bialy_bez pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 16:59

Znam doskonale takie akcje organizmu. Wiem, że najlepiej jest się przełamać i wyjść z domu, załatwić co trzeba i wrócić, a tym samym udowodnić sobie, że nic się nie stało i zmniejszyć lęk. Ale to jest łatwe do powiedzenia, a w praktyce bywa trudne do zrealizowania.
U mnie na przykład teraz mam dosyć trudne sesje na psychoterapii. Poprzednia i najbliższa. Przed poprzednią miałam somatykę przez 2 dni. Puściło na pół godziny przed sesją. Jakoś ją przeżyłam i potem był spokój (o dziwo, bo wyobrażałam sobie to inaczej!) przez 5 dni. Dziś zaczyna się jazda, bo jutro mam sesję - chyba najtrudniejszą z dotychczasowych. No ale staram się ignorować objawy somatyczne, przeczekiwać je, to jest chyba jedyne rozwiązanie. U mnie jest tak, że objawy powodują lęk, czy nie dzieje mi się coś poważnego, jakaś choroba prawdziwa wywołana stresem i czy nie będę mieć operacji itp itd. Szkoda gadać. Staram się opanowywać, tłumacząc sobie, że takie akcje już były wielokrotnie i nic mi się nie stało, więc na 99% i tym razem mi się nic nie stanie. A ten 1% że jednak może się coś stać, to nie jest wart przejmowania się, bo w ostateczności sobie poradzę przecież. No ale jest to naprawdę błędne koło.

Przem pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 16:55

Dwa lata w tym 6 miesiecy na lekach ale mysli ze jestem wkurwio... tym wszystkim plyna ode mnie:(

bialy_bez pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 17:11

Pisaliśmy listy do siebie. No i teraz mamy dostawać od grupy zadośćuczynienia. Ponieważ mam osobowość zależną, bardzo przejmuję się zdaniem innych. Boję się, że w zadośćuczynieniach nie usłyszę takich, jakie uważam, że są mi potrzebne. I że zinterpretuję to przeciwko sobie, wyciągnę nieprawdziwe wnioski, krzywdzące mnie, bo mam taką skłonność. Albo że odczytam jakieś zadośćuczynienie w taki sposób, że zamiast mi pomóc, odbiorę je jako kolejne zranienie. Wiem, że to mało prawdopodobne, by terapeutka dopuściła do tego. Wiem, że grupa też jest nastawiona na pomoc innym i że znają mnie i moją wrażliwość. Wiem też, że zawsze mogę zaprotestować, wyrazić, co czuję, w ostateczności wyjść itp. I to mnie uspokaja. Ale co jakiś czas lęk powraca. Boję się chyba najbardziej swojej reakcji podczas słuchania tych zadośćuczynień - standard: czy ze stresu nie zemdleję, nie umrę, nie wezmą mnie do szpitala itd. - już sobie to wkręcałam wiele razy na innych sesjach i na razie się to nie zdarzyło . Boję się też chyba, że gdyby mnie coś psychicznie zabolało, nie zareaguję asertywnie, nie obronię się. Zdaję sobie sprawę, że to są takie lęki tworzone przez mój mózg i tyle. Niemniej odczuwane niekiedy realnie.

Iwona29 pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 17:22

Hej.Kochani jak Wy sie dzis czujecie bo ja cos fatalnie.Piekny dzien a ja od rana ledwo dysze.Jestem po pracy juz ale w pracy jak i teraz mam uczucie scisnietego serca i ciezko mi oddychac
W gardle kolek po lewej str w piersi boli i dziubie i ten scisk serca okropny bo mam wrazenie jakby mnie mialo udusic.Robi mi sie goraco i ciezko lapac pwietrze jakbym byla nie wydolna.Plytko oddycham bo i zoladek mi boli
No i kreci mi sie w glowie i nie dobrze mi tez.

katarzynka pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 17:27

Iwona29 pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 17:22

Hej.Kochani jak Wy sie dzis czujecie bo ja cos fatalnie.Piekny dzien a ja od rana ledwo dysze.Jestem po pracy juz ale w pracy jak i teraz mam uczucie scisnietego serca i ciezko mi oddychac
W gardle kolek po lewej str w piersi boli i dziubie i ten scisk serca okropny bo mam wrazenie jakby mnie mialo udusic.Robi mi sie goraco i ciezko lapac pwietrze jakbym byla nie wydolna.Plytko oddycham bo i zoladek mi boli
No i kreci mi sie w glowie i nie dobrze mi tez.

U mnie akurat deszczowo od rana, szaro i ponuro Dzień też mam kiepski, nerwicowo też mnie coś dziubie po lewej stronie, więc piąteczka Kochana

bialy_bez pisze: ↑

6 czerwca 2017, o 17:24

Możliwe, że będzie jakaś burza. Mi się czasami udziela "napięcie" w przyrodzie. A zazwyczaj dobrze znosisz upały?

Iwona29 pisze: ↑

7 czerwca 2017, o 17:06

A ze cos gorszego?czy cos