coś się nie tak zaczyna dziać, że już jakiś niepokój i tak dalej i wtedy właśnie robię się cicha i zdezorientowana i tak dalej. Dlatego nie przepadam za spotkaniami w ogóle, bo nerwica zawsze potrafi wszystko zepsuć

wla42 · 26 września 2018, o 09:20

Wylot za parę godzin [Roma], w miarę ogarnięty, wczoraj mega stres to tego stopnia że trzęsły mi się nogi w pracy od napięcia mięśni. Trening wieczorny na szczęście mnie wypocił na maksa i dał lekkie odprężenie. Natomiast dosłownie przed chwilą zabuczało mi w uchu [to czego się na maksa obawiam ze zostanie ze mną do końca życia] - taki mega nieprzyjemny jak ze starego telewizora przy braku audycji... Mokry w pięć sekund. No i jeszcze na to wszystko drugi tydzień utrzymuje się we mnie szum, taki ogólny, jakby pod skórą w głowie.... ale co mam zrobić - skulić się i nie lecieć ? Powiedzieć drugiej połówce że nie dam rady ? Jasna dupa....

Pomidor · 26 września 2018, o 10:15

Byle do przodu pisze: ↑
26 września 2018, o 09:14

Pomidor pisze: ↑
26 września 2018, o 09:11
Cóż daawno mnie tu nie było, ale nadal mnie męczy te całe chorubsko.
Otóż mam pytanie. Czy zdarza Wam się, że spędzacie czas ze znajomymi jest super fajnie czujecie sie naprawdę dobrze, ale nagle dostajecie DD? Ja mam tak często, nie myślę o tym co mi jest tylko skupiam sie na rozmowie zabawie i nagle ni z gruchy ni z pietruchy przychodzi DD i wtedy siedzę cicho bo zaczynam mieć do tego lęki, zadaje sobie pytania jak to przecież wszytsko bylo dobrze. I ja juz nie wiem czemu ciągle sie to nawraca skoro nawet o tym nie myślę. Znowu zaczynam sie izolować od ludzi bo im dłużej przebywam z ludźmi (szczególnie po paru h) zaczyna mi sie DD.
Hej, u mnie tak jest nie tylko z dd (bo to już mam bardzo rzadko i słabe), ale ogólnie z lękiem, nagłymi skokami ciśnienia, walące serce i tak dalej i jakieś otępienie czy coś. Jest tak jak mówisz, jest fajnie, gadamy, śmiejemy się, a tu nagle zaczynam czuć, że już coś się nie tak zaczyna dziać, że już jakiś niepokój i tak dalej i wtedy właśnie robię się cicha i zdezorientowana i tak dalej. Dlatego nie przepadam za spotkaniami w ogóle, bo nerwica zawsze potrafi wszystko zepsuć

Dokładnie parę chwil i z przyjemnego spotkania zamienia sie to w horror. Juz chyba nie wierzę, ze uda mi sie z tego wyjść skoro co chwila to wraca

Pomidor · 26 września 2018, o 10:17

wla42 pisze: ↑
26 września 2018, o 09:20
Wylot za parę godzin [Roma], w miarę ogarnięty, wczoraj mega stres to tego stopnia że trzęsły mi się nogi w pracy od napięcia mięśni. Trening wieczorny na szczęście mnie wypocił na maksa i dał lekkie odprężenie. Natomiast dosłownie przed chwilą zabuczało mi w uchu [to czego się na maksa obawiam ze zostanie ze mną do końca życia] - taki mega nieprzyjemny jak ze starego telewizora przy braku audycji... Mokry w pięć sekund. No i jeszcze na to wszystko drugi tydzień utrzymuje się we mnie szum, taki ogólny, jakby pod skórą w głowie.... ale co mam zrobić - skulić się i nie lecieć ? Powiedzieć drugiej połówce że nie dam rady ? Jasna dupa....

