Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Hej postanowiłam tu opowiedzieć jak to było z moim ślubem do którego wogole doszło dzięki Viktorowi i Divinowi i tej stronie.Odkad pamiętam bałam się tego ślubu   dobre kilka lat o tym myślałam i co pomyślałam to atak paniki Znalazlam tę stronę i do dziś pamiętam jak słuchałam któregoś z nagrań divovic juz nie pamiętam chyba ten o mechanizmie lekowym jak chłopaki sobie byli na przemian poważni i sobie jaja robili. Płynęły mi łzy że tak można że jest jakaś szansa że ja też taka będę  (stąd mój poprzedni nick odpoczątku2016 ) .Umowilam wizytę u księdza. Pamiętam jak próbowałam na tej plebanii znaleźć coś co by mnie rozbawiło na czym mogłabym skupić swoją uwagę. Było naprawdę dobrze i przyjemnie głównie tez za sprawą księdza który był przekomiczny .Oczywiście w moich natretach myślowych przez kilka lat był to poważny gbur który mnie zje .Dzien ślubu był najpiękniejszym w moim życiu. Dosc oryginalnym ale było suuuper. Postanowiłam max się wyluzować i skupiać na rzeczach pozytywnych przez cały czas. Poco ja się tak katowalam tymi lekami slubowymi tyle lat? ???No poco?Jak już przeżyłam tak pięknie ten ślub to poczułam moc że wszystko mogę. Oczywiście raz jest lepiej raz gorzej ale naprawde moje życie to niebo a ziemia w porównaniu przed tym jak znalazłam tą stronkę. Serdeczne dzięki i do końca życia nie zapomnę co dla mnie zrobiliście Viktor i Divin.

super historia
czyli standardowo... nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło

Jasne.Bylam pewna ze bez psychotropow lub innych wspomagaczy nawet nie wejde do kościoła.

Super, że o tym piszesz bo naprawdę sporo ludzi ma takie lęki i nawet rozważa czasem przekładanie ślubu

Ja również bardzo się cieszę z Twojego szczęścia Lusia.

Powodzenia w dalszym życiu

Dzięki

Gratuluję Ci serdecznie i bardzo dziękuję za wpis. Wszystkiego dobrego na Nowej Drodze Życia. Ja mam podobny problem miałam z narzeczonym brać ślub w tym miesiącu ale tak się tym nakrecam stan mój się bardzo pogorszył dodatkowo zmiana pracy. Dodam że oprócz zaburzeń depresyjno lękowych mam fobie społeczna. Na samą myśl o ślubie wpadłam w panikę od razu czarne scenariusze że się osmiesze nie będę mogła nic powiedzieć no wiadomo jak to jest. Dużo mi dała praca intensywna na terapii grupowej otworzyłam się bardziej i już jak sobie pomyślę o ślubie to nie odczuwam lęku a jeśli nawet mnie coś ma złapać to najwyżej zatrzesie się głos albo się spoce to nic strasznego. W przyszłym roku biorę ślub. Trzymaj się kochana dużo uśmiechu