tylko zastanawiam sie czy 40 paroxetina nie za mocna ??

pobudzenie psychoruchowe wrocilo ,chociaz w glowie zamulenie...dziwna sprzecznosc

Masakra. Od rana. Czuję się jakbym miała wysokie ciśnienie. Głowa boli. I ten niepokój gdzieś w środku. Już nie mam do tego siły.

Od wczoraj somatyka daje mi w palnik.
Dzis aby otworzylam oczy serce jak szalone galopowalo i jedna myśl.....czy bedzie dobrze z moją chorobą PCOS i czy nic zlego się nie stanie.

Teraz cos poczytalam a sama jestem i zaczelo mi walic i telepac sie serce w gardle ale tak ze nie czulam ze bije pod piersia bo mialam ciagle trzepotanie w gardle.
Powiem ze wystraszylam sie bo mam co chwike znowu.
Gorac w zoladku i mocny scisk mam.

Wróciła mocniejsza i pokazuje swije ja.

Ale ma prawo z drugiej strony bo mam wielki klopot i stres teraz

Dzisiaj się czuję fatalnie. Mam uczucie że nerwica natręctw mi się podwoiła. Z tego stresu pobolewa mnie głowa :/

Jaki macie sposób na radzenie sobie z objawami, olewaniem ich?

Aktualnie doskwiera mi ból z lewej strony glowy i to jedynie przy wciskaniu tego miejsca plus rozciągające się przedmioty, różne drżenia.

Najgorsze dla mnie są objawy wzrokowe bo je bądź co bądź widać w jakimś stopniu, przez co momentalnie mnie nakręcają.

Ktoś ma jakiś złoty środek na to?

Moi Drodzy, kolejny kryzys. ponad 2 miesiące odkąd nie biorę paroksetyny i powiem szczerze, że każdy dzień jest walką. W piątek dowiedziałem się, że zmarł mi wujek no i od soboty do pogrzebu (poniedziałek) bardzo zle funkcjonowałem. W nocy z niedzieli na poniedziałek miałem bardzo silny atak paniki - właściwie ostatni raz taki atak miałem jak zgłosiłem się po pomoc do psychiatry czyli ponad 2 lata temu.

Cały czas mam rozkminy czy nie wrócić przypadkiem do paroksetyny. Dziś mam kryzys bo zacząłem czytać jakieś forum nt. leków ssri ogólnie, ale głównie o paroksetynie i wypowiadali się tam doświadczeni ludzie, którzy pisali, żeby tego gówna nigdy nie brać, że są teraz narkomanami lekowymi, że za każdy razem jak próbowali zejść z leki to była lipa i musieli wracać na lek.

No i dopadł mnie dół w stylu - Jezu to już pewnie nawet lek mi nie pomoże, a jak pomoże to będę musiał brać go całe życie i co jakiś czas będę musiał zwiększać dawkę niewiadomo do jakiej :/ że właściwie pewnie czekam na już tylko szpital psychiatryczny, zero życia i właściwie moje życie jest w czarnych barwach :/

Pomocy.

Zwykłe rozkminy nerwicowe, nerwicowe wątpliwości. Posłuchaj nagrania Victora o kryzysie.
I tak szacunek, że masz kryzys po takim czasie! Ja się cieszyłam jak miałam kryzys tylko raz na dwa tygodnie
Bądź dla siebie wyrozumiały i nie poddawaj się.
A co do leków. Jeśli faktycznie nie chcesz ich brać, to pomyśl o nich jako ostateczności, bez presji i bez rozmyślań na temat ich szkodliwości. Jeśli będzie taka potrzeba to je weźmiesz, później odstawisz i zaczniesz od nowa. Nie myśl o tym w kategoriach leki- porażka, terapia/forum-sukces. Są różne odcienie szarości, nie zapominaj o tym. Próbuj, ryzykuj, akceptuj.

Witam. Dziś jest katastrofa. Serducho mi strasznie wali i uderzenia gorąca. Ciśnienie miałam 138/101 a puls 108. Po propranololu 10 mg 133/96 puls 70. Już szukam jakiegoś oddziału nerwic bo się wykończe.

