Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

martynka pisze: ↑

18 stycznia 2019, o 21:12

Hej. Na początku powiem, że jestem "starym"użytkownikiem, który dzięki forum uniknął szpitala psychiatrycznego. Naprawdę mój stan, podobnie jak Wasz był mega beznadziejny. Udało mi się go "uspić" - to chyba będzie dobre słowo. Niestety teraz jestem, a raczej czuje się jak w punkcie wyjścia, myśli o śmierci mojej poprostu tak mnie dobijają, że nie mam już siły. Zaczęło się od snu, w którym dokładnie nie pamiętam było że umrę za dwa lata, tak się tego wystraszyłam, ale jakoś zapomniałam. Potem zmarła moja babcia, mój tata zachorował na raka, huśtawka mega nastroju, ale trzymałam się twardo. Ale teraz jak mi przypier...dzieliło, ciagle te myśli, że przeciez umrzesz niedługo, nic nie rób, bo i i tak umrzesz, nie planuj wakacji, bo nie doczekasz, no kur...de znam schemat, ale one mnie miażdżą. Poprostu nie wiem jak z tym ruszyć, staram się olewać, ale słabo to idzie. Budzę się w nocy, a pierwsza myśl - umrzesz. No można oszaleć. Potrzebuje Waszego wsparcia, naprawdę.Dziękuję z góry każdemu kto się wypowie. Pozdrawiam

martynka pisze: ↑

18 stycznia 2019, o 21:55

U mojego taty teraz się poprawiło, chociaż tyle dobrego, a było tragicznie.

karoolpl pisze: ↑

25 marca 2019, o 22:52

Bo w tym wszystkim czasami samo podejście jest złe, mianowice nie warto jest podchodzić że o już prawie wyszedłem/wyszłam, a tu przywaliło albo od jakiegoś czasu mam spokój, było git i znów mnie walneło. Chodzi raczej o wyrobienie takiego podejścia i automatyzmu że wszystko traktujemy normalnie, wiem skąd to pochodzi, skąd się wzięło, że nic nam nie grozi, a jak ma stać się coś złego to i tak się stanie, nigdy nie zabezpieczymy się przed wszystkim, nie będziemy mieć 1000 rozwiązań na każdą sytuacje, bo tak się nie da.
Trzeba mieć świadomość, że będą gorsze dni, stres, emocje, ale to normalka, czy przed zaburzeniem ich nie było? czy źle się czasem człowiek nie czuję albo ma dość?
Jak nastawimy się że nigdy nie będzie, a jak coś się pojawi reagujemy znów jak w zaburzeniu to znów lęk nas wkręci bo dajemy mu ziarenko, coś do czego się może przyczepić i rozkręcić.
Trzeba żyć tu i teraz, objawy olewać, nie wchodzić we wkrętki, to wtedy to mija i zaburzenie mija, a następnym razem już nas nie wkręci albo na troszkę tylko, ale znajać to i mając odpowiednie podejście nie rusza nas to i nie wpadamy w zaburzenie.
Trzeba mieć do siebie wyrozumiałość, pozwalać sobie na wszystko, na dobre, gorsze dni, wtedy nas to nie rusza i nie wpadamy w syf