Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Nauczyć się mówić NIE oznacza utwierdzać się w zdaniu o sobie, szanować się i domagać się szacunku dla siebie, być szczerym, a więc nie nadskakiwać, nie akceptować pozbawiania wartości, wyodrębniać i odrzucać więzi symbiotyczne, każdą formę nadmiernego przywiązania i zależności.


Trzeba nauczyć się mówić NIE - przede wszystkim po to, aby nie czuć się wykorzystywanym, nie pozwolić "wejść sobie na głowę", nie stać się ofiarą oczekiwań i przyzwyczajeń.

Dla spójności, w celu potwierdzenia własnej decyzji, wyboru, uczynionego w sposób dojrzały i świadomy, w zgodzie z własnymi wartościami i zasadami.

Dla ochrony przed inwazją ze strony innych (wyznaczenie granic).
Aby nie ulec naciskom ku byciu uprzejmym, hiperprzystosowanym, grzecznym, zgodnie z błędną opinią, że "mówiąc tak będziemy w zgodzie ze wszystkimi i będziemy mieli mnóstwo przyjaciół".

W celu poszanowania naszych zadań i obowiązków i uniknięcia sytuacji, w której zostalibyśmy zatopieni przez całą serię poważnych i niepożądanych konsekwencji (spowodowanych wypowiedzianym bez namysłu tak), które mogłyby nam uniemożliwić dotrzymanie danego słowa lub mogłyby spowodować obniżenie progu uwagi, a w następstwie drobne (a niekiedy także ciężkie) wypadki, stresy i somatyzacje.

Z powodu umiłowania szczerości, autentyczności, która każe nam wypowiadać nie po namyśle i z przekonaniem, a nie podyktowane kaprysem

Aby przerwać symbiozę: to znaczy aby uniknąć występowania w roli Wybawiciela i nie pozwolić by ten, kto bierze na siebie rolę Ofiary opierał się na nas, zamiast pamiętać, że może poradzić sobie sam, że jest w stanie wziąć na siebie odpowiedzialność za własne życie.

Aby odnieść pożytek, czyli uniknąć nadmiernego obciążenia ekonomicznego, czasowego, nadmiernego wysiłku, ponieważ poszanowanie naszych potrzeb, preferencji, a także prostego faktu, iż "lubimy", nie jest egoizmem (pod warunkiem, że nasz wewnętrzny Rodzic postrzega wszystko to jako zdrowe, uprawnione, pierwszoplanowe), lecz właściwą miłością do siebie.

Aby uchronić się od niebezpieczeństw lub konsekwencji, które uważamy za w jakiś sposób szkodliwe lub niekorzystne.

Aby nie czuć się wykorzystywanym, nie pozwolić "wejść sobie na głowę", nie stać się ofiarą oczekiwań i przyzwyczajeń.

Aby żyć w pełni tu i teraz, z pogodą ducha, koncentrując się za każdym razem na tylko jednej rzeczy, wartościując, które sprawy są pierwszoplanowe lub niezbywalne, a które mogą być przeniesione na innych.

Nie można jednak powiedzieć tych nie - nie będąc zaprawionym w mówieniu wielu nie wewnętrznych, skierowanych do nas samych, za pomocą których odrzucamy to, co nas niszczy, działania impulsywne, resentymenty, smutek, depresję, zniechęcenie, nieufność, nasze kompleksy, wątpliwości, lęki i niepokoje; a jeszcze nie, za pomocą których blokujemy swój porozumiewawczy uśmiech w odpowiedzi na śmiech wisielczy, pozbawianie wartości, przyjmowanie biernych postaw zaniechania lub odwlekania, lub te nie, które hamują myśli negatywne, rozproszenia, niektóre żarciki umysłu, serca i uczuć.

Fragment z książki: Sztuka mówienia nie - Elena Guarrella, Giorgio M. Sofia

Bycie asertywnym w naszych czasach jest bardzo wskazane. Mówić 'nie' powinny nauczyć się osoby wrażliwe i osoby z problemami. Oni są chyba najbardziej narażeni na wykorzystywanie przez innych. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku, nie można się całkowicie zamknąć na innych ludzi. Podoba mi sie tutaj fragment o byciu asertywnym wobec swoich wewnętrznych słabości i negatywnych myśli!

matejko, masz rację. I ja się własnie tego uczę.
Zauwazyłam że wiele osób z nerwicą to ludzie bardzo wrazliwi ktorym ciężko jest być asertywnym co czesto powoduje konflikty wew. i w koncowym efekcie atak nerwicy, dlatego wkleiłam ten artykuł, mimo że nie jest on bezposrednio nt. nerwicy.

Polecam konsultację z użytkownikiem airandill. Jest mistrzem w używaniu słowa "NIE".


Ja mam podobny problem z mówieniem "NIE". Ale staram się na tym łapać i to powoli zmieniać:)

Dzięki Zordon, rozejrzę się za tym użytkownikiem bo na razie zupełnie nie kojarzę tej osoby.
Może piszemy w innych tematach.
Moja nauka mówienia "nie" zrodziła się w wielkich bólach ale powoli coś się zmienia.
Powoli a do przodu, jak to mówią

marianna pisze:Dzięki Zordon, rozejrzę się za tym użytkownikiem bo na razie zupełnie nie kojarzę tej osoby.
Może piszemy w innych tematach.

To tak trochę dla żartu napisałem, bo akurat on mówi "NIE" w taki mniej rozwojowy i pozytywny sposób

Domyślam się

Dopiero niedawno zrozumiałam że umiejetność mówienia "nie" to też szacunek dla drugiego człowieka, wiara w to że poradzi on sobie sam.