• Cytuj

20 października 2010, o 09:53

Jak było?
Ogólnie pozytywne nastawienie, wyobrażałem sobie nieco inaczej tę pracę, ale to szczegół. Wszystko ładnie, pięknie, milutko i "zadzwonimy do Pana" Oczywiście nie zadzwonili.

Szukam nadal, najlepiej pracownik siłowni, kierowca, dostawca, coś w biurze, cokolwiek, bo już mnie dobija ten fakt, to poczucie niespełnienia, nieudolności i obijania się...

• Cytuj

20 października 2010, o 12:08

Rozumiem wiem jak to jest. Ale w zasadzie w Warszawce nie powinno byc problemu z znalezieniem pracy w charakterze kierowcy. Tylko też niewiadomo czy nie będą wymagali doświadczenia....
Może przejzyj strony jakiś firm dostawczych czy coś. Wiadomo że w sumie teraz nie znajdziesz od razu świetnej pracy, no chyba że fartem albo plecami

• Cytuj

20 października 2010, o 15:57

Jest tych ofert, ale jak widać najlepiej żebym miał 20 lat i 5 lat doświadczenia

Jutro kolejne interview.

Co do pleców to w stolicy tak średnio mam, choć w sumie mam wujka dyrektora sprzedaży w Porsche
Jak nic nie znajdę to na 1 listopada zagadam lekko jak przyjedzie

• Cytuj

21 października 2010, o 02:30

Za łopatę i do rowów A tak serio to ja polecam ci dorwac fizyczną pracę, zobaczysz, że twoje samopoczucie będzie lepsze. Ja tak zrobiłem i to jeszcze bardziej mnie uzdrowiło. Zmeczenie i ciągłe zajęcie myśli to jest to czego mi było trzeba. Oczywiście nie mówię, że tobie też ale być może zmieni to coś w twojej chorobie i da jakaś kasę. A potem się poplanujesz dalej.
No chyba że wujek coś ciekawego znajdzie

• Cytuj

21 października 2010, o 11:02

• Cytuj

21 października 2010, o 16:03

Hehe dokładnie rzeczywistość niestety coraz bardziej mnie przekonuje że nie bedzi etak jak myślalem. ja to myślę że moje problemy wynikac zaczeły z tego ze za bardzo marzyłem i szara prawda to zmiażdżyła Ja zierzylem się z prawdziwą rzeczywistością i okazało się że jest inna niż myślałem.

• Cytuj

21 października 2010, o 21:52

• Cytuj

4 listopada 2010, o 16:55

I słusznie iskra powinna byc zawsze. Może po prostu na początku wchodzenia młodego człowieka w to wszystko człowiek jest nazbyt ambitny ( i nie zdaje sobie z tego sprawy). A rzeczywistosć weryfikuje to i sprowadza do stanu w jakim nie myślelismy się znaleźć. I to w którymś momencie dołuje. Ale przeciez nie znaczy to że mamy zaprzestac planowac i marzyć, wrecz przeciwnie. Ale tez mając świadomość że na poczatku może trzeba porobić inne rzeczy a marzenia i plany powoli realizować. Jak to się mówi nic od razu.
Najwazniejsze dla nas z nerwicami depresjami i innymi to nie frustrowac się tym wszystkim dodatkowo bo frustracja to potęzny katalizator dla lęku. Ja mam juz taki wiek wchodzenia w zycie za soba ale doskonale pamiętam swoje rozczarowanie. Dopiero potem zrozumiałam że trzeba brac zycie takie jakie jest, jak w pewnej piosence

• Cytuj

5 listopada 2010, o 01:44

• Cytuj

5 listopada 2010, o 02:32

Powiem ci jedno z fobią społeczna rzuć palenie Ja też kiedyś tak jarałem wystarczyło że musiałem przejśc sie po mieście żeby coś załatwić, faja za fają Dobrze, że w miare szybko rzuciłem bo nie mialbym już płuc
Heh ja czesto jak mialem wejsc gdzies do budynku o prace to z 10 razy go okrążałem zanim wszedłem, niby się moblilizowałem i pokonywalem lęk a w efekcie czesto rezygnowałem
A co do jutra powodzonka i pamiętaj relaksik jak się da heh

