Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Tak tylko na chwilę wpadłem, żeby powiedzieć, że w sumie zdrowy jestem chyba.
Rzuciłem leki, psychiatra jak już to chce mnie spotkać przypadkiem na ulicy w randomowej sytuacji, czuje się lepiej, śpię też dobrze, lęków brak.

Dolegliwości zdrowotne są, ale jestem już stary po prostu, tak już będzie.

Wiele mnie nauczyliście, wiele pomogliście mi zrozumieć, ale i tak zdania w wielu kwestiach nie zmieniłem.

W każdym razie dziękuję wszystkim za pomoc i rady. Nie zrozumcie mnie źle - ale wolałbym tutaj nie wracać już - z oczywistych przyczyn.

I tak na zakończenie złote myśli: nikt nie ma równego startu w życie, każdy ma defekty, każdy jest zepsuty - tylko w mniejszym lub większym stopniu i nie każdy o tym wie. Ludzie są okropni.

Pozdrawiam i dobranoc ziomeczki

Oooo
Gratuluję a tak się bałeś o serce i resztę.
Stabilności kolego i powodzenia w życiu
Szerokich lotów

Gratulacje kolego !!szkoda nam będzie tylko super nazwy użytkownika ale bardzo się cieszę ze osiągnąłeś sukces

Oby takich wiecej POWODZENIA

Gratulacje Pieseł! Tak trzymaj, wszystkiego dobrego dla Ciebie

katarzynka pisze: ↑

22 kwietnia 2018, o 11:16

Gratulacje Pieseł! Tak trzymaj, wszystkiego dobrego dla Ciebie

Piesel hehe

Dobra ziomeczki, to chyba fałszywy alarm był z tym wyzdrowieniem niestety :X
Było dobrze dłuższy czas, ale jak nie pierdolnęło nagle to chyba z podwójną mocą co najmniej... Więc od jakiegoś czasu żyję sobie pośród potężnych ataków paniki, ciągłego zmęczenia i bólu, wysiadającego serca, umierania, wszechobecnej hipochondrii oraz duszenia. No umieram znowu - zatem stety/niestety do Was wracam, bo tutaj najlepsza pomoc.

Rybik w Machinie pisze: ↑

31 maja 2018, o 11:59

Dobra ziomeczki, to chyba fałszywy alarm był z tym wyzdrowieniem niestety :X
Było dobrze dłuższy czas, ale jak nie pierdolnęło nagle to chyba z podwójną mocą co najmniej... Więc od jakiegoś czasu żyję sobie pośród potężnych ataków paniki, ciągłego zmęczenia i bólu, wysiadającego serca, umierania, wszechobecnej hipochondrii oraz duszenia. No umieram znowu - zatem stety/niestety do Was wracam, bo tutaj najlepsza pomoc.

Spokojnie to już może to ostatni kryzys na drodze

Mało to pocieszające ,że to wraca

To nie kwestia powrotu tylko tego że kolega wyżej wcale z tego nie wyszedł Przecież to wystarczy spojrzeć na posty, czata, kiedy ktoś boi się ciągle chorób, ma do tego sytuacje życiową trudną i nagle pisze, że wyszedł z tego bo 3 tygodnie jest lepiej, no to naprawdę ja doradzam zorientować się czym jest wyjście z zaburzenia. A jest nim postawienie wszystkich kart na ryzykowanie i zmianę sposobu życia oraz podejścia do zaburzenia.
Więc jeśli ktoś z was myśli że pominie te kroki i to minie samo to tak na pewno nie będzie

Rybik w Machinie pisze: ↑

31 maja 2018, o 11:59

Dobra ziomeczki, to chyba fałszywy alarm był z tym wyzdrowieniem niestety :X
Było dobrze dłuższy czas, ale jak nie pierdolnęło nagle to chyba z podwójną mocą co najmniej... Więc od jakiegoś czasu żyję sobie pośród potężnych ataków paniki, ciągłego zmęczenia i bólu, wysiadającego serca, umierania, wszechobecnej hipochondrii oraz duszenia. No umieram znowu - zatem stety/niestety do Was wracam, bo tutaj najlepsza pomoc.

Nic nie bój Pieseł, nie jesteś sam, a co Cię nie zabije, to Cię wzmocni!

Rybik w Machinie pisze: ↑

31 maja 2018, o 11:59

Dobra ziomeczki, to chyba fałszywy alarm był z tym wyzdrowieniem niestety :X
Było dobrze dłuższy czas, ale jak nie pierdolnęło nagle to chyba z podwójną mocą co najmniej... Więc od jakiegoś czasu żyję sobie pośród potężnych ataków paniki, ciągłego zmęczenia i bólu, wysiadającego serca, umierania, wszechobecnej hipochondrii oraz duszenia. No umieram znowu - zatem stety/niestety do Was wracam, bo tutaj najlepsza pomoc.

Jeszcze trochę pracy przed toba

No trochę to mało powiedziane
Ciężki okres miałem i wszystko wróciło. Najpierw serce, ale z tym sobie poradziłem.
Ale teraz za to wesoło mam z głową i układem nerwowym - dłonie nie działają jak dawniej, głowa dziwnie boli z tyłu/mam zawroty/czasami czuję, jakbym tracił świadomość, a na domiar złego dwa dni temu jeszcze się mocno uderzyłem w łeb. Nerwica na całego poszła :/