Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam!
Czy gdy poprawił Wam się nastrój to też myśleliście, że to może coś innego, nie nerwica? Ostatnio zauważyłam, że gdy poczuje się lepiej to już pojawia się myśl że to może jakaś mania i się boję. Dzisiaj czuję się bardzo dobrze i rano pojawiła się taka mysl. Od tej pory czuję napięcie.. Czy to normalne w zanurzeniu?

Paulina-paula34 pisze: ↑

29 lutego 2020, o 12:37

Witam!
Czy gdy poprawił Wam się nastrój to też myśleliście, że to może coś innego, nie nerwica? Ostatnio zauważyłam, że gdy poczuje się lepiej to już pojawia się myśl że to może jakaś mania i się boję. Dzisiaj czuję się bardzo dobrze i rano pojawiła się taka mysl. Od tej pory czuję napięcie.. Czy to normalne w zanurzeniu?

Tak. Przyzwyczajamy się do bycia w dupie i jak z tej dupy wychodzimy, to wydaje się to dla nas dziwnie. Tzw. komfort w dyskomforcie, oczywiście wszystko leży w podświadomości. Pierwsze dni i chwile bez lęku też będą dziwne i będziesz zadawała sobie pytania, czy jak się już tego nie boisz, to znaczy, że chcesz to zrobić np.

Normalne zaburzenie lubi podsuwać różne lekowe myśli.

Bardzo Wam dziękuję za odpowiedź

Tak jak napisał to kolega wyżej, tak bardzo przyzwyczailiśmy się do bycia w dupie, że się niej urządziliśmy. I tak leci każdy dzień na mniejszych czy większych obawach, analizach, dyskomfortach i my się tego trzymamy, bo to w sumie znajome. A jak na chwile to puści to sami siebie z powrotem do tej "dupy" zaganiamy.

Mam dokładnie to samo. Chociaż jestem świeżo po ciężkim początku moich zaburzeń (nadal nie do końca wierzę w diagnozę) to miałem już jeden lepszy dzień. Mogę powiedzieć szczerze, że nigdy nie byłem tak podejrzliwy i tak skupiony na oczekiwaniu na kolejny dół. Nie możemy tak robić, ale... wiadomo - łatwo się mówi

Oczywiście, że normalne. Ja sobie co drugi dzień rozpoznaję CHAD na zmianę z borderline i schizofrenią. Pomogła mi terapeutka, która żartobliwie skomentowała, że jakbym pojechała do szpitala psychiatrycznego (a byłam o krok nieraz), i powiedziała "Dzień dobry, chyba jestem w manii.", toby się psychiatrzy ze śmiechu zgięli w pół.

Dziękuję Wam za odpowiedzi