Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Czasami się przerażam, patrząc w lustro. Nie jestem w stanie pojąć kim jest ta osoba (czyli ja), nie potrafię jej rozgryźć i nie wiem na co ją stać. Boję się. To jest o mnie. Z tym wszystkim mam poczucie, że jeżeli to dalej będzie postępować stracę do siebie całe zaufanie i motywację do życia.

"Ten, któremu starczy odwagi i wytrwałości, by przez całe życie wpatrywać się w mrok, pierwszy dojrzy w nim przebłysk światła."
po co nad tym rozmyślać ? będzie co ma być i . xD

Traktować jako myśl lękową, nie analizować:)

melisa pisze:Traktować jako myśl lękową, nie analizować:)

O, dokładnie, ja się przychylam do tej porady. To są kolejne egzystencjalne toki myślowe, w które wbija nerwica.

Ja od dzieciństwa mam tak, że sie czasem zapatrze sobie samej w oczy w lustrze i nagle dochodze do wniosku że wyglądam jak upiór, patrze w bok i mam wtedy takie wyobrażeniowe - wrażenie że stoi tam taka druga ja, że się pojawia tak nagle jak w horrorach... I potem trudno mi się otrząsnąć z lęku...