Lęk przed stratą.
: 10 lutego 2022, o 18:00
Witam serdecznie wszystkich forumowiczów.
Chciałem podzielić się swoją dziwną historią,która niestety męczy mnie już od dłuższego czasu. Być może ktoś kiedyś zetknął się już z podobnymi natrętami myślowymi. Mimo tego,że wiem,że jest to straszna głupota myślowa i ludzie mają większe problemy to nie mogę sobie za bardzo z tym poradzić. Przechodzę już do sedna sprawy.
Zawsze miałem sentyment do zegarków,czasami bardziej zwracałem uwagę na nie niż na jakiś ekskluzywny samochód. Nawet jak pracowałem za granicą, nie było wystawy z zegarkami przy której przeszedłbym obojętnie. Krótko mówiąc miałem zawsze na ich punkcie,, pierdolca".
Od dziecka uprawiam sport,skończyłem nawet uczelnię w tym kierunku. Mam za sobą półmaratony,maratony , triathlony ,doświadczenie w pracy z młodzieżą. Niestety w pewnym momencie przygotowując się do zawodów nakręciłem się na gadżet ,który był mi bardzo potrzebny do mierzenia czasu,pulsu i dystansu,oczywiście chodzi o dobry zegarek. Wcześniej chodziłem 20 lat w starym casio i mi to w ogóle nie przeszkadzało.
Kupiłem zegarek dobrej firmy z nastawieniem większej motywacji w sporcie. Niestety wyszło naprawdę w odwrotnym kierunku. Zegarek,który kupiłem był dla mnie jakiś ciężki, czułem dyskomfort na ręce,ciągle skanowałem ,, jego czucie '' na swojej ręce. Od razu pojawiła się myśl,że się nie przyzwyczaję,że będzie mnie uwierał,będę go co chwilę obkręcał.Walczyłem z tym ,żeby się ,,przełamać'' prawie 2 miesiące,słuchając rad znajomych,że z czasem na pewno się przyzwyczaję. Oczywiście z automatu pojawiła się bardzo silna reakcja lękowa, czy ja w ogóle założę jakikolwiek zegarek,skoro mam takie odczucia. Na efekt tej myśli długo nie musiałem czekać. Gdy sprzedałem ten zegarek ,który mi nie leżał,chciałem wrócić do poprzedniego,w którym chodziłem prawie 20 lat. Niestety rekacja u mnie była taka sama co z tym poprzednim ,lęk ,że
nie mogę nosić bo mi przeszkadza. Noi zaczęło się moje obsesyjne myślenie jak to zwalczyć. Ciągłe zamartwianie się i nakręcanie,że jak to sportowiec bez zegarka wywołało naprawdę psiakostka...we lęki. Kupowałem różne ,najlżejsze zegarki,żeby móc pozbyć się tego uczucia i przełamać swoje obawy. Niestety poległem. Mam dziwne poczucie straty i najbardziej irytuje mnie to ,że kiedyś zakładałem swobodne zegarek i nawet nie zastanawiałem się czy on przeszkadza czy nie. Po prostu chodziłem bez skanowania codziennie. W tej chwili wpadłem właśnie w takie obsesyjne myślenie i dziwny dół ,że nie mogę już chodzić w zegarkach i każdy będzie przeszkadzał. złapałem naprawdę bardzo dziwny stan emocjonalny w poczuciu lęku i straty. Chociaż wiem,że jest to tylko kur.....a rzecz,to dlaczego jest tak ciężko mi się z tym pogodzić,że kiedyś chodziłem swobodnie ,a teraz się z tym męczę. Próbowałem już wszystkich sposobów,odwracania uwagi, ignorowania,chodzenia na siłę, zmiany nawet na opaskę i ciągle to samo. Wpadłem w dziwne natręctwo tego wszystkiego sprawdzania,które wywołało u mnie ciągły lęk. Nie wiem jak to zmienić,próbowałem nie chodzić w ogóle w zegarkach ,ale to jeszcze wywołuje jakiś dziwny żal. Nie wiem jak się pozbyć tego stanu i przełamać swoje obawy. Może ktoś spotkał się z podobnymi sytuacjami takich mechanizmów,albo ma jakiś pomysł. Będę bardzo wdzięczny za poradę.
Na górę
Chciałem podzielić się swoją dziwną historią,która niestety męczy mnie już od dłuższego czasu. Być może ktoś kiedyś zetknął się już z podobnymi natrętami myślowymi. Mimo tego,że wiem,że jest to straszna głupota myślowa i ludzie mają większe problemy to nie mogę sobie za bardzo z tym poradzić. Przechodzę już do sedna sprawy.
Zawsze miałem sentyment do zegarków,czasami bardziej zwracałem uwagę na nie niż na jakiś ekskluzywny samochód. Nawet jak pracowałem za granicą, nie było wystawy z zegarkami przy której przeszedłbym obojętnie. Krótko mówiąc miałem zawsze na ich punkcie,, pierdolca".
Od dziecka uprawiam sport,skończyłem nawet uczelnię w tym kierunku. Mam za sobą półmaratony,maratony , triathlony ,doświadczenie w pracy z młodzieżą. Niestety w pewnym momencie przygotowując się do zawodów nakręciłem się na gadżet ,który był mi bardzo potrzebny do mierzenia czasu,pulsu i dystansu,oczywiście chodzi o dobry zegarek. Wcześniej chodziłem 20 lat w starym casio i mi to w ogóle nie przeszkadzało.
