Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

cyraneczka pisze: ↑

4 lutego 2018, o 09:36

Zauważyłam, że odmawiam sobie prawa do chyba wszystkiego, co kiedyś sprawiało mi przyjemność z tego powodu, że w obecnym stanie nie będą mnie one cieszyć. To są takie myśli, że poszłabym sobie, nie wiem, pooglądać ciuchy w sklepach, a myśl mówi "po co masz to robić, przecież będziesz się źle czuć" - i to fakt, że nie będę się raczej dobrze czuć, bo mam obecnie objawy 24/7. Dotyczy to też w ogóle różnych sytuacji typu zobaczenie się ze znajomymi, pojechanie gdzieś na krótką wycieczkę, no cokolwiek co wiąże się z tym, co mnie kiedyś cieszyło. Chciałabym mieć jakieś plany, co zrobię fajnego, ale stawiam sobie szlaban jakiś... Zdarzało się, że robiłam te rzeczy i czułam się w ich trakcie źle i stąd chyba wniosek, że nie warto. Jak się z tego wyplątać? Bo jest mi smutno, że się tak ograniczam, a z drugiej strony widzę, że nawet jak to zrobię to nie będzie takie jak bym chciała.
[/quoteaki]

Właśnie klucz jest prosty, nie ograniczaj się! Nie czekaj z życiem aż nerwica "przejdzie", tylko właśnie wypchnij ją ze swojego życia przez używanie go takie odmawianie sobie wszystkiego ma odwrotny skutek, jak sama widzisz. Powiedz sobie po prostu: wiem, będę się czy gorzej, niż jakby to było 3 lata temu, ale zrobię dla siebie coś miłego. Będziesz się czuła zle," raz, drugi, trzeci. Ale nie zniechęcaj się, mózg w końcu zobaczy, ze- hej, jest całkiem w porządku! Ja starałam się cały czas robic coś dla siebie i żyłam tak jak przed nerwą: wyjścia ze znajomymi, koncerty, obiad z narzeczonym, wakacje. Oczywiście przez jakiś rok czułam się nieswojo, nie odzywałam się zbyt dużo, bałam się nawet wyjść sama do toalety. Ale uwierz mi, dzięki temu teraz nie żałuję, ze zmarnowałam ten czas, a wspomnienia mam mimo wszystko dobre a mózg przyzwyczaił się do tego "ryzykowania" i już wiem, ze mimo nerwy mogę bawić się tak samo dobrze jak kiedyś. Trzymaj się!

cyraneczka pisze: ↑

4 lutego 2018, o 10:16

Wychodzi na to, że gorsze jest dla mnie rozczarowanie, że się źle czułam i nie było tak fajnie niż ograniczanie swojego życia tylko do niezbędnych czynności i smutek, że nie mogę nic zrobić. A może, nawet jeżeli spacer ucieszył mnie na dajmy na to 30% to lepiej podziękować sobie nawet za te 30% niż widzieć 70%, którym było złe samopoczucie - takie myślenie to by była dla mnie nowość

Rybik w Machinie pisze: ↑

4 lutego 2018, o 10:21

Widzę, że masz podobne bagno w głowie jak ja. Aż mi się przypomniało, że takie coś już mnie od bardzo dawna męczy - miałem nawet takie myśli o totalnych pierdołach, że np. "nie kupuj sobie chipsów, bo nie zasłużyłeś" i w sumie za cholerę nie wiem skąd się to brało

Celine Marie pisze: ↑

4 lutego 2018, o 19:10

Ja żałuję,że np.koncert na którym od lat chciałam być przez moje dd i objawy nie cieszył mnie i odbierałam go tak jakbym była zdrowa,wiele jest takich rzeczy,niby coś się robi ale wszystko straciło sens i urok przez ten shit we łbie,więc w sumie nie jestem w stanie odczuwać przyjemności