Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Cześć,
jestem Arek i jestem nowy na forum. Szukałem na forum tematu który zaczynam, ale go nie znalazłem. Jeśli taki istnieje nakierujcie mnie proszę na niego.
U mojej córki zdiagnozowano depresję. Lekarz od razu polecili nam zapisać córkę do Szpitala Psychiatrycznego.
Tutaj pojawia się pytanie, jesteście w stanie polecić mi jakiś szpital dla młodzieży (dodam, że Ania ma 14 lat) w Warszawie lub okolicy? Ja cały czas szukam Szpitali z dobrymi opiniami.
Bardzo proszę o pomoc.

ja szczerze polecam Klinikę Psychiatrii PUM w Szczecinie. Spędziłem tam prawie 2 miesiące. Poszedłem w tragicznym stanie, beznadziei. Wyszedłem na prostej, dobrze dobrane leki, i od razu po wyjściu mam psychoterapię CBT. Klinika jest mała, cięzko się do niej dostać, ale opieka, warunki, personel, podejście - BAJKA. Nikt tu nie myśli, o faszerowaniu psychotropami, wszystko jest uwarunkowane pod pacjenta, ma się całodobowy dostęp do psychologa i psychoterapeuty. Codzienny obchód profesorski. Spotkałem mnóstwo ludzi, z ktorymi trzymam kontakt do dziś, warto. Wiem, że dużo ludzi było z PL wśrod pacjetnów

Dziękuję za odpowiedź. Sprawdzę tę Klinikę, ale zależy mi by mieć córkę blisko siebie, dlatego w pierwszej kolejności szukam Ośrodka w Warszawie lub okolicy.
Cały weekend szukałem w internecie opinii na temat Szpitali i znalazłem Szpital dla Dzieci i Młodzieży w Konstancinie. Czy ktoś z grupowiczów miał z nim styczność i może mi go polecić?
Pozdrawiam

Trout pisze: ↑

30 maja 2019, o 16:50

ja szczerze polecam Klinikę Psychiatrii PUM w Szczecinie. Spędziłem tam prawie 2 miesiące. Poszedłem w tragicznym stanie, beznadziei. Wyszedłem na prostej, dobrze dobrane leki, i od razu po wyjściu mam psychoterapię CBT. Klinika jest mała, cięzko się do niej dostać, ale opieka, warunki, personel, podejście - BAJKA. Nikt tu nie myśli, o faszerowaniu psychotropami, wszystko jest uwarunkowane pod pacjenta, ma się całodobowy dostęp do psychologa i psychoterapeuty. Codzienny obchód profesorski. Spotkałem mnóstwo ludzi, z ktorymi trzymam kontakt do dziś, warto. Wiem, że dużo ludzi było z PL wśrod pacjetnów

Co człowiek to opinia. Byłem tam luty/marzec bo się bałem że mi odbija i dla mnie to najgorszy okres mojego zaburzenia. Szprycowali dawkami ssri naprawdę dużymi bez zastanowienia i bez opamiętania mieszając z neuroleptykiem. Wyszedłem bardziej przerażony niż wszedłem na ten oddział dla zaburzeń nerwicowych. Mnie się tam wszystko nasiliło. Obchody były naprawdę codziennie ale po to aby decydować o lekach. Wyjaśnień to ja tam nie dostałem. Być może miałbym inną opinię gdyby też leki zostały trafione ale bez tego to nie polecam tej kliniki. Możliwe że to pomaga to osobom co lubią czuć wokół siebie lekarzy bo rzeczywiście ich jest tam wielu ale żeby było tak bajecznie dzięki temu to bym nie powiedział. Każdy miał inny pomysł. I tu puenta jest taka Arek żebyś nie patrzył tak na opinie bo to zależy od wielu czynników. Ja odwiedziałem psychiatrę najlepszego według opinii i rankingu i dostałem receptę po 5 minutach. Ten oddział też wziąłem z rankingu i opinii google i osobiście żałowałem. Wybierz najbliższy żebyś mógł mieć kontakt lepszy z córką bo to jest najważniejsze a w szpitalu na lekarzy i pielegniarzy i psychologów można trafić naprawdę różnych.

