Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Czy jeśli zaczynam ignorować moje objawy nerwicy to ona zaczyna atakować z podwojoną siłą i mogą pojawić się objawy jakie już jakiś czas temu zniknęły.. ? czytam poradniki Victora i Divina, od wczoraj walczę z moimi myślami na podstawie chochlika o którym pisał Victor.. ogólnie od kilku dni zaczynam ignorować myśli i czuję się ogólnie trochę lepiej, ale dzisiaj np. zaczęło mi się robić słabo jakbym miała zemdleć.. (dawno tego nie było) pomyślałam sobie, że nie raz tak mi się robiło i nigdy nie zemdlałam, mówiłam do siebie w myślach, że nerwica widzi, że walcze i próbuje mnie zatrzymać.. gdyby nie te moje zasrane myślenie nie wiadomo o czym to chyba by było pięknie.. czuje, że moja głowa jest przywalona milionami myśli, bez tematu i bez sensu.. zazczynam co raz bardziej to wszystko ignorować i nie ograniczać się co wcześniej robiłam.. widze, że objawy wtedy się po prostu nasilają, ale daje rade..

Tak, niestety ale z reguły nerwica na początku się "broni" i lubi dopieprzyć mocniej. Oznacza to że jesteś na dobrej drodze z której nie powinnaś schodzić

Tak tez to potwierdzam dodam tylko ze dzieje sie tak poniewarz przekraczasz swoja granice komfortu . Co jest niezbedne do wyjscia i zaakceptowania netwicy jako zaburzenia epizodycznego . Wiaze sie tez to z zwiekszona analiza bo jak by nie patrzyl teraz majac jakies tam delikatne doswiadczenie czym to jest poprostu to abalizujesz czy to od nerwicy co powinnam zrobic itd . Dlatego nie dziw sie ze cie kopie mocniej ale ma to pkus taki ze po przekroczeniu tego progu robi sie coraz luzniej akceptujesz juz mocniej i mocniej nerwica przestaje robic na tobie wrazenie . A ty piprostu spychasz ja na drugi plan . Tak to wlasnie wyglada

ook to już wiem skąd te dziwne stany nagle to, że się jej nie dałam i poszłam dalej mimo, że czułam "omdlenie" dało mi kopa do tego żeby dalej robić to co do tej pory mimo, że jest to czasem męczące i śmieszne..

To omdlenie to i mnie atakuje, ale zaczęłam stosować tu podane rady.i gdy robi mi sie dziwnie, czuję słabość to śmiało ja dopuszczam i mowie dawaj mdleje i co? I nic sie nie dzieje a ja robie dalej swoje:) przecież będąc fizycznie zdrowa to raczej niemożliwe.

no właśnie też podobnie do tego dzisiaj podeszłam

Dokladnie tak . Moze to smiesznie zabrzmi ale ja swoje pierwsze ataki paniki jak dostawalem to musial siasc nawet karetke raz wezwalem . I tak motalem sie .dopoki nie znalazlem forum . Tutaj pomeczylem troche stalych bywalcow i wytlumaczyli ni co i jak . I na nastepny atak paniki zamiast siadac i modlic sie do boga ze to juz koniec dlaczego . Zaczynalem tanczyc wlanczalem muzyke i heja kompletnie przerazony nawet pewnie dziwnie to wygladalo . Ale tak wlasnie przezwyciezylem ataki paniki . I juz dawno nie mialem takiego silacza . Czasem sie zdarzy raz na jakies kilka tygodni ale spoko mam czas jansie juz przyzwyczailem i nerwicq mnie nie ogranicza

Bo tak trzeba do tego podchodzić i do objawów tez:) choć mi na początku bylo mega trudno i nie wierzyłam ze to pomoże bo efektów nie bylo, ale teraz jest inaczej:)

tak to prawda, że jest trudno mi nadal jest bo pojawiają się nagłe wątpliwości - ale uznaje je za sztuczki nerwicy

Wątpliwość to i mnie czasem najdzie mimo ze trwam juz w tym 7mc.choć tak naprawdę działam od 3 odkąd tu trafiłam.

-- 30 lipca 2015, o 10:54 --
Wątpliwość to i mnie czasem najdzie mimo ze trwam juz w tym 7mc.choć tak naprawdę działam od 3 odkąd tu trafiłam.

stokrotka89 pisze:Bo tak trzeba do tego podchodzić i do objawów tez:) choć mi na początku bylo mega trudno i nie wierzyłam ze to pomoże bo efektów nie bylo, ale teraz jest inaczej:)

jest inaczej bo przekonujesz sie sama w tym ze to kurde nie ma sie czego bac a jak nie ma sie czego bac to dlaczego sie boje .i to sie nazywa akceptacja tego ze to nerwica (wiedzac co to wogole nerwica )

A u mnie jest tak ze mimo nerwicy i objawów żyje tak jak żyłam .Tylko jak nachodzą mnie natrety i próbuje myśleć o czymś innym albo coś robić to one i tak są z tyłu głowy i nie mogę się uspokoić dopóki tego wszystkiego nie zrackonalizuje ... inaczej robie co mogę a i tak w tym tkwie ...

Ale emj nie dziw sie ze jak nie chcesz o czyms myslec o o tym myslisz kompletnie zle podejscie
najpier to przedewszystkim musisz sobie uswiadomic ze mysli to nie wyrocznia i nie wyznacxniki twoich swiadomych dzialan w zyciu . Jezeli to wiesz to nie jest straszne dla ciebie taka mysl jaka masz np ty z pociagiem do rodzicow . Ty odrazu nawet nie przyjmujesz tego do wiadomosci ze mogla bys sobie to wyobrazic nie dopuszczasz takiej sytuacji (ale i tak koncem koncow sobie to wyobrqzasz jestem pewien bo jestem nerwicowcem jak ty ) a jak bys podeszla do tego tak ze spoko zrobmy to bedzie zajebiscie bede najgorsza na swiecie kazirodztwo tego jeszcze w gazetach nie pisali bede slawna i wogole . To w tym momencie przekraczasz granice . Jak by do Hewad powiedzial . Gdyby strach mial iczy to wlasnie by je wytrzeszcxyl . I po takiej mysli dostaniesz nawet ataku paniki bedziesz miala zryty dzien do konca ale robiac tak systematycznie wpoisz do swojej podswiafomosci fakt ze nie ma czego sie tam bac pomyslalam o tym wyobrqzilam sobie to i co nic sie nie stalo . To jest wlasnie konfrontacja z lekiem .

moje myśli też mam "z tyłu głowy" mimo, że jakoś je ignoruje, ale dzięki tej ignorancji nie są tak uciążliwe jak z początku.. myślę, że czas tu jest kluczowy

Posluchajcie sobie tego dosc fajnie powiedziane jak ma wygladac konfrontacja z lekiem
jak-ograniczyc-lek-t6512.html