Doradźcie coś, proszę.
: 30 czerwca 2016, o 10:39
Witam,
Nie wiem już co mam robić. Czuję bezradność. Nie wiem z kim rozmawiać, do kogo się zwrócić.
Po krótce opiszę sytuację. Ponad 3 lata temu dostałam pierwszego silnego napadu lękowego. Spędziłam w szpitalu 10 dni i jeszcze wtedy nikt nie wiedział co mi dolega. Mdłości, potężny ból głowy, wysokie ciśnienie, wrażenie omdlewania na wpół z uczuciem, że umieram. Potem dość szybko trafiłam do psychiatry, który stwierdził u mnie zaburzenia lękowe (zespół lęku napadowego) i depresję. Ustawił mi leki (Asertin, Cloranxen, Trittico). Z początku małe dawki, potem jedynie zwiększane. Czułam się coraz gorzej. Przez kilka miesięcy nie byłam w ogóle w stanie wyjść sama z domu bo od razu dostawałam ataków i doszedł ogromny lęk przed otwartą przestrzenią. Całymi dniami spałam. Wstawałam tylko na chwilę żeby coś zjeść. Nie byłam w stanie spotykać się ze znajomymi, oglądać filmów, słuchać muzyki. Niemal wszystkie bodźce zewnętrzne budziły we mnie ogromny niepokój. W nocy nie mogłam spać. W międzyczasie poznałam przez internet chłopaka, który w jakiś sposób pomógł mi się jakoś pozbierać i dawał motywację do tego, żeby coś ze sobą zrobić. "Nie może być tak, że wiecznie tylko śpisz i płaczesz z byle powodu." I miał rację. Dotarło do mnie, że muszę coś z tym zrobić. Odstawiłam wszystkie leki praktycznie z dnia na dzień. Pierwsze miesiące dosłownie wariowałam i łaziłam po ścianach, ale udało się. Przez pół roku było dobrze, czułam się normalnie. Do teraz. Od jakiegoś czasu znowu czuję bezpodstawny niepokój, zawroty głowy, duszności. Czuję się bardzo źle, ale nie chcę iść do lekarza. Nie chcę znowu brać leków, po których co prawda nie miałam problemu z atakami, ale non stop czułam silny wewnętrzny niepokój i senność. Nie byłam w stanie się uczyć bo nie mogłam skoncentrować uwagi ani niczego zapamiętać. Nie chcę wrócić do tego stanu ale czuję, że z każdym dniem czuję się coraz gorzej. Coraz większe ciśnienie w głowie, uczucie ogłuszenia, ucisk w klatce piersiowej, duszności... Nie mam pojęcia co robić. Nie chcę o tym nikomu mówić. Nie chcę iść do lekarza, bo znowu dostanę leki, które mi nie pomogą, a jedynie otumanią i nie rozwiążą problemu. Nie mam już pojęcia co robić...
Nie wiem już co mam robić. Czuję bezradność. Nie wiem z kim rozmawiać, do kogo się zwrócić.
Po krótce opiszę sytuację. Ponad 3 lata temu dostałam pierwszego silnego napadu lękowego. Spędziłam w szpitalu 10 dni i jeszcze wtedy nikt nie wiedział co mi dolega. Mdłości, potężny ból głowy, wysokie ciśnienie, wrażenie omdlewania na wpół z uczuciem, że umieram. Potem dość szybko trafiłam do psychiatry, który stwierdził u mnie zaburzenia lękowe (zespół lęku napadowego) i depresję. Ustawił mi leki (Asertin, Cloranxen, Trittico). Z początku małe dawki, potem jedynie zwiększane. Czułam się coraz gorzej. Przez kilka miesięcy nie byłam w ogóle w stanie wyjść sama z domu bo od razu dostawałam ataków i doszedł ogromny lęk przed otwartą przestrzenią. Całymi dniami spałam. Wstawałam tylko na chwilę żeby coś zjeść. Nie byłam w stanie spotykać się ze znajomymi, oglądać filmów, słuchać muzyki. Niemal wszystkie bodźce zewnętrzne budziły we mnie ogromny niepokój. W nocy nie mogłam spać. W międzyczasie poznałam przez internet chłopaka, który w jakiś sposób pomógł mi się jakoś pozbierać i dawał motywację do tego, żeby coś ze sobą zrobić. "Nie może być tak, że wiecznie tylko śpisz i płaczesz z byle powodu." I miał rację. Dotarło do mnie, że muszę coś z tym zrobić. Odstawiłam wszystkie leki praktycznie z dnia na dzień. Pierwsze miesiące dosłownie wariowałam i łaziłam po ścianach, ale udało się. Przez pół roku było dobrze, czułam się normalnie. Do teraz. Od jakiegoś czasu znowu czuję bezpodstawny niepokój, zawroty głowy, duszności. Czuję się bardzo źle, ale nie chcę iść do lekarza. Nie chcę znowu brać leków, po których co prawda nie miałam problemu z atakami, ale non stop czułam silny wewnętrzny niepokój i senność. Nie byłam w stanie się uczyć bo nie mogłam skoncentrować uwagi ani niczego zapamiętać. Nie chcę wrócić do tego stanu ale czuję, że z każdym dniem czuję się coraz gorzej. Coraz większe ciśnienie w głowie, uczucie ogłuszenia, ucisk w klatce piersiowej, duszności... Nie mam pojęcia co robić. Nie chcę o tym nikomu mówić. Nie chcę iść do lekarza, bo znowu dostanę leki, które mi nie pomogą, a jedynie otumanią i nie rozwiążą problemu. Nie mam już pojęcia co robić...