Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

W poniedziałek mam wyjechać do pracy w Czechach i jestem przez to strasznie skołowana. Po okresie, kiedy czulam się naprawdę dobrze, a objawy zredukowały mi się praktycznie do zera, znowu zaczynam się czuć jak kupa. Uderzenia gorąca, trzęsące się ręce, ciągłe uczucie zdenerwowania, problemy ze snem, czekanie na omamy i delikatny nawrót natrętnych myśli. Boję się tego wyjazdu, bo to spory krok w stronę dorosłości, której tak strasznie się obawiam. W dodatku jest to praca na produkcji, zmianowa i nie wiem, czy dam rade pracowac pod taką presją. Jadę tam z chłopakiem. Problem też jeszcze w tym, że on nie jest chętny do wychodzenia z domu, więc boję się, że nasze życie tam będzie ograniczało się do pracy i siedzenia przed kompem, a ja nie chcę zamykać się w czterech ścianach, bo po prostu mi i mojej nerwicy to nie służy. Boję się, że jak tam wyjade, to coś mi sie stanie i nikt nie bedzie umiał mi pomóc. Snuję różne czarne scenariusze. W dodatku jedziemy tam trochę w ciemno, bo umowę zobaczymy dopiero na miejscu. Z jednej strony chcę spróbować czegoś nowego i zarobić więcej pieniędzy, ale z drugiej paradoksalnie paraliżuje mnie lęk przed nieznanym i tym, że się nie uda. Miał ktoś podobny problem i poradził sobie z nim jakoś? Z góry dzięki za odpowiedź

Rude ja mialam podobnie, co prawda nie wyjazd za granice ale wyprowadzka do chlopaka czyli sytuacja wiazaca sie z krokiem w doroslosc. Tez snulam czarne wizje i mialam mase obaw az w koncu dosc mialam tego stanu i w koncu to zrobilam. Oswajam lek bo okazalo sie ze te wszystkie moje wizje nie sa prawdziwe. Co prawda mam jeszcze objawy, somatyka szaleje ale bylam na to przygotowana. Dzialanie mimo objawow. Wyjdz na przeciw lekowi, pokaz mu ze nie ma racji. Zawsze mozesz wrocic. Potraktuj to jako sprawdzian siebie.

Rude mam podobnie jak Ty ,bo po świętach tez wyprowadzam się z kraju. I tez nie wiem jak to będzie ten jak moje samopoczucie,ale mysle,ze nawet jesli cos się nasili to trzeba będzie to przyjąć. W końcu to nowa sytuacja i czasami zwykly człowiek ma problem z adaptacja w nowym miejscu. U Ciebie tyle dobrego bo jedziesz do pracy a ja do męża i póki co nie będę niec żadnego zajęcia oprócz urządzania mieszkania. A kto wie może to dobrze,ze wyjeżdżamy. W sensie,ze nowy rozdział życia. Będzie dobrze

ja mialem podobne doswiadczenie, moje zaburzenie zaczelo sie za granica,szybko stracilem pracw bo za duzo wolnego na lekarzy bralem. wrocilem do kraju gdzie dziewczyna wogole mnie nie rozumiala, kazala mi sie ogarnac,kupila mi bilet i wyjazd z powrotem:)
tyle ze ja nie wiedzialem wtedy ze to nerwica, nie znalem zaburzeni.pl, ciaglee szukalem lekarzy i chorob.
potem byl najgorszy okres mego zycia, ale z czasem sie ogarnelem a teraz jeest juz spokoj.
jesli ma sie swiadomosc nerwicy to mozna jechac. nowe otoczenie moze pomoze,a tym bardziej jesli bliska osoba sie jedzie

tez zlapalem nerwice w holandii zwinelo mnie w ciagu 2 dni