Ogłoszenia:
1. Nowi użytkownicy, którzy nie przekroczą progu 30 napisanych postów, mają zablokowaną możliwość wstawiania linków do wszelakich komentarzy.
2. Usuwanie konta na forum - zobacz tutaj: jak usunąć konto?

Ocena i leczenie ROCD: Podejście modułowe - artykuł - cz.1

Artykuły o samej depresji, stanach depresyjnych, spłyceniu emocjonalnym, depresji w nerwicy.
A także o strachu przed samą depresją.
Regulamin forum
Uwaga! Attention! Achtung! 注意广告!
Ten dział poświęcony jest materiałom forumowym, służą one "do odczytu" czyli nabywania informacji i ewentualnie komentarza. Nie opisuj tu swojej historii, objawów i nie zadawaj pytań o zaburzenia.
Jeśli masz taką potrzebę przejdź na stronę główną forum - Kliknij - do sekcji FORUM DYSKUSYJNE, tam masz dostępnych wiele działów do rozmów, pytań itp.
Zablokowany
Awatar użytkownika
Zordon
Zarejestrowany Użytkownik
Posty: 432
Rejestracja: 13 marca 2014, o 16:03

8 lipca 2016, o 08:48

Siema :) Wrzucam pierwszą część dość długiego i konkretnego artykułu, dotyczącego mechaniznów rozkręcających ROCD i procesu terapeutycznego w nurcie behawioralno-poznawczym. Jak na razie tylko o mechanizmach. W następnych częściach, które powinny się z czasem pojawić będzie o tym jak wygląda leczenie u specjalisty w tej dziedzinie. Tłumaczenie trochę trwa, więc proszę o cierpliwość i wyrozumiałość. Papierka na bycie tłumaczem też nie mam, więc czasami coś może być przetłumaczone trochę nieskładnie, albo trochę błędnie :) Pozdrawiam i zapraszam do czytania :)


Ocena i leczenie OCD dotyczącego związków (ROCD): Podejście modułowe
Żródło: http://rocd.net/wp-content/uploads/2012 ... -press.pdf

Autorzy:
Guy Doron, Interdisciplinary Center (IDC) Herzliya
Danny Derby, Cognetica - The Israeli Center for Cognitive Behavioral Therapy
W prasie: Handbook of Obsessive-Compulsive Disorder Across the Lifespan, edycja: J. Abramowitz, D. McKay, & E. Storch, Hoboken, NJ: Wiley.

Tłumaczenie:
Zordon

1. Wyjaśnienie ROCD i główne mechanizmy

Lilly, 30-letnia kobieta, na trzecim roku stażu w klinice, mieszka ze swoim obecnym partnerem od ostatniego roku, szuka sposobu leczenia czegoś co nazywa ROCD. W taki sposób opisuje swój problem:
"Byłam w związku przez ostatnie dwa lata. Mój partner (Rob) niedawno poprosił mnie o rękę. Nie jestem pewna, co robić. Kocham Roba. Myślę, że jest wspaniały. Jednak inaczej wyobrażałam sobie „zakochanie”. Myślałam, że będę myślała o moim partnerze przez cały czas. Że będę w euforii, że będę w „siódmym niebie”. Wcale tak nie jest. Za każdym razem kiedy widzę, że nie myślę o nim cały czas albo że jestem rozdrażniona, spięta albo nieswoja w jego towarzystwie, zaczynam wątpić, czy jest on odpowiedni dla mnie, czy jestem w odpowiednim związku.
Ostatnio zaczęłam również myśleć, że być może jest on za mało inteligentny i za mało interesujący dla mnie. Wiem, że to nieprawda. Rob ma doktorat, jest dowcipny, ma fajne podejście do życia, ale pomimo to, nie mogę przestać myśleć o tym, czy ta relacja jest odpowiednia dla mnie. Cały czas sprawdzam, co do niego czuję, jak się czuję, gdy jestem z nim, czy jest wystarczająco inteligentny i mądry. Wiem, że go kocham, ale te wątpliwości nawiedzają mnie. Trudno mi się skupić na nauce, i źle to wszystko wpływa na mój nastrój".
Lilly cierpi przez coś, co jest powszechnie określane jako ROCD (Relationship Obsessive-Compulsive Disorder) - czyli zaburzenie obsesyjno-kompulsywne skupiające się na bliskich związkach uczuciowych i relacjach. Odmiana OCD, która w ostatnim czasie budzi coraz większe zainteresowanie i uwagę badaczy (Doron, Derby, Szepsenwol & Talmor, 2012a, 2012b; Doron, Derby, Szepsenwol, 2014a). Obsesje związkowe mogą występować w różnych typach bliskich relacji, takich jak rodzic-dziecko, relacja z przełożonym, a nawet relacja z Bogiem. Aczkolwiek, badania prowadzone są jednak głównie nad ROCD w kontekście romantycznych związków. Dlatego w tym artykule skupiamy się właśnie na ROCD w związkach miłosnych.

