Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Mam pytanie szczególnie do osób, które już wyszły z nerwicy. Mianowicie jestem na etapie gdzie wiem, że wszystkie myśli i objawy są nerwicowe. Ja wiem, że one nic realnie nie mogą mi zrobić, że nie umrę, nie zemdleje itp. I wiecie co? Ja teraz poprostu boję się cierpienia jakie niosą same objawy nerwicowe, nie tego, że mi się od nich może coś stać, że na coś poważnego choruję ale, że one w ogóle są, a ja nie mam nad nimi kontroli. W sensie np mam bóle żołądka nerwicowe (od zawsze) i to powoduje, że nie mam apetytu itp. co za tym idzie nie mogę jeść zawsze normalnie i od razu stres, że schudnę itp itd. Staram się akceptować ten skurcz żołądka ale mimo woli o tym myślę i go kontroluję (nie boję sie go z powodu myśli, że na coś choruje tylko samego dyskomfortu, który on powoduje). Czasem np nachodzą mnie myśli, jak się jest w ogromnym stresie to można ponoć tak na chwilę mieć czarno przed oczami (nigdy tak w sumie nie miałam) ale jak o tym pomyślę to zaraz zaczynam się zastanawiać a jak mnie to złapię i np będę jechać samochodem i spowoduje wypadek, wiecie od razu działam logiką: no to na sekundę mi się zrobi czarno i zaraz wrócę doi siebie, wtedy nerwica mi dowala: nie wrócisz tak szybko do normalnego widzenia bo się na tym skupisz i będzie to trwało jak ten ból brzucha. Kurczę naprawdę staram się to ignorować zbywać, widzę niesamowitą poprawę. Czasem tylko przychodzą dni, że pewnych rzeczy nie mogę zrozumieć jak to tak do końca olać i ignorować. Od razu się pojawia wątpliwość. jakieś rady?

Witam mam podobnie ,miałem to długo i sądzę że potrzeba dużo czasu. Jak długo????aż umysł zatrybi że zagrożenia brak.

Też bardoz długo to miałam- chyba każdy przechodiz przez ten etap. W pewnym momencie jak wiedziałam ze nerwica to fikcja to właśnie bałam się samych obajwów nerwicowych tego ze bede w pracy i będę sie tak czuć, tego że będę na wyjeździe i mnie złapie itd.

Jedyna rada to, sztuka cierpienia. Trzeba pozwolić sobie na cierpienie i robić wszytsko z akceptacją, że moogę czuć się po prostu źle. Strach przed objawami nerwicy to w dalszym ciągu pewnego rodzaju ucieczka, bo zazwyczaj stosujemy dalej uniki żeby wyjść z zaburzenia tzreba niestety pozwolic sobie na to cierpienie i pocierpieć tyle czasu ile potrzeba Dacie radę.

Sedno sztuka. cierpienia. Tylko jak człowiek w tym siedzi to wrażenie że to cierpienie nigdy nie minie.I stara się od tego uciec.

menago49 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 18:27

Sedno sztuka. cierpienia. Tylko jak człowiek w tym siedzi to wrażenie że to cierpienie nigdy nie minie.I stara się od tego uciec.

Otóż to,mnie łeb ciśnie 4 lata,non stop ,plus wiele innych objawów,więc pytanie retoryczne- ile można cierpieć?? Mam w dupie taką męczarnie,co mi to daje,że wiem,że mam nerwicę,depresję i dd jak nic mi nie mija od tej wiedzy,no kufa mać

Celine Marie

Czy łeb cie tak ciśnie że nie jesteś w stanie nic robić ?
Jakie masz te pozostale objawy ?

Natalie1208 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 18:22

Też bardoz długo to miałam- chyba każdy przechodiz przez ten etap. W pewnym momencie jak wiedziałam ze nerwica to fikcja to właśnie bałam się samych obajwów nerwicowych tego ze bede w pracy i będę sie tak czuć, tego że będę na wyjeździe i mnie złapie itd.

Jedyna rada to, sztuka cierpienia. Trzeba pozwolić sobie na cierpienie i robić wszytsko z akceptacją, że moogę czuć się po prostu źle. Strach przed objawami nerwicy to w dalszym ciągu pewnego rodzaju ucieczka, bo zazwyczaj stosujemy dalej uniki żeby wyjść z zaburzenia tzreba niestety pozwolic sobie na to cierpienie i pocierpieć tyle czasu ile potrzeba Dacie radę.

