Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam a wy jak się czujecie w kościele ?

Ja mam tam tak chore fazy że szkoda gadać. Tam chyba mam najmocniejsze dd i wkółko dręczy mnie myśl że muszę stać i objawy dd są co raz mocniejsze raz patrze na księdza jest blisko raz wydaje sie dalej mroczki są jakieś bardziej białe i wogóle... Masakra zawsze jak ide do kosciola to juz wiem ze bd mial bombe...
I właśnie nie wiem czy lepiej chodzić do kościoła czy unikać ??? Bo to męczy mocno... Ale jak zawsze stoje to trzymam sie ławki lekko i se uswiadamiam ze normalnie dam rade do konca mszy, to lekko mnie uspakaja. Tyle ode mnie

No coś w tym jest kolego w kościele zawsze się gorzej czułem. W głowie miałem coś takiego jakby mnie do innego wymiaru przeniosło. Trzeba przełamywać to i nie unikać, niczego zresztą

Swój pierwszy atak dostałam w kościele. Wyglądało to tak, że nagle wszytko zrobiło się dziwne, swiatła za jasne, ludzie za głośni, przestrzeń za duża. Ja nie unikałam tego miejsca, ale nie miałam wiedzy, że to nerwica i zawsze w kosciele się nakręcałam, co tylko pogarszało mój stan. Czyli nie unikać, ale być swiadomym, że to nerwica nas atakuje i pomimo tego że źle się czujemy nic nam się nie stanie. Ja miałam to na podłożu lęku społecznego.

Nie unikaj kościoła, jeśli chodzisz. Nie boj się tego ,że masz tam fazy. Najgorzej to własnie unikać pewnych miejsc gdzie źle się czujemy , uciekać przed lękiem i ulegać mu. Możesz źle się czuć bo jest tam sporo ludzi itd ja też się źle czułem wśród ludzi w sklepach itd. Ale najlepsze co można zrobić, to własnie przebywać wśród ludzi , nie siedzieć w domu, wychodzić tam gdzie źle się czujemy. Tak pokonujemy lęk itd i z czasem to jest coraz słabsze

Ja chodziłam i stałam na polu,teraz jak są upały nie chodzę, bo to potęguje moje uczucie że zasłabnę. Ahh,szkoda gadać:( Może się w końcu przełamę. Albo choć wieczorem w któryś dzień wybiorę,jak jest mniej ludzi i nie tak gorąco...

ja też miałam takie jazdy, że koniec świata, ale stałam jak słup w kościele z lękiem za pan brat, obrazy myślowe atakowały a ja do siebie mówiłam to weź mnie teraz nawet moge zwariować przy tych ludziach wisi mi to, lepiej być szczęśliwym wariatem niż sie bujać z tym g... teraz chodze do kościoła normalnie buźka

dobrze,że stałaś:D u mnie ostatnio - tzn jak jeszcze chodziłam i nie stałam na polu- to tylko siedzenie. ludzie stoją,ja siedzę:D
ale pozytywny wpis,dzięki martynka! powiem temu cholerstwu tak samo!

Ja pamiętam, że na początku starałam sie omijać kościół ale w ramach zdrowienia wiedziałam, że musze tam iść niech objawy mnie bombardują z każdej strony a ja tam będe stała i koniec. Na początku cholernie ciężko ale innej opcji nie ma trzeba to przełamać