Najczęstsza forma ROCD obejmuje wątpliwości i troski skoncentrowane na postrzeganej przydatności samej relacji (np. siła swoich uczuć wobec partnera, "słuszność" relacji) oraz na postrzeganej naturze uczuć partnerów wobec siebie. Ta forma została określona jako „obsesje skoncentrowane na relacji” (Doron, Derby i inni., 2012a). ROCD może również obejmować paraliżujące zaabsorbowanie postrzeganiem deficytów partnera (np. „on nie jest wystarczająco inteligentny”). Takie objawy zostały określone jako „obsesje skoncentrowane na partnerze” (Doron, Derby i inni., 2012b). Pod pewnymi względami jest to podobne do tego, co zostało określone w literaturze jako Dysmorfobia (czyli obsesyjny nacisk na postrzeganie wad fizycznych w innych i w sobie; patrz: Josephson & Hollander, 1997; Greenberg i inni, 2013). Objawy skupione na partnerze, odnoszą się do obsesyjnej troski o różnorakie "wadliwe" cechy partnera (np. moralność, towarzyskość, sukces; Doron, Derby i inni, 2014a).

Objawy ROCD łączy się ze znacznymi personalnymi (np. nastrój, lęk, inne objawy OCD; Doron, Derby i inni, 2012a;. 2012b) i innymi trudnościami (np. niezadowolenie z relacji i ze współżycia intymnego; Doron, Derby i inni, 2012a.; 2012b; Doron, Mizrahi, Szepsenwol, i Derby, 2014). Jak wynika z najnowszych badań porównujących OCD, ROCD i grupę kontrolną, zaobserwowano podobny poziom zakłóceń w funkcjonowaniu, niepokoju, prób oporu i stopień postrzeganej kontroli w obu grupach klinicznych (Doron, Derby, Szepsenwol, Nahaloni & Moulding, 2014b).
Natręctwa w ROCD często mają postać myśli takich jak: "Czy on jest odpowiedni?" lub "Ona nie jest ładna" i obrazów, takich jak wizualizacja twarzy partnera lub niezręcznej sytuacji związanej z partnerem. Natręctwa w ROCD mogą również występować w postaci impulsów; np. chęć opuszczenia aktualnego partnera. Takie przypadki intruzji (natrętów) są na ogół ego-dystoniczne, gdyż są one sprzeczne z systemem wartości danej osoby (np. "wygląd nie powinien być ważny przy wyborze partnera ") i/lub subiektywnym doświadczaniem relacji (np: "Wiem, że ją kocham, ale nie mogę przestać sprawdzać moich uczuć"). Dlatego, są one postrzegane jako niedopuszczalne i niechciane, i często powodują poczucie winy i wstydu związane z ich występowaniem lub treścią.
ROCD może obejmować szeroką gamę zachowań kompulsywnych i innych niewłaściwych reakcji (patrz Tabela 1). Przykładowo: poszukiwanie gwarancji słuszności związku, powtarzające się sprawdzanie własnych uczuć, porównywanie cech własnego partnera z innymi potencjalnymi partnerami i zachowania unikające. Zachowania zobojętniające mogą zawierać wizualizację szczęśliwego bycia razem i podtrzymywanie pozytywnego myślenia o partnerze. Te zachowania kompulsywne mają na celu złagodzenie stresu spowodowanego myślami natrętnymi (Doron, Derby i inni., 2014a).

TABELA 1: Przykłady kompulsji i błędnych przekonań w ROCD (było w formie tabeli, ale dla wygody trochę to przerobiłem - Zord)
---------------------------------
Sprawdzanie: Szukanie informacji o związkach albo cechach partnera w internecie/forum (np. „Nie jestem pewien co do moich uczuć”; „Nie jestem pewny czy mój partner jest dość inteligentny”) albo testowania zachowań partnera („Czy myślę o niej wystarczająco?”, „Czy odpowiada na pytania w inteligentny sposób?”, „Czy reaguje odpowiednio w sytuacjach towarzyskich?”).

Monitorowanie (stanów wewnętrznych): Analiza swoich uczuć (np. „Co teraz czuję?”, „Czy podoba mi się moja partnerka?”), ich siły i stopnia (np. „Czy to uczucie jest właściwe lub wystarczająco silne?”)

