Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Przed tygodniem dostałam bólu brzucha i próbowałam go akceptować jako objaw nerwicowy, ale okazało się że to kamica nerkowa i zawiodłam się na akceptacji, zresztą już drugi raz. Jak mam teraz uwierzyć że coś jest tylko nerwicą skoro się na tym sparzyłam?

Tak samo jak wierzysz że 2+2=4 albo że Bóg istnieje.
Magda to normalne że człowiek się pomyli czasem i nawet można taki ból pomylić z nerwicowym. Pomyśl jak zrobiło to setki innych osób? Metodą prób i błędów, jeśli ból jest silny, zbadalas się i okazało że ten objaw to nie nerwica to czy coś się stało? Nic, zupełnie nic. Pamiętaj, jeśli coś będzie zagrażać Twemu życiu, jakiś silny ból i objaw to na bank się zbadasz bo nie dasz już rady tego akceptować bo będzie boleć i tyle. Teraz masz pewnie wiele myśli że jak coś zaakceptujesz a to okaże się groźne to umrzesz. Nie ma mowy. Ja akceptowałem wiele somatow które mogły być groźnymi chorobami i żyje. Bo somaty nerwicowe tyle Cię wymęczą, zmęczą ale nie zabija. Jak zaczniesz na działać akceptacją i spokojem oraz ignorowaniem to ustąpią i to jest najlepszy znak. Pomimo tego zdarzenia potraktuj je normalnie że zrozumieniem i dalej działaj akceptacją na nerwice.

Bo najpierw trzeba się przebadać porządnie, żeby zwalić to na psychę

Najlepiej, ale dla nerwicowca trudno podejść do tego zdroworozsądkowo. Nie panikować, ale też nie bagatelizować . Nie wmawiać sobie od razu raka, ciężkiej choroby serca, zawału, udaru itd bo to są katastroficzne myśli, które nie występują u osób bez zaburzenia. Tzn może występują ale w mniejszym stopniu i nie wpływają tak na psychikę.

magda10 pisze: ↑

19 sierpnia 2021, o 22:50

Przed tygodniem dostałam bólu brzucha i próbowałam go akceptować jako objaw nerwicowy, ale okazało się że to kamica nerkowa i zawiodłam się na akceptacji, zresztą już drugi raz. Jak mam teraz uwierzyć że coś jest tylko nerwicą skoro się na tym sparzyłam?

Wiele osób które próbuje się oburzać i robi to w dużym lęku jest totalnie głuchych na to by nauczyć się właściwych relacji z emocjami i zrozumieć, że zgoda na doświadczanie i wyrażanie emocji jest tak naprawdę zgoda na życie i na różne doświadczenia, której w sobie nie maja. Zamiast tego te osoby szukają złotych rad odburzania i zapewnień, że cokolwiek by się nie działo to tylko nerwica, a to jest totalne niezrozumienie czym jest odburzanie. Jeżeli ktoś chce oprzeć odburzanie o to, że nic mi w życiu nigdy nie będzie bo to wszystko nerwica to znaczy, że w ogóle nie zrozumiał czym to odburzanie jest.
Odburzanie to nie jest zapewnienie siebie, że nic mi nigdy nie grozi, tylko to jest przyzwolenie na to, że w życiu bywa różnie, ale to nie powód bym ciagle trzymał/a rękę na pulsie, bo to właśnie to uparte pilnowanie powoduje tak wiele napięcia.
W mojej ocenie wszystkie nasze problemu chorobowe wynikają z problemów emocjonalnych, dysfunkcje i problemy z nerkami często towarzyszą staną lękowym. Nasza kondycja w dużej mierze zależy od tego jak radzimy siebie z emocjami, a Ty sobie z nimi kiepsko radzisz stąd ciągłe problemy w ciele i nakręcanie sobie coraz to nowych konfliktów ( lęków przed chorobą, które prowadzą Ci wprost do nowych dolegliwości ).

To dlatego że moje ataki paniki zaczęły się wlaśnie od prawdziwej choroby czyli raka tarczycy a potem była jeszcze tężyczka jako powikłanie po operacji.

magda10 pisze: ↑

22 sierpnia 2021, o 13:47

To dlatego że moje ataki paniki zaczęły się wlaśnie od prawdziwej choroby czyli raka tarczycy a potem była jeszcze tężyczka jako powikłanie po operacji.

To emocje są punktem wyjscia do chorób, a potem sama choroba wywołuje kolejne, dlatego żeby osiągnąć zdrowie trzeba pracować z emocjami. To nie zdarzenia są w naszym życiu naistotniejsze, tylko nasze przekonanie i idące za nimi interpretacje, które niosą emocje.

Uważasz że mając prawdziwe choroby w tym raka jest trudniej się odburzyć czy to nie ma znaczenia?

A jeżeli chorujemy na prawdę, tak jak na Pani przykładzie na kamienice nerkową. Dlaczego by tego też nie zaakceptować? Nie trzeba być zdrowym żeby akceptować rzeczywistości nas otaczającą. Akceptacja nie oznacza " A w dupe z tą chorobą nie idę do lekarza ". Akceptować to znaczy przestać sobie zadawać w głowie pytanie lub stwierdzać np "Tak nie powinno być! Dlaczego ja ?" Optymalne podejście jest nie wywołujące napięcia. Np " skoro mi coś wykryło będę się leczyć ale jeżeli nie będę czegoś mógł zmienić zostawię to w spokoju." Tak samo jest z emocjami akceptacja przychodzi wtedy kiedy przestajemy osądzać swoje samopoczucie i dajemy mu być takie jakim jest.

Większy problem niż z akceptacją kamicy nerkowej mam z akceptacją raka tarczycy i nie wierzę że raka można zaakceptować.