Lęk przed szpitalem...
: 19 października 2017, o 06:57
Hej... We wtorek miałam bardzo silny atak paniki.. Dziwi mnie to niezmiernie bo do tej pory dawałam sobie radę z przyjmowaniem i przeżywaniem lęku. Wiem, że fizycznie nic mi nie dolega. Wiem, że to nerwica ale boję się pojechać do szpitala kiedy nie dam sobie rady z atakiem. 
Przyszły nowe objawy i zaczęłam się sama nakręcać. Największym problemem jest strach przed pojechaniem do szpitala.. Zwykłego, bądź psychiatrycznego. Po prostu boję się, że nie dam sobie sama rady ze swoimi emocjami i będę musiała zadzwonić po pogotowie... Byłam już raz w swoim życiu na oddziale psychiatrycznym ale z innych względów, natomiast nie chcę tego powtarzać. Boję się również, że nie wytrzymam podczas ataku paniki i coś sobie zrobię. Tak mocno mnie sponiewierał ten wtorkowy atak, że teraz prewencyjnie biorę xanax... Na pewno jakiś wpływ na to ma zmiana leków, bo jestem osobą, która panicznie boi się skutków ubocznych i leków ogólnie, a odstawiam lek przyjmowany kilka lat. Staram się myśleć pozytywnie ale jak wstaje z łóżka to już czuję napięcie i narastający lęk... Wiem, że tamten atak się tak rozwinął bo sama go podsycałam, ale od 2015 roku nie miałam taki silnych objawów somatycznych, derealizacji, a nigdy w życiu przy mojej nerwicy nie miałam takich mocnych drgawek- nie mogłam zapanować nad własnym ciałem. Moi kochani... Może nie wyglądam ale nie jestem z tych osób, które lubią się nad sobą użalać czy mówić o swoich dolegliwościach, dlatego też nie chce zawracać głowy moim bliskim i nie chcę też żeby ktoś się o mnie martwił. Natomiast ten szpital psychiatryczny chodzi za mną cały czas.. Macie może dla mnie jakieś rady? Jestem bardzo wdzięczna za każdą odpowiedź. xo xo ! 
Przyszły nowe objawy i zaczęłam się sama nakręcać. Największym problemem jest strach przed pojechaniem do szpitala.. Zwykłego, bądź psychiatrycznego. Po prostu boję się, że nie dam sobie sama rady ze swoimi emocjami i będę musiała zadzwonić po pogotowie... Byłam już raz w swoim życiu na oddziale psychiatrycznym ale z innych względów, natomiast nie chcę tego powtarzać. Boję się również, że nie wytrzymam podczas ataku paniki i coś sobie zrobię. Tak mocno mnie sponiewierał ten wtorkowy atak, że teraz prewencyjnie biorę xanax... Na pewno jakiś wpływ na to ma zmiana leków, bo jestem osobą, która panicznie boi się skutków ubocznych i leków ogólnie, a odstawiam lek przyjmowany kilka lat. Staram się myśleć pozytywnie ale jak wstaje z łóżka to już czuję napięcie i narastający lęk... Wiem, że tamten atak się tak rozwinął bo sama go podsycałam, ale od 2015 roku nie miałam taki silnych objawów somatycznych, derealizacji, a nigdy w życiu przy mojej nerwicy nie miałam takich mocnych drgawek- nie mogłam zapanować nad własnym ciałem. Moi kochani... Może nie wyglądam ale nie jestem z tych osób, które lubią się nad sobą użalać czy mówić o swoich dolegliwościach, dlatego też nie chce zawracać głowy moim bliskim i nie chcę też żeby ktoś się o mnie martwił. Natomiast ten szpital psychiatryczny chodzi za mną cały czas.. Macie może dla mnie jakieś rady? Jestem bardzo wdzięczna za każdą odpowiedź. xo xo ! 
zdarza się tak ze nerwica jakby nas sprawdza i niestety albo damy się jej albo podejdziemy do tego z głową. Skoro już miałaś okres gdzie było lepiej to dobrze wiesz co robić 
Może pomysł tak troche w racjonalny sposób 
Przecież kto powiedział że ty tam do tego szpitala masz iść? Skąd możesz wiedzieć co się wydarzy dziś czy jutro? Może racjonalizuj albo ośmiesza ten swój lęk. ?
Staram sie sobie mowic "ok, to skonczysz, trudno, bedziesz lezec, dostaniesz mocne leki i trudno" . "Ale bedzie wstyd" "Trudno, ludzie w koncu zaakceptuja fakt, ze jestes w szpitalu na nerwice, masz do tego prawo" 
No i właśnie przecież nawet jeśli do tego szpitala bym pojechała to świat się nie zawali. Tak sobie to racjonalizuje i staram się ośmieszać. No i mam nadzieję, że nowe leki już działają. 