Powracająca bezsenność
: 23 lutego 2019, o 21:37
Cześć, piszę z taką oto sprawą: pięć lat temu zacząłem cierpieć na bezsenność, momentalnie wkręciłem się w nerwicowe błędne koło i trwałem w tym piekle przez dwa lata, bo nie miałem pojęcia, jaki jest tego mechanizm. Później przeczytałem prace doktorską na ten temat i załapałem, że bezsenność to efekt nerwicy, zgłębiłem mechanizm błędnego koła, czynniki wyzwalające i utrwalające. Efekt? Po roku stosowania innego myślenia, zacząłem spać, i to spać rewelacyjnie, bez leków. Super głęboki sen, i tak na dwa lata. Przez całe dwa lata nie miałem problemów ze snem. Niespodziewanie bezsenność wróciła półtora miesiąca temu. Mądrzejszy o dotychczasowe doświadczenia, postanowiłem się wyluzować i dać przyzwolenie na to, że widocznie mam gorszy okres. Problem w tym, że to trwa i trwa, już sześć tygodni. Nadmierne wzbudzenie, usztywnienie mięśni, które nie pozwalają mojemu umysłowi przejścia w fazę odpoczynku i snu, zwłaszcza kiedy kładę się do łóżka. Myślę, że w jakiś sposób powróciłem do pewnych dawnych nawyków, oczywiście nieświadomie i wbrew moim intencjom. Niemniej, przedłużające się objawy spowodowały cztery nowe obawy, z którymi nie wiem, co zrobić (najchętniej poznałbym opinię Divina): 
1) Zaburzenia snu łączą się u mnie z zaburzeniami seksualnymi. Pojawia się automatyczne kołatanie serca, pot i wzbudzenie, bo zacząłem kojarzyć, że skoro zaburzenia snu wracają i tak wymknęły mi się spod kontroli, to analogicznie będzie z zaburzeniami erekcji. Tym bardziej, że w moim życiu pojawiła się perspektywa nowego związku.
2) Jeżeli dawne sposoby radzenia sobie z bezsennością, takie, które działały dobrze przez dwa lata, nagle przestają działać, to straciłem poczucie bezpieczeństwa i poczucie pewnego gruntu.
3) Jeżeli te zaburzenia powracają, to boję się, że szósty tydzień próby ignorowania objawów i akceptacji przy jednoczesnym trwaniu, utrzymywaniu się wzbudzenia, to tak naprawdę upływ czasu działa na moją niekorzyść. A przez to stopniowo tracę pokój umysłu.
4) Ignorowanie ignorowaniem, akceptacja akceptacją, ale zaczynam kojarzyć łóżko z jałowym leżeniem i patrzeniem w sufit. Boję się, że tym sposobem podświadomość skojarzy na trwałe łóżko z brakiem snu.
Dodam tylko, że budząc się po 2-3 godzinach snu (mniej więcej od 6 do 9), oczywiście zmęczony, choć też bez tragedii (nadmierne wzbudzenie nerwowe sprawia, że jestem na chodzie), staram się w ogóle nie zastanawiać nad sobą, nadal prowadzę życie towarzyskie, staram się nie ulegać stagnacji, nie zmieniam nawyków codziennych.
1) Zaburzenia snu łączą się u mnie z zaburzeniami seksualnymi. Pojawia się automatyczne kołatanie serca, pot i wzbudzenie, bo zacząłem kojarzyć, że skoro zaburzenia snu wracają i tak wymknęły mi się spod kontroli, to analogicznie będzie z zaburzeniami erekcji. Tym bardziej, że w moim życiu pojawiła się perspektywa nowego związku.
2) Jeżeli dawne sposoby radzenia sobie z bezsennością, takie, które działały dobrze przez dwa lata, nagle przestają działać, to straciłem poczucie bezpieczeństwa i poczucie pewnego gruntu.
3) Jeżeli te zaburzenia powracają, to boję się, że szósty tydzień próby ignorowania objawów i akceptacji przy jednoczesnym trwaniu, utrzymywaniu się wzbudzenia, to tak naprawdę upływ czasu działa na moją niekorzyść. A przez to stopniowo tracę pokój umysłu.
4) Ignorowanie ignorowaniem, akceptacja akceptacją, ale zaczynam kojarzyć łóżko z jałowym leżeniem i patrzeniem w sufit. Boję się, że tym sposobem podświadomość skojarzy na trwałe łóżko z brakiem snu.
Dodam tylko, że budząc się po 2-3 godzinach snu (mniej więcej od 6 do 9), oczywiście zmęczony, choć też bez tragedii (nadmierne wzbudzenie nerwowe sprawia, że jestem na chodzie), staram się w ogóle nie zastanawiać nad sobą, nadal prowadzę życie towarzyskie, staram się nie ulegać stagnacji, nie zmieniam nawyków codziennych.
Próby ignorowania przy jednoczesnym oczekiwaniu na rezultat owych prób to żadne ignorowanie. Dałeś się nabrać 