Ręcę mi opadają do samej siebie
: 13 kwietnia 2018, o 07:53
Witam, piszę to po to żeby się wyżalić. Nerwicę mam już prawie rok, mimo że teoretycznie znam jej mechanizmy dalej udaje jej się mnie powalić 
Jak niektórzy może wiedzą, mój konik dotyczy mojego chłopaka. Od września mamy zamieszkać razem, a mnie już paraliżuje ta myśl. Tzn chcę tego, ale w moich wyobrażeniach przeżywam potem załamanie nerwowe. On wie o mojej nerwicy, ale ogólnie jak jestem z nim więcej się śmieje, nie wie więc jak czasem lęk utrudnia mi życie. Wczoraj tak się nakręciłam ze jak położyłam się do łóżka to zalała mnie wręcz taka fala strachu i przerażenia. Skończylo się wzięciem tabletki na sen. Kocham go, ale mam przy nim jakieś poczucie kontroli. Staram się stosować akceptację, wiem jak działa mechanizm lękowy, próbuję ignorować te myśli, ale jak widać średnio działa. Doradzi ktoś coś?
Jak niektórzy może wiedzą, mój konik dotyczy mojego chłopaka. Od września mamy zamieszkać razem, a mnie już paraliżuje ta myśl. Tzn chcę tego, ale w moich wyobrażeniach przeżywam potem załamanie nerwowe. On wie o mojej nerwicy, ale ogólnie jak jestem z nim więcej się śmieje, nie wie więc jak czasem lęk utrudnia mi życie. Wczoraj tak się nakręciłam ze jak położyłam się do łóżka to zalała mnie wręcz taka fala strachu i przerażenia. Skończylo się wzięciem tabletki na sen. Kocham go, ale mam przy nim jakieś poczucie kontroli. Staram się stosować akceptację, wiem jak działa mechanizm lękowy, próbuję ignorować te myśli, ale jak widać średnio działa. Doradzi ktoś coś?