• Cytuj

5 listopada 2010, o 08:12

• Cytuj

6 listopada 2010, o 00:00

Z fajkami jest mi lepiej i łatwiej, podświadomie sobie wkręcam, że zapalę, "czilałt" i będzie ok. Ale lubię to i rzucę dopiero jak ustabilizuję swoje życie w kwestii pracy, wówczas wracam na siłownię i powrót do zdrowego życia

Byłem dziś rano w tej firmie. Miała być praca biurowa, myślałem, że coś przy kompie, papierki, a tu call center. Ale ok, zostałem na szkoleniu. Po godzinie była przerwa, poszliśmy zapalić, ja już nie wróciłem Wsiadłem w auto i do domu, przyznam, że miałem zajebiste uczucie takiego panowania nad swoim życiem: "nie podoba mi się, nie chcę to wsiadam w auto i mam w dupie" póki nie podpiszę umowy

Ale zebrałem się i zamiast na 1-sze 4h wykładów na uczelni pojechałem na interview do innej firmy. Mam być "asystentem przedstawiciela handlowego" W poniedziałek od 9 do 19 dzień obserwacyjny i zapoznawczy. Wychodzę z założenia: nie spodoba mi się, ocenię, że nie podołam temu to podziękuję i tyle. Przynajmniej próbując weryfikuję różne opcje i w końcu trafię na tę odpowiednią. Tak myślę...

• Cytuj

7 listopada 2010, o 22:10

Fajnie że potrafisz walczyć o swoje ja to zaciskałam zęby i robiłam co mi kazali a to błąd... Powodzenia

• Cytuj

8 listopada 2010, o 23:22

Hahaha

Już śmiać mi się chce, dziś byłem na szkoleniu, miał być asystent przedstawiciela handlowego, myslalem, że auto, tel, laptop służbowy przynajmniej za jakiś czas po awansie, a wyszło, że stałem dziś 10h na centralnym w stolicy i z panną wciskaliśmy ludziom pasty do zębów. I tak twardy byłem, inna dziewczyna, wysiadła po 5 godzinach Moja trenerka mnie nakręcała itd bo ma ze mnie awans i podwyżkę, chcieli żebym umowę podpisał, ale powiedziałem, że pomyślę jeszcze. Dzwoniła dziś z 5 razy, ale podziękowałem póki nie podpisałem umowy. Dzięki D/D mam wiele rzeczy w dupie i wyjebane na innych co czasem pomaga.

Poszukiwania trwają nadal. Będzie ciężko, ale po co mam robić coś co tylko nasila lęki, stres i czego robić nie chcę ?

• Cytuj

9 listopada 2010, o 00:37

mysterious pisze:Wsiadłem w auto i do domu, przyznam, że miałem zajebiste uczucie takiego panowania nad swoim życiem: "nie podoba mi się, nie chcę to wsiadam w auto i mam w dupie" póki nie podpiszę umowy

To trzymaj się tego uczucia bo będzie ono trwało tylko do wtedy do kiedy nie będzeisz musiał łożyc sam na siebie Potem już takiej słodkiej perspektywy nie ma.

Jak 5 lat temu szukałem swojej pierwszej pracy. To w centrum Łodzi z pastą i 2 szczoteczkami wytrzymałem 2 dni

A ja z kolei jutro ide w sprawie rozmowy na pocztę. Już do mnie zadzwonili, musze spróbowac wyjśc z tego cholernego domu mimo tego dp itd.
Zwolnionko mi się skonczyło, na komisje nie mam szans bo miałem ją dwa razy a tylko tyle można. Co prawda lekarz mój mówi żebym na rente próbował bo mam szansę. Ale tu nie chodzi tylko o kase. Nie chce całkiem zagnic w tym domu jak szczur jakiś pochłonięty objawami.
Po prostu musze chociaż troche wrócić do normalności po tym chyba najgorszym roku w moim życiu.