Neutralizowanie: Utrzymywanie w głowie myśli przeciwnych, przywoływanie pozytywnych sytuacji w których oczekiwania były spełnione, analizowanie potencjalnych negatywnych konsekwencji podjęcia złej decyzji (czarne scenariusze).
Porównywanie: Porównywanie cech partnera z innymi potencjalnymi partnerami (np. z kolegami, partnerami przyjaciół, znajomymi, albo z wyidealizowanym obrazem) lub z uczuciami żywionymi do poprzednich partnerów.

Upewnianie się: Konsultowanie związku z przyjaciółmi, rodziną, terapeutą a nawet z jasnowidzami i wróżkami.

Samokrytyka: Dołujący siebie dialog wewnętrzny (np. „Jestem samolubny”, „Nie potrafię jej docenić”, „Jestem głupi, że tak myślę”).

Unikanie: Unikanie sytuacji towarzyskich (np. spotkań z określonymi znajomymi) albo różnych form spędzania czasu wolnego (np. chodzenie na romantyczne filmy, oglądanie romantycznych komedii w telewizji).
----------------------------------

Rozwój i utrzymanie mechanizmów w ROCD
W tym dziale przedstawiamy podsumowanie naszego modelu ROCD i i badań wspierających. Poznawczo-behawioralne teorie OCD pokazują, że większość osób doświadcza szeregu uciążliwych wątpliwości, myśli, chęci i obrazów (Rachman & de Silva, 1978;. Radomsky, Alcolado, 2014). W OCD i innych pokrewnych zaburzeniach, błędna ocena i złe zarządzanie takimi natręctwami może prowadzić do powiększania się obsesji (OCCWG, 2005;. Storch i inni., 2008). Zgodnie z tym, Doron, Derby i Szepsenwol (2014a) wskazują na kilka mechanizmów, które utrwalają błędne koło zwiększonej uwagi na obawy związane z relacją, niewłaściwe gospodarowanie takimi natręctwami i ich eskalację w obsesje związane z relacją. Należą do nich szczególnie przeczulenie, związane z relacjami błędne przekonania, lęk przed bliskością, zachowania kompulsywne i dysfunkcjonalne procesy zaangażowania.

Przeczulenie w ROCD (własne słabości): Według Doron i Kyrios (2005), istniejąca już wcześniej wrażliwość w specyficznych obszarach, takich jak moralność i wyczulenie na wydarzenia związane z tymi obszarami. Osoby, których samoocena jest bardzo zależna od tego co się dzieje w obszarze relacji, może na przykład przeczulona na każde nawet niewielkie obawy dot. związku (np. poczucie nudy), ponieważ ma to poważne wpływ na ich własne poczucie wartości (Doron, Szepsenwol, Karp, & Gal, 2013). Podobnie osoby, które są świadome braków lub wad swojego partnera, odzwierciedlające to w poczuciu własnej wartości (tj. wartość partnera rzutuje na samoocenę), są bardziej wrażliwe na myśli i zdarzenia odnoszące się do cech partnera (Doron, Derby i inni., 2014a).
Zgodnie z tym, ostatnie odkrycia wskazują, że samoocena, która w dużym stopniu zależy od obszaru relacji (czyli jakość relacji rzutuje na samoocenę) i lęk przed bliskością wspólnie przyczyniają się, do zwiększenia tendencji behawioralnych w ROCD (Doron i inni, 2013). Podobnie, poziom samooceny u osób z silnymi obsesjami dot. partnera, okazał się być bardziej podatny na myśli zagrażające pozytywnemu odbieraniu partnera (np. on/ona nie jest "tak dobra” jak inni), w stosunku do osób o niższym wyczuleniu na cechy związane z partnerem (Doron & Szepsenwol, 2014). W ten sposób poszczególne wyczulenia mogą zwiększać wrażliwość, uwagę i czujność wobec natrętów związanych z relacjami, utrwalając w ten sposób cykl ROCD.

Błędne przekonania w ROCD: w zaburzeniach typu OCD, błędne przekonania, takie jak nietolerancja niepewności, ważność myśli i ich kontrola i przesadna odpowiedzialność zwiększya prawdopodobieństwo katastrofalnych skutków występowania natrętów (OCCWG, 2005; Storch i inni, 2008). W ROCD takie błędne przekonania mogą odgrywać podobną rolę. Na przykład, przypisując wagę do myśli i ich kontrola, może zwiększyć ilość nieprzydatnych interpretacji dla wątpliwości powszechnie występujących w relacji. Podobnie, trudności z tolerancją niepewności, mogą zwiększyć niepokój i nieprawidłowe zarządzanie naturalnymi, przejściowymi stanami wewnętrznymi, takimi jak miłość i namiętność. Wyniki wskazują, że objawy ROCD są związane z obsesyjnymi przekonaniami zarówno w próbach klinicznych i przedklinicznych (Doron i inni, 2012a; 2012b.;. Doron, Derby i inni, 2014b).

