Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Cześć!
Mam pytanie do fobików. Czy wasza fobia trwa nieustannie czy macie okresy przerwy?
U mnie coś takiego następuje, że czasem dostaje parę dni wolnego, czasem parę godzin. W przeszłości miałem miesiące z fobią i miesiące bez. W okresach przerwy nie mam żadnego lęku społecznego. Jak jest u Was?
pozdrowienia

Ja mam taka fobie ze pare miesiecy nic a potem czasem nagle gorzej

Cześć Pączek, czyli rozumiem, że teraz też masz przerwy w swojej fobii, ale znacznie krótsze?
Ja mam raczej podobnie jak davidek.

Ja jestem za tym że te przerwy to oznaka zdrowienia

Tak jest! Przerwy to nic innego jak oznaki zdrowienia. Przebijamy się na powierzchnię.
Obecnie miałem bardzo krótkie przerwy, niekiedy nawet pół godziny i ciach. Pewnie odburzyłem się, ale wtedy przychodził lęk przed lękiem, "o jak jest super, wolność, żeby tylko napięcie nie wróciło, co zrobić?", no i oczywiście wracało.
Jakiś tydzień temu postanowiłem podczas takiej właśnie przerwy rzucić się w wir pracy. Przez ostatnie dni mam straszne urwanie głowy, a pracę mam dość ciężką i odpowiedzialną stety, niestety. I co? Lęku nie ma. Jestem wolny. Jednak kiedyś będę musiał przystanąć i odpocząć. Od przyszłego tygodnia mam długi urlop, same przyjemności i laba. Ale ile czasu na myślenie?
Uczę się wciąż jednak tych mechanizmów i staram przełamywać. Myślę, że nawet w okresach dobrych, będziemy musieli się podszkalać i uważać na te natrętne myśli.
pozdrowienia

-- 23 października 2014, o 06:41 --
Tak jest! Przerwy to nic innego jak oznaki zdrowienia. Przebijamy się na powierzchnię.
Obecnie miałem bardzo krótkie przerwy, niekiedy nawet pół godziny i ciach. Pewnie odburzyłem się, ale wtedy przychodził lęk przed lękiem, "o jak jest super, wolność, żeby tylko napięcie nie wróciło, co zrobić?", no i oczywiście wracało.
Jakiś tydzień temu postanowiłem podczas takiej właśnie przerwy rzucić się w wir pracy. Przez ostatnie dni mam straszne urwanie głowy, a pracę mam dość ciężką i odpowiedzialną stety, niestety. I co? Lęku nie ma. Jestem wolny. Jednak kiedyś będę musiał przystanąć i odpocząć. Od przyszłego tygodnia mam długi urlop, same przyjemności i laba. Ale ile czasu na myślenie?
Uczę się wciąż jednak tych mechanizmów i staram przełamywać. Myślę, że nawet w okresach dobrych, będziemy musieli się podszkalać i uważać na te natrętne myśli.
pozdrowienia

Brawo pączuś. Gorsze chwilę przychodzą ale potem odchodzą a każdym odejściem objawów zwiększa się
dystans do nich i spokój

Miewam zaostrzenia i pogorszenia. Czasem po prostu cieszę się spotkaniem z ludźmi, a czasem jestem spięta, boję się i wolę zostać w domu