Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam, długo zastanawiałam się czy napisać wątek na tym forum, ale postanowiłam się przełamać. 3 miesiące temu urodziłam cudownego synka. Wcześniej przed porodem miałam objawy kompulsywne nerwicy tj. sprawdzanie po 10 razy czy drzwi są zamknięte itp, ale nie były one dla mnie jakoś mocno uciążliwe. Ogólnie jestem osobą wrażliwą, która wszystko analizuje. Pamiętam, że właściwie całą ciąże przechodziłam super do momentu aż nie dostałam strasznej dla mnie myśli "a co jeśli mój mąż nie jest ojcem mojego dziecka?". Na początku pomyślałam co to za brednie i jakoś samo przeszło. Po porodzie przez 2 miesiące było dobrze pomimo normalnych problemów każdej matki, ale potem zaczęły się "jazdy". Od miesiąca właściwie nie śpię (przesypiam 2, czasem 3 godziny) choć mój synek do tej pory przesypia noce. Jakiś tydzień po tym jak przestałam spać powróciła ta straszna myśl, która pojawiła się w ciąży. Były też inne. Strasznie się z tym czułam, Powiedziałam o tym mężowi, rodzinie - wspierają mnie. Byłam nawet u psychiatry ale on właściwie tylko dał mi lek Parogen i powiedział, że jak się zdecyduje to mam zakończyć karmienie piersią i wziąć lek. Przeczytałam, że na początku można mieć od niego myśli samobójcze więc sobie darowałam. Ogólnie nie mam jakiś strasznych objawów tylko ciągły niepokój i wyrzuty sumienia, że w ogóle mogłam coś takiego pomyśleć. Przeanalizowałam właściwie wszystko i wiem, że to tylko głupie myśli, ale niepokój został. Staram się z nimi walczyć, tłumaczyć sobie, że to tylko myśli bo nie chce brać psychotropów. Wczoraj kiedy już uwolniłam od tamtych głupich myśli i zadowolona jechałam autem, przepuściłam kobietę na przejściu dla pieszych i po jakimś czasie pojawiła się myśl "a co jeśli ją potrąciłam" i znów niepokój, myślenie. Cały czas karmie piersią więc właściwie nic nie mogę stosować. Dostałam hydroksyzyne ale powiem szczerze, że ona nie pomaga mi zasnąć. Myślę o odstawieniu małego od piersi i wzięcia jakiś tabletek uspokajających/nasennych aby w końcu zasnąć. Ta cała sytuacja nie pozwala mi w pełni cieszyć się macierzyństwem.

Witaj Karo I odrazu przybij piateczke
Ja urodzilam prawie 8 mies temu, a cala ciaze przechodzilam w myslach "a co jesli nie kocham narzeczonego" I z ta mysla zmagam sie do dzis, bo rownirz karmie piersia I jeszcze jakis czas chce to robic.
Mam rowniez inne mysli, o ktorych Ci nie napisze, zebys sie nie nakrecila
Na poczatku wejdz sobie w dzial z artykulami I nagraniami I czytaj, slichaj, zrozum jak dziala mechanizm lekowy, a na pewno poczujesz troche ulgi.
Jak widzisz te mysli to bzdury I smieci, ktore chca nas odciagnac od spraw biezacych. Ja z moja mysla zmagam sie juz jakis czas I od Narzeczonego nie odeszlam, bo przeciez kocham, ale mysli swoje Tak jak u Ciebie, to tylko nerwicowe straszaki.

hej, dzięki za słowa otuchy trochę mnie to drażni bo jak wyzbyłam się myśli dotyczących moich bliskich (mąż, dziecko) to przyszła ta myśl o potrąceniu. No idzie się przekręcić ;/ no i u mnie dodatkowo daje do wiwatu ta bezsenność

Z ta bezsennoscia mam podobnie tzn. Jakos spie, ale co godzine pobudka na cyc I czasem od jednego do drugiego nie moge przysnac
Nerwica tak bedzie skakala z tematu na temat, zeby tylko stan emocjonalny, w ktorym sie teraz znajdujesz wytlumaczyl sobie lek. Ty sie boisz, a mozg realnego zagrozenia nie widzi wiec musi sobie cos wymyslic, zebys wciaz sie bala.

szpagat pisze:Z ta bezsennoscia mam podobnie tzn. Jakos spie, ale co godzine pobudka na cyc I czasem od jednego do drugiego nie moge przysnac
Nerwica tak bedzie skakala z tematu na temat, zeby tylko stan emocjonalny, w ktorym sie teraz znajdujesz wytlumaczyl sobie lek. Ty sie boisz, a mozg realnego zagrozenia nie widzi wiec musi sobie cos wymyslic, zebys wciaz sie bala.

tylko ty się przebudzasz na karmienie, a mój mały śpi w nocy (23-5 rano) a ja nie śpię. To mnie dodatkowo dołuje.