Dziekuje Natalko wiesz już się bałam, ze coś jest nie tak. Pomaga tez powtarzanie sobie w kółko, ze to tylko ILUZJA, wyśmiewanie nerwicy sztuka w tym żeby ta podświadomość przekonać, ze tak faktycznie jest. Bo łapie się na tym, ze przez ten strach o te stricte objawy jeszcze bardziej nakręcam się czyimś objawami (to co wymieniłam chociażby, to czarno przed oczami). Ojjjj jest ta nerwa cwana! Zamkniesz jej drzwi to wali oknami! Bo jak zrozumiesz, ze to tylko to gowno to zaraz Ci zapodaje myśli, ze to się nigdy nie skończy, ze tyle lat starałam się normalnie żyć z bólem brzucha i nic to nie dało bo on dalej jest (wiem, ze może być już na zawsze, przecież multum ludzi w stresie ma taki problem, chciałabym tylko żeby swoimi myślami i podejściem go nie nakręcać), a to mi walnie: co się cieszysz, ze se radzisz jak przyjdzie dzień/kryzys i znów się poddasz itp itd. Wtedy myśle, a pokaz na co Cię stać! Co Ty możesz wiedzieć nerwico, ty nie znasz przyszłości! To co mi podopowiadasz to iluzja!

kaldunia18 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 19:12

Natalie1208 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 18:22

Też bardoz długo to miałam- chyba każdy przechodiz przez ten etap. W pewnym momencie jak wiedziałam ze nerwica to fikcja to właśnie bałam się samych obajwów nerwicowych tego ze bede w pracy i będę sie tak czuć, tego że będę na wyjeździe i mnie złapie itd.

Jedyna rada to, sztuka cierpienia. Trzeba pozwolić sobie na cierpienie i robić wszytsko z akceptacją, że moogę czuć się po prostu źle. Strach przed objawami nerwicy to w dalszym ciągu pewnego rodzaju ucieczka, bo zazwyczaj stosujemy dalej uniki żeby wyjść z zaburzenia tzreba niestety pozwolic sobie na to cierpienie i pocierpieć tyle czasu ile potrzeba Dacie radę.

Dziekuje Natalko wiesz już się bałam, ze coś jest nie tak. Pomaga tez powtarzanie sobie w kółko, ze to tylko ILUZJA, wyśmiewanie nerwicy sztuka w tym żeby ta podświadomość przekonać, ze tak faktycznie jest. Bo łapie się na tym, ze przez ten strach o te stricte objawy jeszcze bardziej nakręcam się czyimś objawami (to co wymieniłam chociażby, to czarno przed oczami). Ojjjj jest ta nerwa cwana! Zamkniesz jej drzwi to wali oknami! Bo jak zrozumiesz, ze to tylko to gowno to zaraz Ci zapodaje myśli, ze to się nigdy nie skończy, ze tyle lat starałam się normalnie żyć z bólem brzucha i nic to nie dało bo on dalej jest (wiem, ze może być już na zawsze, przecież multum ludzi w stresie ma taki problem, chciałabym tylko żeby swoimi myślami i podejściem go nie nakręcać), a to mi walnie: co się cieszysz, ze se radzisz jak przyjdzie dzień/kryzys i znów się poddasz itp itd. Wtedy myśle, a pokaz na co Cię stać! Co Ty możesz wiedzieć nerwico, ty nie znasz przyszłości! To co mi podopowiadasz to iluzja!

No tak,nerwica to może iluzja ale bóle są jak najbardziej realne i skutecznie zatruwają życie

Celine Marie pisze: ↑

31 lipca 2019, o 19:28

kaldunia18 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 19:12

Natalie1208 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 18:22

Też bardoz długo to miałam- chyba każdy przechodiz przez ten etap. W pewnym momencie jak wiedziałam ze nerwica to fikcja to właśnie bałam się samych obajwów nerwicowych tego ze bede w pracy i będę sie tak czuć, tego że będę na wyjeździe i mnie złapie itd.

Jedyna rada to, sztuka cierpienia. Trzeba pozwolić sobie na cierpienie i robić wszytsko z akceptacją, że moogę czuć się po prostu źle. Strach przed objawami nerwicy to w dalszym ciągu pewnego rodzaju ucieczka, bo zazwyczaj stosujemy dalej uniki żeby wyjść z zaburzenia tzreba niestety pozwolic sobie na to cierpienie i pocierpieć tyle czasu ile potrzeba Dacie radę.

