Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam serdecznie, posiadam problem którym jest to że czasami boje się być szczęśliwym.
Ostatnio po odwiedzinach w Warszawie gdy moje emocje opadły pojawił się olbrzymi smutek, taki wręcz nie określony powodujący chęć wrócenia na Zachodnią i położenia się na torze...
Albo raz popadając w straszne koło nerwicowe nie chciałem zrobić sobie zapiekanki ponieważ nie chciałem być szczęśliwy, nie chciałem sobie sprawić przyjemności..
Albo w momencie największego szczęścia pojawiała się myśl rozbijająca całe szczęście... Wie ktoś może co to za cholerstwo?

Znany przypadek, przynajmniej dla mnie, bo już widziałem podobny temat.
To nie lęk przed byciem szczęśliwym, a lęk o doznanie rozczarowania.
W pewnym momencie lęki tak bardzo się w nas wlepiają, że każdorazowe poczucie szczęścia, które zaraz jest niwelowane, daje podwójny efekt smutku w rozrachunku.Dlatego w końcu także pojawia się nadawanie uwagi na utratę szczęścia, kiedy się jest szczęśliwym, co automatycznie wywołuje napięcie.
Tak to już jest w tych naszych głowach

Moja rada jest taka.Pozwól sobie na smutek i inne negatywne emocje jednak w nich nie tkwij myślami, kiedy już słabną, bo nie warto, a szczęście przyjmuj z otwartymi ramionami, ale nie traktuj tego, jakby ono miało trwać wiecznie, albowiem nie jesteśmy w raju

Nie ma w sumie sensu rozbierać objawów nerwicy na czynniki pierwsze. To bez znaczenia skąd i dlaczego dana myśl pojawia się w jakimś momencie.

Gdy stan emocjonalny nie chce Ci pozwolić np. zjeść zapiekanki to kontruj pozytywnymi myślami:
Chcę być szczęśliwy, chcę czerpać radość z życia, zjem tyle zapiekanek, że mnie rozerwie :p, itp.
Rób na przekór nerwicy, bo przecież nie chcesz smutku i lęku w życiu. Nikt nie chce.
Emocje sfiksowały i teraz podsyłają ci bzdury, ale przecież nie musisz się z tym identyfikować.
Gdy najdzie Cię myśl, że jesteś pandą, to zaczniesz wpierniczać bambusy czy zdasz się na swój rozum?

Tyle teoria, a z praktyką bywa różnie. Mnie się dalej zdarzają szkolne błędy w podejsciu do zaburzenia.
Niemniej jednak warto konsekwentnie wdrażać w życie wszystkie wskazówki z forum, bo dzięki temu życie staje się dużo lepsze.

Takie gadanie na sile guzik pomoże. To nie o to chodzi. Chodzi o to by nie przywiazywac uwagi do tego czy sie czujemy dobrze czy nie.
I nie zgodzę się z teoria ze niewarto rozgrzebywac skąd sie to bierze. Uważam ze wlasnie warto taka wiedzę zdobyć.