Kupiłem zegarek dobrej firmy z nastawieniem większej motywacji w sporcie. Niestety wyszło naprawdę w odwrotnym kierunku. Zegarek,który kupiłem był dla mnie jakiś ciężki, czułem dyskomfort na ręce,ciągle skanowałem ,, jego czucie '' na swojej ręce. Od razu pojawiła się myśl,że się nie przyzwyczaję,że będzie mnie uwierał,będę go co chwilę obkręcał.Walczyłem z tym ,żeby się ,,przełamać'' prawie 2 miesiące,słuchając rad znajomych,że z czasem na pewno się przyzwyczaję. Oczywiście z automatu pojawiła się bardzo silna reakcja lękowa, czy ja w ogóle założę jakikolwiek zegarek,skoro mam takie odczucia. Na efekt tej myśli długo nie musiałem czekać. Gdy sprzedałem ten zegarek ,który mi nie leżał,chciałem wrócić do poprzedniego,w którym chodziłem prawie 20 lat. Niestety rekacja u mnie była taka sama co z tym poprzednim ,lęk ,że
nie mogę nosić bo mi przeszkadza. Noi zaczęło się moje obsesyjne myślenie jak to zwalczyć. Ciągłe zamartwianie się i nakręcanie,że jak to sportowiec bez zegarka wywołało naprawdę psiakostka...we lęki. Kupowałem różne ,najlżejsze zegarki,żeby móc pozbyć się tego uczucia i przełamać swoje obawy. Niestety poległem. Mam dziwne poczucie straty i najbardziej irytuje mnie to ,że kiedyś zakładałem swobodne zegarek i nawet nie zastanawiałem się czy on przeszkadza czy nie. Po prostu chodziłem bez skanowania codziennie. W tej chwili wpadłem właśnie w takie obsesyjne myślenie i dziwny dół ,że nie mogę już chodzić w zegarkach i każdy będzie przeszkadzał. złapałem naprawdę bardzo dziwny stan emocjonalny w poczuciu lęku i straty. Chociaż wiem,że jest to tylko kur.....a rzecz,to dlaczego jest tak ciężko mi się z tym pogodzić,że kiedyś chodziłem swobodnie ,a teraz się z tym męczę. Próbowałem już wszystkich sposobów,odwracania uwagi, ignorowania,chodzenia na siłę, zmiany nawet na opaskę i ciągle to samo. Wpadłem w dziwne natręctwo tego wszystkiego sprawdzania,które wywołało u mnie ciągły lęk. Nie wiem jak to zmienić,próbowałem nie chodzić w ogóle w zegarkach ,ale to jeszcze wywołuje jakiś dziwny żal. Nie wiem jak się pozbyć tego stanu i przełamać swoje obawy. Może ktoś spotkał się z podobnymi sytuacjami takich mechanizmów,albo ma jakiś pomysł. Będę bardzo wdzięczny za poradę.
Na górę
ja też nakupiłam kiedyś zegarków, zaczęło się od junghansa, i potem ciągle trafiała się jakaś okazja, żeby kupić tanio następny... Ostatecznie nie nosiłam żadnego, bo mnie właśnie denerwuje uczucie, że mam coś na ręce, a chciałam po prostu wiedzieć, która godzina bez noszenia wszędzie smartfona 
Także fajne lekkie, tylko że damskie 
W sensie potraktowałaś mój temat lakonicznie. Co mnie nawet nie dziwi. 
Ludziom ciężko zrozumieć pewne debilizmy nerwicowe, tak jak ja nigdy nie zrozumię lęku przed zarazkami i obsesyjnym myciem rąk , tak ktoś nie zrozumie obsesyjnego myślenia o dopasowaniu zegarka,który zawsze był z nim i miał dla niego wartośc sentymentalną. Widzę,że masz sporo postów,dlatego potraktowałem Cię bardziej poważnie. Damskie zegarki mnie nie interesują,ale dla swojej Pani bym nie żałował ładnego zegarka 
. Wiesz jestem zdziwiony ,że tak zareagowałem,kur...a trudno mi się z tym pogodzić,tym bardziej ,ze zawsze byłem taki czasowy i miałem go na ręku:)
electroshock bzzz
Widzisz u mnie reakcja bardzo nakręciła się po sytuacji z tym pierwszym gadżetem,gdzie złapałem myśli,że już zawsze będę odczuwał ten dyskomfort i się nie przyzwyczaję.Zależy mi na tym,żeby to przełamać . Tym bardziej ,że biorę udział w zawodach, biegam półmaratony i maratony. Triathlon również mam chęć łyknąć <boks> Telefon w wodzie mi nie pomoże ,a nawet ostatnio na biegach wypadł mi z pokrowca 
Wiesz myślę,że tutaj w tym wszystkim duże znaczenie ma nakręcanie się. Tak jak chłopaki opisują w swoich filmikach ,przede wszystkim Wiktor takie reakcje wchodzą wchodzą w nawyk. Wcześniej nawet bym nie pomyślał,że można się na takim czymś tak zafiksować. To jest jak ze wszystkim w życiu,jak się do czegoś zrazisz to później zaczynasz zwracać na pewne rzeczy uwagę,umysł jest wyczulony. Katja dobrze napisała wcześniej ,że jedynym sposobem na natręty jest akceptacja i ignorowanie. Zgodzę się z nią w 100 procentach, dokładając działanie. U mnie już nawet nie chodzi już o wybór zegarka,bo jakikolwiek bym nie wybrał to będą właśnie te obawy dyskomfortu.