Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Cześć. Czy możecie podpowiedzieć mi, na jakim mniej więcej etapie jestem?
Od 28 listopada biore Wenflaksyne, obecnie w dawce 112,50. Poprzedni tydzień był mocno depresyjny, apatyczny, w tym tygodniu jest ciutkę lepiej. Co jakiś czas zdarza mi się nawet roześmiać.
Gdy zajmę się czymś zajmującym w pracy nie myślę o tym, że mam nerwicę. Tak samo jak gram sobie w coś, czy wciągnie mnie coś. Potem wracam do myśli "ee i tak jestem chory". Przez to nie mam żadnej motywacji.
Wcześniej też byłem dość mocno leniwy,ale potrafiłem marzyć, dziś nie mam marzeń, żadna myśl mnie nie cieszy za mocno, na żadnej nie mogę się skupić, tylko choroba.
Wiem, że nic mi nie grozi, z objawów somatycznych, mam tylko ciężki brzuch przez co mam utrudnione jakby pełne oddychanie, ale wiem, że to mi nic nie zrobi, daje tylko dyskomfrot.
Natomiast to co mnie przeraża, że będę musiał żyć z tymi myślami do końca życia. Nic mnie nie przeraża, tylko to. No, czasem przypominam sobie, że muszę oddychać, ale nad tym jako tako panuję. Co sądzicie?

Powiedziałabym że na poczatkowym gdzie potrzeba Ci zrozumieć zasady działania zaburzenia ale tego jak je zacząc traktować
Tu masz fajne nagrania:
zaburzeni-na-youtube.html
o myslach
natretne-mysli-lekowe.html
I polecam przeczytac to:
reakcja-walcz-badz-uciekaj-czyli-nerwic ... t3411.html
ryzykowanie-istota-nerwicy-dystans-lecz ... t4106.html
podsumowanie-leczenia-plus-nowy-wazny-e ... t3862.html
podsumowanie-wszystkich-wpisow-vica-o-l ... t5951.html

Dopadło cię cos takiego jak marazm. Nie załamuj rąk, a ja znam to uczucie jest strasznie wredne, bo coś ci mówi, że się nie da_jak się da. Da się. Weż pod uwagę kilka rzeczy - że początki bywają trudne, że samo się nie zrobi, a wtedy zaręczam że się da. Marzenia, o których myślenie stało się przygnębiające też się da spełnić. Z podniesioną głową potrzeba wstawać rano i rozkładać lenia na łopaty

spis-tresci-autorami-t4728.html

Przeczytaj materiały Victora od góry do dołu, wszystko po kolei opisane. Są tam jeszcze innych ludzi, jednak do tego jeszcze nie doszedłem więc nie mogę nic ci o nich powiedzieć, natomiast to co Victor piszę w tych notatkach, to jest naprawdę niesamowite. Siedziałem w takim stanie jak ty przez ponad rok. Od czasu do czasu przy tragicznych stanach wszedłem na forum upewnić się że nic mi się nie stanie, ze nie zmieniam się w psychola czy ch*j wie kogo, potem znowu olewałem sprawę i żyłem jak warzywo. Zacznij od teraz i czytaj to i wdrążaj w życie. Skończysz to, to zabierz się za kolejne książki o lęku itd. I czytaj ciągle, bo to naprawdę pomaga, jeżeli starasz się to zrozumieć i wierzysz w siebie