Przekonania dotyczące potencjalnych negatywnych konsekwencji relacji i nierealistycznych wyobrażeń dotyczących doświadczania relacji mogą być szczególnie istotne dla rozwoju i utrzymania ROCD. Przykładowo, przekonania dotyczące szkodliwości przebywania w związku co do którego ma się wątpliwości lub lęk dot. porzucenia istniejącego związku, mogą wywołać różne „czarne scenariusze”. Te scenariusze zawierają często obawy o pozostanie na zawsze uwięzionym w niezadowalającym i wyczerpującym związku, który od początku nie był pewny. Inne scenariusze obejmują obawy o to, że będąc w złym związku przegapimy szansę na poznanie „TEJ JEDYNEJ OSOBY”, czego będziemy żałować już zawsze.

Ekstremalnie romantyczne przekonania, w tym nierealistyczne postrzeganie tego, jaka miłość powinna być, jak ma wyglądać i w jaki sposób się ją odczuwa, również mogą przyczynić się do błędnej interpretacji różnych sytuacji mających miejsce w relacji. Pacjenci z ROCD często opisują przekonania takie jak: "Jeśli nie jestem w euforii, kiedy jestem z Nią, to nie jest prawdziwa miłość" lub "Jeśli ja nie myślę o niej cały czas, ona nie jest TĄ JEDYNĄ". Takie przekonania, zwłaszcza w połączeniu się z istniejącym wcześniej lękiem przez przeżywaniem żalu (np.: "Uczucie po dokonaniu błędnej decyzji jest dla mnie nie do przyjęcia") lub lękiem przed przyszłym żalem (czyli: "Nie będę w stanie poradzić sobie z myślą, że dokonałem błędnej decyzji"), często zwiększają niepokój po wydarzeniach w związku, dotyczących partnera lub właściwości relacji.

Zgodnie z tymi propozycjami, objawy ROCD są związane z błędnymi przekonaniami dotyczącymi relacji. Na przykład, w ostatnim badaniu z zastosowaniem „skali katastrofizaji relacji” (RECATS;. Doron, Derby i inni, 2014b), pacjenci z ROCD wykazali wyższy poziom błędnych przekonań o relacji, niż pacjenci z OCD i grupa kontrolna (Doron, Derby i inni, 2014b). Wstępne wnioski z naszych ciągłych badań wykorzystujących skalę Ekstremalnych Przekonań o Miłości (EXL) i skalę „Lęku Przed Uczuciem Żalu” (DLA) sugerują, że zwiększone objawy ROCD są powiązane ze zwiększoną wiarą w takie błędne przekonania.

Lęk przed zaangażowaniem w ROCD: Według Doron, Moulding, Nedeljkovic, Kyrios, Mikulincer i Sar-El (2012), dla większości ludzi, rozpacz spowodowana błędną interpretacją natręctw skutkuje aktywacją strategii regulacji napięcia, które mają przywrócić emocjonalny spokój. W ROCD jednak niepewność przywiązania, zwłaszcza lęk przed zaangażowaniem, utrudnia strategie regulowania emocji (Doron, 2013). Według teorii przywiązania (Bowlby, 1982; Mikulincer & Shaver, 2007), interakcje interpersonalne z osobami we wczesnym okresie życia są zinternalizowane w postaci reprezentacji mentalnych siebie i innych ("wewnętrzne schematy"). Interakcje z bliskimi, którzy są dostępni i dają wsparcie w potrzebie, wspierają zarówno rozwój poczucia bezpieczeństwa w bliskich relacjach, jak i pozytywny obraz siebie oraz innych osób. Bezpieczeństwo bliskości podważone jest jednak, gdy bliscy odrzucają lub są niedostępni w potrzebie, co prowadzi do powstawania negatywnych reprezentacji siebie i innych (Mikulincer & Shaver, 2007).

