Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Moi drodzy, na nerwice trochę choruje i jest coraz lepiej bo coraz szybciej radzę sobie z kryzysem. Ale teraz nie czuje juz leku i objawów oprócz braku apetytu tylko czuje pustkę i bezsens życia, nic mi się nie chce, jestem zmęczona i smutna. Czy to nadal nerwica? Nie mam większych problemów. Dodam że ostatnio poronilam a długo staraliśmy się o ciążę a to co mnie przeraził to ze nerwica uaktywnia się w czasie ciąży i juz chyba nie chce dzieci. Z lekami i nerwica się uporać am ale skąd nadal ten smutek i bezsens życia. Ostatnio terapeuta mi powiedziała jak zapytałam czemu ludzie popełniają samobójstwa, że najczęściej iej to robią bo nie widzą sensu życia. I ja też tak mam i mnie to nawet nie przeraża. Jak odnaleźć sens życia? Czy to przejdzie?

Rozumiem.Spokojnie to nie jest depresja.Mam podobnie mimo że mam dość udane życie.Wydaje mi się że to kolejne chwyty nerwicy.Wiesz co ważna jest terapia i Mnie motywuje do życia to że mam kochającą rodzine i znajomych.Wydaje mi się że to nerwica natręctw Ci tak utrudnia życie bo trafiła w Twój słaby punkt.Musisz po prostu powoli uświadamiać sobie że masz jakiś cel w życiu do którego dążysz.Ja jestem religijny i mi pomaga taki cel że chce być zbawiony.Mi pomaga takie myślenie że może nie zawsze jest w życiu z netwicą fajnie,ale wiem że na pewno wrócą te fajne dni i będę zdrowy.Mnie to trzyma przy życiu że nie jestem w tym cierpieniu sam.

Bartek pingwinku dziękuję za słowa otuchy ale byłam dziś na terapii i mówie terapeuci o wszystkim i ze nie cierpię z powodu poronienia tylko z powodu nerwicy i poczucia bezsensu życia i przejmuj się ze myśl o samobójstwie mnie nie lęka juz ( w moim myśleniu skoro się jej już nie boje to mogę to zrobić ). A on do mnie: skoro nie przejmujesz się poronienie to dlaczego 2 dni płakała, dlaczego w kościele zapaliła ćwiczę za utracone dzieci bo czułam stratę a teraz to są dalsze kroki żałoby. Pozwól sobie na to a nie zasłaniają i doszukać się nerwicy. I wiesz co trafił w sedno bo chciałam ukryć się za nerwica bo może jej nie lubię ale przynajmniej ja znam a nigdy w życiu nie straciłam nikogo bliskiego i nie wiem jak wygląda takie cierpienie. Zresztą nie pierwszy raz mam problem z przezywaniem negatywnych emocji. Czy czasem większość z nas nie zasłania tego nerwica?

Ale to nie można mieć zaburzenia nerwicowego i problemu z przeżywaniem emocji?
Można przecież

Jak rozumiem nadal gdzieś tam w sobie masz zaburzenie lękowe aktywne, a więc tego też nie można całkowicie pomijać, tak jak nie można pomijać tego co powiedział Ci terapeuta, że spotkało Cię teraz nieszczęście i trzeba to nauczyć się przeżywać. Dopuścić do siebie.
Zresztą takiego samego dopuszczania do siebie uczymy się wychodzac z zaburzenia (o ile prawidłowo to rozumiemy i praktykujemy).

Jednocześnie trzeba mieć na uwadze, że mając gdzieś tam nerwicę emocje negatywne są jeszcze bardziej odczuwalne i ma się większą chęć ich unikania.
Nie chodzi aby zasłaniać się nerwicą ale też dobrze mieć mieć dla siebie większe wyrozumienie w tym stanie.

Victor pisze: ↑

27 lipca 2018, o 23:20

Ale to nie można mieć zaburzenia nerwicowego i problemu z przeżywaniem emocji?
Można przecież

Jak rozumiem nadal gdzieś tam w sobie masz zaburzenie lękowe aktywne, a więc tego też nie można całkowicie pomijać, tak jak nie można pomijać tego co powiedział Ci terapeuta, że spotkało Cię teraz nieszczęście i trzeba to nauczyć się przeżywać. Dopuścić do siebie.
Zresztą takiego samego dopuszczania do siebie uczymy się wychodzac z zaburzenia (o ile prawidłowo to rozumiemy i praktykujemy).

Jednocześnie trzeba mieć na uwadze, że mając gdzieś tam nerwicę emocje negatywne są jeszcze bardziej odczuwalne i ma się większą chęć ich unikania.
Nie chodzi aby zasłaniać się nerwicą ale też dobrze mieć mieć dla siebie większe wyrozumienie w tym stanie.

Victor,

wiemy przecież, że zaburzenie lękowe wynika głównie z problemu przeżywania emocji (wszytskich emocji). Każdy z zaburzonych wpadł w końcu w koło lękowe przez nieakceptowanie emocji, uważał emocje za coś nieludzkiego/dziwnego

wiemy przecież, że zaburzenie lękowe wynika głównie z problemu przeżywania emocji (wszytskich emocji). Każdy z zaburzonych wpadł w końcu w koło lękowe przez nieakceptowanie emocji, uważał emocje za coś nieludzkiego/dziwnego

Święte słowa