Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam wszystkich, piszę tutaj trochę z zamiarem wyżalenia, a trochę z zamiarem otrzymania rady. Moje problemy z jelitami rozpoczęły się w 2020 r. - gdy rozpoczęła się pandemia. Pamiętam, że ciężko było wrócić mi do szkoły, ze względu na biegunki, zaparcia, gazy, te problemy brały mnie najczęściej, gdy się stresowałem. Później jakoś się to unormowało tzn. ciągle miewałem biegunki, jednak nie stresowałem się tak bardzo, wychodziłem z domu, ze znajomymi. Jednak zdarzyła się pewna sytuacja, mianowicie pilnie musiałem wrócić ze spotkania ze znajomymi, bo czułem, jak bardzo muszę do toalety- była to ostra biegunka, od tego momentu - mija już rok, nie wyszedłem nigdzie (ze znajomymi, przyjaciółmi), straciłem wszystkie swoje relacje, nie pojechałem na żadną wycieczkę szkolną, bo po prostu tak bardzo boję się tego. Izolowałem się coraz bardziej, teraz wychodzę tak naprawdę tylko do szkoły ( i tak jest ciężko, bo muszę jeździć autobusem ok. 30 minut, co jeszcze bardziej powoduje, że się stresuję) Spowodowało to, że teraz jestem całkowicie samotny. Byłem u gastrologa, jednak mało co mi powiedział. Ja też w sumie mało mu powiedziałem. Chodzę do psychologa, jednak zastanawiam się nad tym, czy nie trzeba iść do psychiatry. Nie nawiązuję żadnych relacje w szkole, bo to powodowałoby, że musiałbym przecież z poznanymi osobami gdzieś wyjść, spotkać się- a tego panicznie się boję (że będę musiał szybko pójść do toalety, że dostanę biegunki. boję się oceny innych). Mam prawie codziennie biegunki- myślę, że są spowodowane w dużej mierze stresem, ale i dietą. Jednak chcę coś zmienić w swoim życiu, bo ostatnio poznałem kogoś, chciałbym nawiązać relację, jednak tak bardzo się boję, że jednak próbuję się od tej osoby oddalić, niż przybliżyć. Macie jakieś rady, bo takie życie jest ciężkie?