Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witajcie drodzy czytelnicy.
Z nerwica ubiegam sie juz ponad rok czasu jednak ostanie kilka miesiecy byly przełomowe, nerwica troche ustapila, leki puscily, jednak czuje że to powraca. Zaczynam strasznie bać się swojej przyszloci zycia. Boje sie ze nie znajde pracy, nie zaloze rodziny wydaje mi sie ze nic mi sie nie uda. Nie mam na nic siły, uczyc nie nie mogę bo koncentracja do bani poprostu jakas masakra, wiem ze jestem gorszy od innych nic mi nie wychodzi . Najlepiej bym uciekl od tego calego zgielku i pedu zycia. Najgorsze jest to że chce byc dobry w szkole jednak ta nauka w ogole mi nie wychodzi, poprostu nie moge sie uczyc bo nie moge sie w ogole skoncentrowac, najlepiej bym nic nie robil jednak tak mi zalezy na przyszlosci nie wiem co ze mna bedzie. Mial ktos podobnie jak ja i dal sobie z tym jakos radę?

Cześć jak sytuacja w domu? w kontaktach z rówieśnikami? ile masz lat? narzucanie sobie presji bycia najlepszym i dobrych ocen też jest problemem, ponadto w zaburzeniu lękowym gdy koncentracja, zdolność klarownego myślenia i zapamiętywania jest zaburzona więc jest ciężko o posiadanie ponad średnich oceń ale nie jest to niemożliwe, wszystko zależy od nasilenia objawów. Brałeś/bierzesz leki? terapia? napisz coś więcej

Kretu pisze: ↑

3 kwietnia 2017, o 20:52

Cześć jak sytuacja w domu? w kontaktach z rówieśnikami? ile masz lat?

W domu nieciekawa jest sytuacja problem alkoholowy wystepuje ciagle jakies klotnie itp. Z rowiesnikami raczej mam dobre kontakty jestem lubiany mam sporo znajomych jednak zawsze na ich tle czuje sie gorszy, brzydzszy itd.
18 mam lat i wiem ze cale moje przyszle zycie jest w moich rekach i to mnie najbardziej przytlacza ze zlymi decyzjami teraz mogę sobie zepsuc cale zycie. Na terapie nie chodzilem, duzo czytalem forum ogladalem filmy i jakos samemu udalo mi sie z tego wyjsc jednak teraz nie wiem czy podołam, lekow tez nie bralem.

Mam podobnie :/ W zasadzie to nawet nie myślę o przyszłości, tak, jakby w ogóle nie miała nadejść. Jak to możliwe, że będę studiować, pracować, mieć rodzinę? Boję się nawet wyjść z domu, jak mam to wszystko zrobić?
A problemy z koncentracją mają chyba wszyscy z DD. Ja osobiście zauważyłam tu pewien paradoks - o ile kompletnie nie mogę zmusić się do nauki, o tyle nie mam problemu z koncentracją na sprawdzianie. Mogę całkowicie skupić się na jednej rzeczy, ale gdy ktoś mnie wyrwie z tego skupienia, DD zwykle atakuje mocno

Dzieci wychowywane w rodzinach dysfunkcyjnych często przejawiają problemy podobne do Twoich, brak pewności siebie, niestabilność emocjonalna, wycofanie społeczne, brak umiejętności podejmowania decyzji, pesymizm, czarne patrzenie w przyszłość - sam z takiej rodziny pochodzę. Nie jesteś jednak skazany na taką sytuacje do końca życia, osobowość można kształtować i ją naprawiać ze szkód wyrządzonych przez osoby nam najbliższe (często nawet nie świadomie). Fajnie że czytasz forum jest tu mnóstwo materiałów dotyczących zaburzenia lękowego i nie tylko, ja co mogę Ci doradzić to terapię u dobrego psychoterapeuty, stajesz się dorosłym mężczyzną niedługo sam będziesz odpowiadał za swoje życie więc taka terapia może być dobrą bazą pod wyjście z rodzinnego mieszkania i odcięcie się od tej toksycznej pępowiny (pomimo że obecnie wydaje Ci się to nierealne). Będziesz musiał to w końcu zrobić bo jeżeli problem alkoholowy w domu istnieje to szkoda się męczyć, nie wiem jak wygląda sytuacja dokładnie więc od strony prawnej nie będę udzielał Tobie porad bo nawet nie wiem czy sam byś tego chciał, ale osoby nadużywające alkoholu można skierować na leczenie odwykowe a nawet wymeldować z domu, nawet w sytuacji gdy osoby nadużywające alkoholu są właścicielami mieszkania.