Dziekuje Natalko wiesz już się bałam, ze coś jest nie tak. Pomaga tez powtarzanie sobie w kółko, ze to tylko ILUZJA, wyśmiewanie nerwicy sztuka w tym żeby ta podświadomość przekonać, ze tak faktycznie jest. Bo łapie się na tym, ze przez ten strach o te stricte objawy jeszcze bardziej nakręcam się czyimś objawami (to co wymieniłam chociażby, to czarno przed oczami). Ojjjj jest ta nerwa cwana! Zamkniesz jej drzwi to wali oknami! Bo jak zrozumiesz, ze to tylko to gowno to zaraz Ci zapodaje myśli, ze to się nigdy nie skończy, ze tyle lat starałam się normalnie żyć z bólem brzucha i nic to nie dało bo on dalej jest (wiem, ze może być już na zawsze, przecież multum ludzi w stresie ma taki problem, chciałabym tylko żeby swoimi myślami i podejściem go nie nakręcać), a to mi walnie: co się cieszysz, ze se radzisz jak przyjdzie dzień/kryzys i znów się poddasz itp itd. Wtedy myśle, a pokaz na co Cię stać! Co Ty możesz wiedzieć nerwico, ty nie znasz przyszłości! To co mi podopowiadasz to iluzja!

No tak,nerwica to może iluzja ale bóle są jak najbardziej realne i skutecznie zatruwają życie

Celina tak, może i tak jest ale gdybys się w to zagłębiła to są bóle, które nie maja jakiegoś chorobowego podłoża tylko lękowe, stresowe, wiec czy są czymś innym niż iluzja, nie? Poczytaj sobie o tym albo posłuchaj chłopaków w nagraniach o objawach. Wiesz ja się pogodziłam, przynajmniej się staram z tym bólem brzucha (mimo, ze czasem się szarpie, kontroluje, ale staram się). Ty chyba w ogóle nie akceptujesz swoich objawów prawda?

kaldunia18 ja bardzo długo miałam objawy somatyczne nerwicy cięgłe bóle ogólenie całą gamę objawów , wszystkie opisałam w moim poście odburzeniowy .
W czasie mojego wychodzenie z zaburzenia to objawy stopniowo mijały , dziś nie mam żadnych objawów somatczynch , Tobie też miną

schanis22 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 19:48

kaldunia18 ja bardzo długo miałam objawy somatyczne nerwicy cięgłe bóle ogólenie całą gamę objawów , wszystkie opisałam w moim poście odburzeniowy .
W czasie mojego wychodzenie z zaburzenia to objawy stopniowo mijały , dziś nie mam żadnych objawów somatczynch , Tobie też miną

Schaniss Ty dobry duszku a ten etap tez przerabiałas, ze wiedziałaś ze to nerwica a lek przed samymi objawami nadal był?

kaldunia18 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 19:56

schanis22 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 19:48

kaldunia18 ja bardzo długo miałam objawy somatyczne nerwicy cięgłe bóle ogólenie całą gamę objawów , wszystkie opisałam w moim poście odburzeniowy .
W czasie mojego wychodzenie z zaburzenia to objawy stopniowo mijały , dziś nie mam żadnych objawów somatczynch , Tobie też miną

Schaniss Ty dobry duszku a ten etap tez przerabiałas, ze wiedziałaś ze to nerwica a lek przed samymi objawami nadal był?

Oczywiście około roku , mnie nerwica w konia robiła I tak bałam się objawów miałam wiele wątpliowości , ogólnie jak to w nerwicy ogromne cierpienie było , tylko ja nie poszłam że tak powiem za zaburzeniem a za moim prawdziwym życiem

menago49 pisze: ↑

31 lipca 2019, o 18:27

Sedno sztuka. cierpienia. Tylko jak człowiek w tym siedzi to wrażenie że to cierpienie nigdy nie minie.I stara się od tego uciec.

no to naturalne, nawet nie będąc zaburzonym ja teraz przechodzę przez rotawirusa i tez w poniedizałek miałam WRAŻENIE że to nigdy nie minie jak się cierpi, tozawsze wydaje się to dłużyć i trwać wiecznie- to nie jest jakieś nadzwyczajne ja w zaburzeniu uczyłam sie akceptacji, że najwyżej tak będzie do śmierci

Teraz mam taki etap gdzie zdajecie sobie sprawę, ze te myśli to iluzja, ze są tylko od nerwicy i nawet jak przychodza to jaz nawet nie chce mi się ich racjonalizować, sprawdzać czy ryzykować tylko od razy myśle: to iluzja, mam nerwice wiec mam takie myśli. Kończę temat. Czy to dobrze? Bo mój chochlik mi zapodaje zaraz wątpliwości, ze nie wchodząc w nie ja je wypieram. Ale myśle sobie a gowno prawda chochliku

Jeszcze jedno pytanie. Jak radziliście sobie ze stresem. Sama się nakręcam chyba. I np jedziemy jutro na wakacje a ja zamiast się cieszyć to się tym stresuje. Stresuje się nawet tym, ze się będę stresować. Wiem, ze to nakręcanie i staram się to olać tak jak inne natrętny czy objawy i zarazem zaakceptować bo wiem, ze w nerwicy mogę być bardziej spięta czy zestresowana w może przed sama podróżą zażyje sobie coś na uspokojenie. Już sama nie wiem