Hej jako, że spodziewam się dziecka to wszystkie objawy u mnie teraz krążą wokół tego. Ostatnio w wiadomościach przeczytałam o dziewczynie, która chorowała na zespół Munchsusena, czyli specjalnie wywoływała u siebie chorobę, podrabiala dokumentację medyczna żeby iść do szpitala.... Podobno motywuje się to tym, że chce człowiek być w centrum uwagi i wywołać współczucie czy coś takiego. Oczywiście później zrobiłam błąd i się o czymś takim naczytalam, uznałam że na pewno ja mam coś takiego bo kiedyś też lubiłam być w centrum uwagi i jak się ktoś o mnie martwił albo coś takiego. Od artykułu do artykułu i znalazłam informacje na temat jakiejś odmiany tego zespołu, która wiąże się z tym że matka robi krzywdę swojemu dziecku... I teraz się boję, że ja też zrobię krzywdę swojemu dziecku i mam różne takie chore myśli, które mnie przerażają. Boję się, że ja sama mam tą chorobę... Nie mogę przez to spać, śnią mi się takie rzeczy, strasznie się boję... Pomocy :(
I najgorzej, że której historii bym teraz nie przeczytała to przychodzi mi do głowy coś takiego "o w sumie mogłabym tak zrobić" i mnie to przeraża...

Ja tez dziś masakra plecy bolą brzuch boli w sercu scisk poty od stóp do głów i jak tu żyć?

Monikaaaaaa pisze: ↑

26 września 2017, o 18:23

Hej jako, że spodziewam się dziecka to wszystkie objawy u mnie teraz krążą wokół tego. Ostatnio w wiadomościach przeczytałam o dziewczynie, która chorowała na zespół Munchsusena, czyli specjalnie wywoływała u siebie chorobę, podrabiala dokumentację medyczna żeby iść do szpitala.... Podobno motywuje się to tym, że chce człowiek być w centrum uwagi i wywołać współczucie czy coś takiego. Oczywiście później zrobiłam błąd i się o czymś takim naczytalam, uznałam że na pewno ja mam coś takiego bo kiedyś też lubiłam być w centrum uwagi i jak się ktoś o mnie martwił albo coś takiego. Od artykułu do artykułu i znalazłam informacje na temat jakiejś odmiany tego zespołu, która wiąże się z tym że matka robi krzywdę swojemu dziecku... I teraz się boję, że ja też zrobię krzywdę swojemu dziecku i mam różne takie chore myśli, które mnie przerażają. Boję się, że ja sama mam tą chorobę... Nie mogę przez to spać, śnią mi się takie rzeczy, strasznie się boję... Pomocy
I najgorzej, że której historii bym teraz nie przeczytała to przychodzi mi do głowy coś takiego "o w sumie mogłabym tak zrobić" i mnie to przeraża...

Mysle ze jak dziecko przyjdzie na świat to wszystkie twoje obawy zejdą na bok. Tylko ono będzie w centrum uwagi ZOBACZYSZ będzie dobrze

pudzianoska pisze: ↑

26 września 2017, o 16:44

Zwykłe rozkminy nerwicowe, nerwicowe wątpliwości. Posłuchaj nagrania Victora o kryzysie.
I tak szacunek, że masz kryzys po takim czasie! Ja się cieszyłam jak miałam kryzys tylko raz na dwa tygodnie
Bądź dla siebie wyrozumiały i nie poddawaj się.
A co do leków. Jeśli faktycznie nie chcesz ich brać, to pomyśl o nich jako ostateczności, bez presji i bez rozmyślań na temat ich szkodliwości. Jeśli będzie taka potrzeba to je weźmiesz, później odstawisz i zaczniesz od nowa. Nie myśl o tym w kategoriach leki- porażka, terapia/forum-sukces. Są różne odcienie szarości, nie zapominaj o tym. Próbuj, ryzykuj, akceptuj.

