Którą taktykę odburzania wybrać?
: 15 stycznia 2019, o 16:01
Cześć wszystkim!
Przez czas mojego ogarniania się i ogólnie odburzania, zauważyłem, że ciągle mieszam dwie przeciwstawne taktyki myślowe.
Postaram się w miarę prosty sposób wyjaśnić o co chodzi:
Przykładowo :
Mam trudności, gdy muszę wystać godzinę w kościele w jednym miejscu. Ogólnie jak nie mam co robić to nachodzą głupotkowate lękowe myśli, a w kosciele nie mogę się przejść, nie mogę wyjąć telefonu i coś poczytać, nie mogę z kimś pogadać (takie trochę ADHD). Muszę stać godzinę i tylko słuchać, bez żadnych angażujących aktywności, więc taktyki olewania myśli które stosuję, nie działają wtedy dobrze
Generalnie mam uczucie przewalania się, uczucie słabszej ostrości wzroku, uczucie słabnięcia, potrzeba podpierania się itp. No standardzik
i generalnie wiem, że to tylko nerwicowe iluzje, a nie jakaś choroba ciała.
1 Taktyka : wychodze na przeciw lękowi od razu i staram się chodzić do kościoła mimo, że mnie to tak rozwala
Czyli po prostu nie unikam chodzenia do kościoła i chodzę zawsze tak by wytrzymać tą godzinę
MINUSY:
- po takiej godzinie walki z lękami, czuję się strasznie zmęczony jak wracam, przez resztę dnia mam ciężko się skupić, czuję się spiący i wyczerpany.
- Większa szansa jest też, że mnie weźmie jakiś somat w dalszej części dnia, np jak mam jeszcze tego dnia jechac samochodem.
- Wstydzę się trochę wychodzić z kościoła w środku trakcie. Czasem, gdy już czuję że robie takie tiki nerwowe, że wstydzę się za siebie jak ja wyglądam, to wychodzę.
Następnego dnia po takiej niedzieli wytrzymanej w kosciele zawsze mam tez trudniej ogarnąć lękowe myśli , jest ogólnie ich więcej i mi się przypomina ta niedzielna godzina walki z somatami i myślami.
I ogólnie trudno mi znieść to, że przez tydzień tak fajnie było a tu znów jakieś somaty (WIEM WIEM AKCEPTACJA!!! Ale jest to trochę trudne )
2 Taktyka: wstrzymuję dokładanie sobie takich stresów na czas aż nauczę się lepiej olewać głupotkowate myśli
Dzięki temu będę miał lepsze niedziele i poniedziałki, ale kurczę wszyscy piszą w artykułach, że trzeba wychodzić lękowi naprzeciw, że trzeba się na niego eksponować, itp....
Nie wiem, czy w ten sposób nie zatrzymam się w odburzaniu
Czy ktoś miał jakieś doświadczenia z podobnymi sytuacjami i sobie z nimi poradził?
Jakie macie wnioski ? Będę wdzięczny za każdą odpowiedź
Przez czas mojego ogarniania się i ogólnie odburzania, zauważyłem, że ciągle mieszam dwie przeciwstawne taktyki myślowe.
Postaram się w miarę prosty sposób wyjaśnić o co chodzi:
Przykładowo :
Mam trudności, gdy muszę wystać godzinę w kościele w jednym miejscu. Ogólnie jak nie mam co robić to nachodzą głupotkowate lękowe myśli, a w kosciele nie mogę się przejść, nie mogę wyjąć telefonu i coś poczytać, nie mogę z kimś pogadać (takie trochę ADHD). Muszę stać godzinę i tylko słuchać, bez żadnych angażujących aktywności, więc taktyki olewania myśli które stosuję, nie działają wtedy dobrze
Generalnie mam uczucie przewalania się, uczucie słabszej ostrości wzroku, uczucie słabnięcia, potrzeba podpierania się itp. No standardzik
i generalnie wiem, że to tylko nerwicowe iluzje, a nie jakaś choroba ciała.1 Taktyka : wychodze na przeciw lękowi od razu i staram się chodzić do kościoła mimo, że mnie to tak rozwala
Czyli po prostu nie unikam chodzenia do kościoła i chodzę zawsze tak by wytrzymać tą godzinę
MINUSY:
- po takiej godzinie walki z lękami, czuję się strasznie zmęczony jak wracam, przez resztę dnia mam ciężko się skupić, czuję się spiący i wyczerpany.
- Większa szansa jest też, że mnie weźmie jakiś somat w dalszej części dnia, np jak mam jeszcze tego dnia jechac samochodem.
- Wstydzę się trochę wychodzić z kościoła w środku trakcie. Czasem, gdy już czuję że robie takie tiki nerwowe, że wstydzę się za siebie jak ja wyglądam, to wychodzę.
Następnego dnia po takiej niedzieli wytrzymanej w kosciele zawsze mam tez trudniej ogarnąć lękowe myśli , jest ogólnie ich więcej i mi się przypomina ta niedzielna godzina walki z somatami i myślami.
I ogólnie trudno mi znieść to, że przez tydzień tak fajnie było a tu znów jakieś somaty (WIEM WIEM AKCEPTACJA!!! Ale jest to trochę trudne
)2 Taktyka: wstrzymuję dokładanie sobie takich stresów na czas aż nauczę się lepiej olewać głupotkowate myśli
Dzięki temu będę miał lepsze niedziele i poniedziałki, ale kurczę wszyscy piszą w artykułach, że trzeba wychodzić lękowi naprzeciw, że trzeba się na niego eksponować, itp....
Nie wiem, czy w ten sposób nie zatrzymam się w odburzaniu
Czy ktoś miał jakieś doświadczenia z podobnymi sytuacjami i sobie z nimi poradził?
Jakie macie wnioski ? Będę wdzięczny za każdą odpowiedź