Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Można by ten watek przykleić i wstawiac tutaj wszelkie artykuły jakie znajdują się w książkach czy na necie. Znalazłem dziś fajną stronkę po angielsku muszę ją najpierw dobrze odczytac i wpisze tutaj to co tam jest. Naprawde można znaleźc wiele ciekawych opisów i informacji na tematy derealizacji i tej drugiej towarzyszki depersonalizacji.

A na poczatek cytat z książki

Victor pisze:
Wkleje opis z książki "Nie bój sie lęku" autorstwa Iwony Koszewskiej i Łukasza Święcickiego


"Najczęściej jest to uczucie zmiany odbioru wszystkiego i siebie. Czuję jakbym znalazła się w przestrzeni innej niż realna, jest to uczucie bycia czymś obcym i w czymś obcym, co nie przypomina znanego.
Nie jestem ani w środku, ani na zewnatrz - tak jakbym była tylko tym konkretnym uczuciem (choć uczucie to nie przypomina tego, jak normalnie czuję - bardziej kogoś martwego, kto coś czuje i jednocześnie nie czuje nic). Nie wiem, czy żyję (czy kiedykolwiek żyłam), nie wiem, czy jestem (czy kiedykolwiek byłam), nie czuję swojego ciała (nie w sensie odrętwienia, tylko utożsamienia się z nim, bycia w nim - nie wydaje mi się, bym to ciało wcześniej miała), nie wiem często, gdzie jestem i co się właściwie dzieje (co miałam właśnie zrobić), nie wiem, czy to wszystko dzieje się naprawdę, czy właśnie się obudziłam z jakiegoś snu. Towarzyszy temu wielkie przerażenie, ale jest ono trupie - jednocześnie czuję (zaginięcie, nieistnienie) i nie czuję nic (bo nie istnieję a w każdym razie nie umiem temu zaprzeczyć)
W głowię mam pytania (nawet w bardzo krótkiej chwili jest ich dużo), co to znaczy żyć, czy ja żyję, czy to jest świat (czy tylko jego ułuda), czy istnieje Bóg, czy istnieją inne światy równoległe."

"Najgorsze było spojrzenie na syna - zdziwienie, to mój syn, na dom - to mój dom. Straszne poczucie obcości. Uczucie obcości własnego głosu, brak poczucia ciała, jakbym nie miała ze sobą ciągłości, ja sprzed operacji, ja teraz - poczucie zmiany we własnym sposobie przeżywania, myślenia, odbiorze bodźców, w poczuciu własnej tożsamości."

"Mój lęk przychodzi nagle. To w nim przeraza nieprzewidywalność. Nagle czujesz, ze głowa zaczyna myśleć za ciebie, a ty tylko słuchasz. Potem ją kontrolujesz ze strachu, rozwiązują się myśli, zaczyna walić serce. Masz poczucie, jakby ciebie nie było w twojej głowie, tylko kilka osób, które prowadzą jakiś dziwny dialog: będzie dobrze, źle, Boże, o co chodzi, co ze mną? Najgorzej jest w nocy, gdy musisz zamknąć oczy i w tym wszystkim być - ze swoją depersonalizacją. Jak w więzieniu. Boisz się siebie, bo nie masz nad sobą kontroli. Myślisz o sobie jak o kimś obcym."

A niżej jest opis DP taki bardziej lekarski

"Derealizacja to uczucie zmiany, nierealności oddalenia otaczającego świata. Odczucia takie zdarzają się w stanach zmęczenia, napięcia lękowego i wtedy są niewątpliwie cześcią fizjologii, ale jeszcze częściej są przejawem zaburzeń nerwicowych czy depresyjnych. Jest to bardzo przykre - osoba w stanie depersonalizacji czuje, że jej własne przezycia i uczucia oddalają się, oddzielają, nie należą do niej, zatraciły się, nie ma własnego myślenia, wyobrażeń, pamięci, wykonuje bezwładne, obce ruchy oderwane od ciała. Otoczenie staje się obce, zamarłe, sztuczne. Uczucia depersonalizacji i derealizacji często wytępują razem i są przejawem lęku (przestałam istnieć, nie ma mnie)"

Po angielsku poradnik jak z tego wyjść, różne ćwiczenia itp.
http://www.dpselfhelp.com/forum/index.p ... ring-dpdr/

Ostatnio szperając po sieci znalazłem ciekawy artykuł: http://www.focus.pl/dodane/publikacje/p ... emie/nc/1/
Jak widać nie tylko my mamy z tym problemy

Tylko po co szukać, czytać o tym w internecie i doszukiwać się nie wiadomo czego - nadawać temu rolę ogromnej tragedii, kiedy nią nie jest. Owszem jest to cierpienie - ale przede wszystkim dlatego, że mamy do derealizacji takie a nie inne podejście. Ona nie jest wrogiem - tylko naturalnym mechanizmem obronnym każdego jednego człowieka. Ona nie jest po to, żeby Cie krzywdzić - tylko żeby Cie chronić. Nie skupiaj się na derealizacji - tylko na tym, czym jest ona spowodowana i przed czym Cie chroni - i tym się zajmij, a nie derealizacją. Powtarzam jeszcze raz to, co setki razy zostało już na tym forum napisane.

To jest nic innego jak tylko: LĘK, STRES, NERWY, NAPIĘCIE, DEPRESJA, ZMĘCZENIE, WYCZERPANIE PSYCHICZNE

Przechodziłem to samo - doszukiwałem się nie wiadomo czego - ale to na prawdę nie ma sensu i jest tylko stratą czasu

Fragment z Wikipedii:

Derealizacja – zaburzenie psychiczne określające różnego rodzaju odczuwanie zmian otaczającego świata. Osoba dotknięta derealizacją ma poczucie jakby otaczający ją świat był w jakiś sposób zmieniony, nierealny, oddalony. Główną przyczyną pojawienia się tego zaburzenia jest lęk, jednak może do niej również doprowadzić zmęczenie.
Zaburzenie może występować jako objaw różnego rodzaju fobii, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego czy depresji.

Polecam kanały na yt Harris Harrington, bignoknow