Chciałabym to jakoś fachowo opisać, jak można to zrobić, ale na swoim przykładzie podam, że po prostu przestałam się nimi przejmować. Człowiek ma ograniczoną energię i bardzo sobie ją cenię i wykorzystuje do tego, co jest mi najbardziej potrzebne. Przejmowanie się opiniami innych ludzi na nasz temat z logicznego punktu widzenia jest bez sensu, bo dana osoba nie zna nas na tyle, na ile my siebie znamy, ma do dyspozycji skrawek nas, naszego zachowania w danej sytuacji i na tym bazuje wnioski. Ale czy możemy być źli na to, że wyciąga takie, a nie inne wnioski na nasz temat? Niekoniecznie, ponieważ ma tylko to, co mu pokażemy. Często wnioski są błędne, niesłuszne, niesprawiedliwe, ale nie ma sensu na siłę udowadniać swojej racji, jeśli to nie przynosi skutku.mario546 pisze: ↑19 stycznia 2022, o 01:18Probuje się nie przejmować się opiniami na swój temat, jakieś rady?Juliaaa78569 pisze: ↑19 stycznia 2022, o 01:11Poczucie winy, czy też emocjonalne reagowanie na wszystko może, ale niekoniecznie musi składać się na wysoką wrażliwość. Bo również dobrze osoba, która nie jest WWO może mieć z tym problem, tyle tylko, że widzi ten problem w mniejszej intensywności.Mateusz0792 pisze: ↑18 stycznia 2022, o 16:52
Co racja to racja droga koleżanko. Jednak jest to bardzo fajne, że potrafimy przeżywać piękno, sztukę, miłość w duzej intensywności, oczywiście nie wspomnę też o reszcie zalet. Drażni mnie tylko jedna z wad która bardzo mi zatruwa życie, czyli poczucie winy na każdym kroku. Lub też branie do siebie zbyt mocno krytyki, silne reagowanie emocjonalne na krzyk w naszą stronę, czy różnego typu wyzwiska. Doszedłem ostatnio do wniosku, że większość mojego dzieciństwa starałem się udawać, że mnie nie boli, że nie rusza, na siłę wypierałem wyżej wymienione emocje i zdałem sobie sprawę, że mogło to bardzo wpłynąć na dzisiejsze moje zaburzenia lękowe i inne objawy psychosomatyczne. Taka psychoterapia bez terapeuty, na podstawie wniosków
Radzenie sobie z krytyka czy z nadmiernym poczuciem winy można skorygować, czy to samemu, czy z terapeutą. Idąc prostym tokiem myślenia, tak jak w zaburzeniu reagujemy na wszystko lękiem i wprowadzamy logikę i nasze działanie zmienia się, tak to samo możemy zrobić z krytyką i poczuciem winy.
Wiem, że zabrzmi to z lekka ignorująco, ale trzeba po prostu przestać to robićCzyli przestać być dla siebie krytycznym i obwiniać się za każdą najmniejszą drobnostkę. Ale to nie zadziała z dnia na dzień, że postanowiłem się nie przejmować to nagle przestaje się przejmować. Nie. Bo emocje będą, ale cała filozofią w tym, żeby zaakceptować ich istnienie i zacząć wprowadzać logikę, myślenie racjonalne.
Bardzo to uprościłam i żeby lepiej to zrozumieć trzeba przewertować trochę materiałów na ten temat ale z grubsza o to chodzi
To, co my mamy do dyspozycji to siebie, swój świat, swoje decyzje, zachowania, swoją psychikę i na tym powinniśmy się skupić. Na sobie. Więc idąc takim tokiem myślenia, logiczne jest przejmowanie się krytyką innych ludzi? A no nie, ale poza świadomością tego musi iść praktyka, czyli działanie i wpajanie swojemu umysłowi, że nie trzeba się tym przejmować MIMO szalejących emocji mówiących, że trzeba
.