Po dwóch tygodniach takiego sprawdzania jechałem samochodem i zobaczyłem na przystanku dziewczynę i stwierdziłem: ale laska, jak ja mogłem myśleć tak o sobie. Po tym epizodzie miałem jakieś poczucie że nie mogę się zrelaksować, jak leżałem na kanapie to miałem poczucie że coś się stanie, zaraz świat się zawalił lecz towarzyszyło mi to raz na jakiś czas, nie zagłębiałem się w ten temat, olałem to. Minęły wakacje, wszystko okej. Jakoś na początku września zaczęło się na dobre. Lęk, może ja jestem gejem, nie zakocham się nigdy w dziewczynie, co ja teraz zrobię. Zacząłem się tak bać, przegladanie forum, na nich porady lekarzy o leczeniu homoseksualizmu Ciągłe myśli, do tego doszła gula w gardle, uczucie pocenia sie, różne objawy somatyczne. Bywały dni lepsze i gorsze. Na treningach boksu na które uczęszczam kiedy ktoś przebierał się to miałem ataki lęku że zaraz się kogoś ciało mi się spodoba. Nawet przeszła mi myśl żeby skończyć z boksem bo tak będę myślał ale stwierdziłem że sobie poradzę i nie zrezygnowałem. Było coraz gorzej, do tego w październiku pokłóciłem się z rodzicami na imprezie rodzinnej i po niej przyszła dd, lęk przed samobójstwem, przed śmiercią, morderstwem, schizofrenią. Doszły stany depresyjne, lecz wiedziałem że coś jest nie tak, że to nie prawdziwy ja. Pojawił się raz obraz myślowy jak wiszę na drzewie, strasznie się tego przestraszyłem. I zacząłem wpisywać objawy, trafiłem na to forum i jestem wdzięczny Victorowi i Divovicowi za to co robią dla innych. Powoli objawy dd mijają, od około dwóch tygodni śmieje się z tych wszystkich myśli, dwa dni temu zauważyłem, że mogę spokojnie oddychać, odprężyć sie, nawet nie pamiętam kiedy miałem tak ostatni raz. Myślę, że odburzanie idzie w dobrym kierunku. Pozdrawiam, Kamil