Dobrze piszesz a ludzie tylko straszą tym odstawianiem leków. Jest to ciężkie ale sam to przechodziłem i da się a pozatym leki antydepresyjne nie są lekami tak inwazyjnymi jak niektóre wiec jeśli jest potrzeba to się bierze i się tego nie wstydzi

Master24 pisze: ↑

26 września 2017, o 20:34

pudzianoska pisze: ↑

26 września 2017, o 16:44

Zwykłe rozkminy nerwicowe, nerwicowe wątpliwości. Posłuchaj nagrania Victora o kryzysie.
I tak szacunek, że masz kryzys po takim czasie! Ja się cieszyłam jak miałam kryzys tylko raz na dwa tygodnie
Bądź dla siebie wyrozumiały i nie poddawaj się.
A co do leków. Jeśli faktycznie nie chcesz ich brać, to pomyśl o nich jako ostateczności, bez presji i bez rozmyślań na temat ich szkodliwości. Jeśli będzie taka potrzeba to je weźmiesz, później odstawisz i zaczniesz od nowa. Nie myśl o tym w kategoriach leki- porażka, terapia/forum-sukces. Są różne odcienie szarości, nie zapominaj o tym. Próbuj, ryzykuj, akceptuj.

Dobrze piszesz a ludzie tylko straszą tym odstawianiem leków. Jest to ciężkie ale sam to przechodziłem i da się a pozatym leki antydepresyjne nie są lekami tak inwazyjnymi jak niektóre wiec jeśli jest potrzeba to się bierze i się tego nie wstydzi

Master24 jak długo brałeś leki? I jaki?
Zdecydowałem wczoraj przeżywałem po prostu koszmar miałem tak silne leki że nie wiedziałem co się ze mną dzieje. Brałem się niewiadomo czego spałem tylko 4 godziny ścisk żołądka piski w uszach :/ ataki paniki i dziś idę do swojego psychiatry po lek :/ myślałem że jestem na dobrej drodze ale przyszedł kryzys. Boje się że już mi nawet leki nie pomaga :/

coyot.inc pisze: ↑

27 września 2017, o 07:23

Master24 pisze: ↑

26 września 2017, o 20:34

pudzianoska pisze: ↑

26 września 2017, o 16:44

Zwykłe rozkminy nerwicowe, nerwicowe wątpliwości. Posłuchaj nagrania Victora o kryzysie.
I tak szacunek, że masz kryzys po takim czasie! Ja się cieszyłam jak miałam kryzys tylko raz na dwa tygodnie
Bądź dla siebie wyrozumiały i nie poddawaj się.
A co do leków. Jeśli faktycznie nie chcesz ich brać, to pomyśl o nich jako ostateczności, bez presji i bez rozmyślań na temat ich szkodliwości. Jeśli będzie taka potrzeba to je weźmiesz, później odstawisz i zaczniesz od nowa. Nie myśl o tym w kategoriach leki- porażka, terapia/forum-sukces. Są różne odcienie szarości, nie zapominaj o tym. Próbuj, ryzykuj, akceptuj.

Dobrze piszesz a ludzie tylko straszą tym odstawianiem leków. Jest to ciężkie ale sam to przechodziłem i da się a pozatym leki antydepresyjne nie są lekami tak inwazyjnymi jak niektóre wiec jeśli jest potrzeba to się bierze i się tego nie wstydzi

Master24 jak długo brałeś leki? I jaki?
Zdecydowałem wczoraj przeżywałem po prostu koszmar miałem tak silne leki że nie wiedziałem co się ze mną dzieje. Brałem się niewiadomo czego spałem tylko 4 godziny ścisk żołądka piski w uszach :/ ataki paniki i dziś idę do swojego psychiatry po lek :/ myślałem że jestem na dobrej drodze ale przyszedł kryzys. Boje się że już mi nawet leki nie pomaga :/

Początki elicea tym się wyleczylem
Po nawrocie duloksetyna przez 10 miesiecy na poczatku nawet działała . A teraz zmiana na sertraline 9 dzień i somatycznie dalej źle lękow może mniej ale pierwszy tydzień to lęk za lękiem i stan gorszy niż bez leków. Pomogą Ci leki tylko trz musisz w to wierzyć . Czasami to jest jak z placebo TRZEBa być dobrej myśli