Nie chce Ci nic sugerować i się wtrącać bo nie znam sytuacji ale jako osoba walcząca z depresją ponad 20 lat wypowiem się.Czy to dobry pomysł wsadzać dziewczynę od razu do psychiatryka? Czy ma innego wyjścia? Taka młoda osoba być może ma typową młodzieńczą depresję ,która może być po prostu uwarunkowana dojrzewaniem ,typowymi problemami nastolatek.Może po prostu terapia na miejscu będzie lepszym rozwiązaniem?

Myślętak samo jak Celine, szkoda tak młodą osobę wsadzać do psychiatryka, lepiej sprobowac terapii na miejscu, ja bym nie chciał się izolować mimo, że mam stany depresyjne przez DD. Ale to moja opinia

Nie polecam, tak jak ludzie wyżej. Ja trafiłam pierwszy raz do szpitala w Szczecinie (nie wiem czy to ten sam szpital co ktoś wyżej napisał, Mączna 5) mając 14 lat. Teraz mam 2 razy tyle, ale całe życie się to za mną ciągnie. Nadal mam o to żal do rodziców - w szpitalu lekarze mi nie pomogli (pierwszą poważną próbę s miałam właśnie po wyjściu z tego szpitala), a po wyjściu wszystko rozeszło sie po szkole, wszyscy wiedzieli gdzie byłam i nikt sie ze mną nie chciał zadawać. Od tego czasu się czuję jak odmieniec, którego trzeba izolować. Po drugie, w szpitalu nie ma terapii, będą ją wyłącznie faszerowac lekami. Po trzecie, nie ma w Polsce oddziałów osobnych dla młodzieży z depresja, wepchną ją na ogólny z trudną mlodzieżą, agresywnymi osobami, narkomanami, schizofrenikami. Po czwarte, poczytaj o szpitalu w Starogardzie Gdańskim, albo o niedawnym gwałcie na 15-letniej pacjentce takiego szpitala. Wiem że to skrajne przypadki, ale to sie dzieje. Nawet jakby miała tylko być swiadkiem znęcania się nad kimś innym, już to w niej zostanie. Z takich miejsc wraca się w jeszcze gorszym stanie, nie funduj jej takiej traumy.

Dziękuję Wam wszystkim za wypowiedzi. Boimy się o życie własnego dziecka, dlatego wolimy oddać je pod opiekę specjalistów. Z Anią cały czas ktoś musi być, my z żoną musimy pracować by zapewnić jej opiekę, dlatego sami sobie nie poradzimy. Wybraliśmy jednak ten ośrodek https://uzdrowisko-konstancin.pl/szpita ... iatryczny/. Jest blisko Nas, okolica jest piękna. Naszym zdaniem odbiera się to miejsce jakby się było na obozie czy koloni, a nie w szpitalu.

o jezusie, to teraz płacą już za reklamowanie psychiatryków?
nie ma co, fajne wakacje, wśród psycholi, niech napatrzy się na ludzkie nieszczęście
nie ma co, rzeczywiscie czlowiek czuje się tam jak w obozie, koncntracyjnym.
https://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzen ... yczny.html

Arya pisze: ↑

6 sierpnia 2019, o 16:07

o jezusie, to teraz płacą już za reklamowanie psychiatryków?
nie ma co, fajne wakacje, wśród psycholi, niech napatrzy się na ludzkie nieszczęście
nie ma co, rzeczywiscie czlowiek czuje się tam jak w obozie, koncntracyjnym.
https://wiadomosci.dziennik.pl/wydarzen ... yczny.html

Proszę nie mierzyć wszystkich swoją miarą i o powstrzymanie tego typu opinii.

Przecież ta historia z córką jest wymyślona. Tak, jestem psycholem, ale myślałam, że na tym forum mogę wyrażać swoją opinię, no cóż widocznie nie.

Arya pisze: ↑

6 sierpnia 2019, o 17:36

Przecież ta historia z córką jest wymyślona. Tak, jestem psycholem, ale myślałam, że na tym forum mogę wyrażać swoją opinię, no cóż widocznie nie.

Jest cienka granica między wyrażaniem opinii, a obrażaniem innych osób. Na zdrowie wyjdzie lepiej praca nad poczuciem własnej wartości

Moim zdaniem też to spamem zalatuje i teraz tylko czekać posta, że w miesiąc postawili córkę na nogi. No ale może się mylę.