Oj tak te szumy są uciążliwe strasznie. Nawet jak ich nie mam wydaje mi sie, ze je słyszę xD

wla42 · 26 września 2018, o 10:21

Dzięki wielkie XD w sumie to chyba nie liczyłem na soczysty sarkazm, ale if that's the way to go

Celine Marie · 26 września 2018, o 12:15

Jutro robię dokładne testy na boreliozę,nie mogę już chodzić,mięśnie odmówiły mi posłuszeństwa całkowicie,ból ciała jest przeokropny, chociaż rodzinna stawia bardziej na fibromialgie i ciśnie na ten szpital ,tak czy siak jest koszmarnie tragicznie

znerwicowana85 · 26 września 2018, o 15:05

Byle do przodu pisze: ↑
25 września 2018, o 06:48

znerwicowana85 pisze: ↑
24 września 2018, o 00:06

Byle do przodu pisze: ↑
23 września 2018, o 14:30

No pewnie, że tak Raz na jakiś czas i to od dawna łapie mnie własnie łamanie w kościach i bóle mięśniowe, tak jak bym była chora. Wydaje mi się wtedy, że mnie jakieś przeziębienie rozkłada, mało tego, czuję, że ewidentnie mam gorączkę i ogólnie czuję się rozbita, po czym kiedy mierzę temperaturę to oczywiście okazuje się, że jest 36,6 i ani pół kreski w górę. A czuję się chora, więc jak to Takie bóle sa normalne, jeśli jesteś w ciągłym napięciu, a w nerwicy jesteś w napięciu non stop, nawet jeśli akurat w danym dniu nie masz stresów, to i tak ciało jest spięte. A potem wychodzą różne bóle i tak dalej, bo ciało się zwyczajnie męczy, a i odporność spada. Także nie martw się tym, tylko przeczekaj
Czy moze to przytrafia Ci sie w drugiej fazie cyklu, tak niedaleko dnia okresu?
Hej znerwicowana85
Tak, to zwykle zdarza się właśnie przed okresem, kiedy odporność spada jeszcze bardziej

To u mnie to samo! Hormony niby oki, a jednak swoje robią. Jakiś czas biore anty, troche lagodzą wszystko, ale niestety nie na maxa. Eh, byle do menopauzy

znerwicowana85 · 26 września 2018, o 15:06

Celine Marie pisze: ↑
26 września 2018, o 12:15
Jutro robię dokładne testy na boreliozę,nie mogę już chodzić,mięśnie odmówiły mi posłuszeństwa całkowicie,ból ciała jest przeokropny, chociaż rodzinna stawia bardziej na fibromialgie i ciśnie na ten szpital ,tak czy siak jest koszmarnie tragicznie

Celine mocno trzymam kciuki, żeby wszystko było ok

IceTea · 26 września 2018, o 20:11

Byle do przodu pisze: ↑
26 września 2018, o 09:14

Pomidor pisze: ↑
26 września 2018, o 09:11
Cóż daawno mnie tu nie było, ale nadal mnie męczy te całe chorubsko.
Otóż mam pytanie. Czy zdarza Wam się, że spędzacie czas ze znajomymi jest super fajnie czujecie sie naprawdę dobrze, ale nagle dostajecie DD? Ja mam tak często, nie myślę o tym co mi jest tylko skupiam sie na rozmowie zabawie i nagle ni z gruchy ni z pietruchy przychodzi DD i wtedy siedzę cicho bo zaczynam mieć do tego lęki, zadaje sobie pytania jak to przecież wszytsko bylo dobrze. I ja juz nie wiem czemu ciągle sie to nawraca skoro nawet o tym nie myślę. Znowu zaczynam sie izolować od ludzi bo im dłużej przebywam z ludźmi (szczególnie po paru h) zaczyna mi sie DD.
Hej, u mnie tak jest nie tylko z dd (bo to już mam bardzo rzadko i słabe), ale ogólnie z lękiem, nagłymi skokami ciśnienia, walące serce i tak dalej i jakieś otępienie czy coś. Jest tak jak mówisz, jest fajnie, gadamy, śmiejemy się, a tu nagle zaczynam czuć, że już coś się nie tak zaczyna dziać, że już jakiś niepokój i tak dalej i wtedy właśnie robię się cicha i zdezorientowana i tak dalej. Dlatego nie przepadam za spotkaniami w ogóle, bo nerwica zawsze potrafi wszystko zepsuć

A może to ze zmęczenia? Przyznam, że mam podobnie, bo mnie spotkania towarzyskie szybko męczą/ wykańczają emocjonalnie- a gdy jestem zmęczona, to o DD bardzo u mnie łatwo.

Celine Marie, również trzymam kciuki za Twoje zdrówko.

izka · 26 września 2018, o 21:19

Też miałam tak przed okresem co chwilę latam po termometr a gorączki jak nie było tak nie ma to chyba wina tego że nerwicowcy szybko się nakręcona a w tych dniach i przed nimi każdy czuje się raczej słabiej.