Zaangażowani może być zorientowane w dwóch kierunkach, reprezentujących dwa schematy niepewności zaangażowania - lęku i unikania (Brennan, Clark & Shaver, 1998; Mikulincer & Shaver, 2007). Pierwszy schemat, lęk przed zaangażowaniem, odzwierciedla stopień, w jakim dana osoba martwi się, że osoba bliska nie będzie dostępna lub pomocna w potrzebie, oraz stopień, w jakim dana osoba przyjmuje ekstremalne strategie przywiązujące (tj. usilne próby uzyskania uwagi, wsparcia i miłości od partnerów relacji), jako środek regulowania stresu i radzenia sobie z zagrożeniami i stresorami. Drugi schemat, unikanie przywiązania, odzwierciedla stopień, w jakim dana osoba nie ufa w dobrą wolę partnera i usilnie stara się utrzymać niezależność i dystans emocjonalny od Niego. Unikająco przywiązana osoba, polega na strategiach "dezaktywujących", takich jak odmowa potrzeby bliskości oraz tłumienie myśli i emocji związanych z bliskością. Osoby, u których oba te schematy nie występują, są określane jako posiadające stabilne poczucie bezpieczeństwa w bliskości (Mikulincer & Shaver, 2007).

Według Doron, Derby (2014a), u osób z lękiem przed bliskością, hiperwyczulenie na rzeczywiste lub wyimaginowane zagrożenia w relacji może uczynić je szczególnie narażone na natrętne myśli, które podważają postrzeganie siebie w dziedzinie relacji. Co więcej, ich zależność od aktywujących strategii, może predysponować takie osoby do kompulsywnego poszukiwania pewności i zachowań sprawdzających, szczególnie w kontekście intymnych relacji. Ponadto, lękowo zaangażowane osoby reagują na negatywne doświadczenia w relacjach aktywacją błędnych przekonań i hiperaktywacją obaw związanych z zaangażowaniem (Mikulincer & Shaver, 2003).

Rzeczywiście, wcześniejsze ustalenia wiążą niepewność zaangażowania z błędnymi przekonaniami i objawami ROCD (Doron i inni, 2012a, Doron, 2012b). Na przykład, subtelne aluzje o niekompetencji w dziedzinie relacji (czyli np. lekko negatywna ocena, dotycząca zdolności do utrzymania długoterminowych relacji intymnych) okazały się prowadzić do zwiększenia skłonności do ROCD, głównie wśród osób z silnym lękiem przed bliskością jak i samooceną zależną od jakości relacji (Doron i inni., 2013).

Kompulsywne zachowania i objawy ROCD: Podobnie jak w innych odmianach OCD, zachowania kompulsywne odgrywają dużą rolę w utrzymaniu objawów ROCD. Związane z ROCD zachowania kompulsywne, obejmują szeroką gamę strategii mających na celu zmniejszenie stresu następującego wskutek negatywnych interpretacji związanych z natrętami o relacji. Mogą one obejmować samokrytykę (np. jestem głupi, że myślę w ten sposób), zwiększony monitoring stanów wewnętrznych (np. skanowanie uczuć), zachowania upewniające (np. poszukiwanie pewności, że relacja będzie właściwa), porównania (np. „Czy jesteśmy tak szczęśliwi tak samo jak inni?”) i neutralizację (np. przywoływanie pozytywnych doświadczeń z partnerem). Co ważne, takie strategie paradoksalnie zwiększają wcześniej istniejących wrażliwości, utrzymują błędne przekonania i samokontrolę. Na przykład, krytyczna rozmowa z samym sobą, może zwiększyć wyczulenie poprzez zmniejszenie poczucia własnej wartości i pewności siebie. Powtarzające się przywoływanie pozytywnych sytuacji czy uczuć (tj. neutralizowanie) może uniemożliwiać przyswajanie nowych informacji dotyczących zdolności do radzenia sobie z niepewnością lub żalem. Kompulsywne monitorowanie stanów wewnętrznych, może nakręcać samo siebie poprzez zmniejszenie dostępności do takich stanów (czyli, że analiza zmniejsza lub uniemożliwia naturalne odczuwanie – Zord). Tak więc, identyfikacja i ograniczenie zachowań kompulsywnych jest kluczowe dla udanej interwencji terapeutycznej.

Zaangażowanie w relację a ROCD: Według Rusbult, Martz i Agnew (1998) na czyjąś chęć utrzymania istniejącej relacji (tj. zaangażowanie) duży wpływ ma satysfakcji z relacji, postrzegana jakość potencjalnych alternatyw oraz własna inwestycja w obecny związek. Te trzy elementy zaangażowania, mają znaczący wpływ na objawy ROCD. ROCD’owe wątpliwości, często zmniejszają satysfakcję z relacji. Zmniejszona satysfakcja zaś, może również zwiększyć wątpliwości (takie błędne koło – Zord). Rzeczywiście, objawy ROCD są związane z mniejszą satysfakcją w związku (Doron, 2012a;. 2012b).
"The value of life can be measured by how many times your soul has been deeply stirred"
Soichiro Honda
Zablokowany