Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Hej dzisiaj kolejny cykl z mądrości Paulinien!

A dzisiaj troche o kryzysach, które są moim zdaniem, strasznie istotne w odburzaniu.
Zacznę od tego, iz wczoraj miałam swój kryzys, dlatego pisze juz dzisiaj (wiecie na świeżo najlepiej )
Często do naszych kryzysów może sie przyczynić pogoda lub jakieś wydarzenie.
U mnie odegrała tu rolę szkoła.Kiedy sie dowiedziałam, iz będą w niej prowadzone zajęcia o tematyce DEPRESJI w ramach lekcji juz pojaiwły sie czarne chmurki..Oczywiście mój umysł juz od początku walczył czy dopuścić do analizy czarnych myśli, które zaczęły się pojawiać w związku z tym.Nie będę ich treści tutaj zamieszczać, by komuś czegoś nie sugerować.
I niestety w tym momencie przegrałam. Analiza poleciała z prędkością światła i od razu objawy dały o sobie znać.Wszystkie emocje jednak, tak naprawdę przetrzymałam do domu, gdzie dałam im upust w postaci prawie całodniowego płaczu.
Od razu dla osób, które nie rozumieją tematu.Ogólnie strasznie bałam sie Depresji był to jeden z moich koników lekowych.Opanowanie jego bardzo dobrze mi szło.Kiedy było naprawdę dobrze umiałam przeczytać artykuł o osobie z depresją, normalnie bez zadnych emocji jak kiedys, bo czułam, iz mnie to po prostu nie dotyczy.A nawet jakby kiedyś dotyczyła mnie depresji,to nie jest koniec świata.Umiałam oddzielić swoją wyrobioną opinie w trym temacie od opinni osoby 3 (które np mówi o depresji jako o źle ostatecznym).Jednak najmocniej trzymał mnie fakt, iz mam jedynie zaburzenia depresyjne.Co jak sie okazało (co pisał Vic-nie zawsze jest najlepszym wyjściem!).
Jednak w tamtym momencie ta wiadomosc, o tych zajęciach ( które będa trwały az kilka tygodni) po prostu, po ludzku mnie przerosła.Coś we mnie pękło.Przerósł mnie fakt ilości informacji, które dostanę w ramach tych zajęć.Pojawiła się analiza: Jakk te osoby będą prowadziły te zajęcia, a najbardziej strach przez testami psychologicznymi, które mają być na koniec. W tym momencie, padłam Ogólnie tak zmienię temat uwazam ze powinny być warsztaty o nerwicy
Ale wracając , dałam się poddać analizie i to jest mój kryzys.Trzeba mieć świadomosc ich i wiedzieć, ze jak sie upadnie trzeba wstać i będzie się przy tym jeszcze bardziej silniejszym.Łatwo iść prosto nie potykając się lub omijając tylko małe przeszkody (takie np kamienie), ale ominięcie sporej (np przewalone drzewko heh ) to już jest wyzwanie! W zapędzie w swoją analize zawsze są czarne chmury, nie patrzymy na jasne strony jakie mozemy otrzymac z danej sytuacji i tu juz powinniśmy zauwazyc iz znowu nerwica przejmuje władze.Jako osoby z wiedzą tu trzeba silnie juz ją praktykować.
Ogólnie temat depresji jest moim zdaniem troche tematem specyficzny.Kazdy wygłasza w tym temacie swoje opinnie. Jedne jak tutaj kochani admini by nie dawać się temu, bo to nie jest koniec swiata, a inni leki i kaplica, DEAD, i tak dalej.
Mnie zgubił fakt nieprzepracowania tego tematu w 100% i tego skutki odczułam całkowicie wczoraj.Dzisiaj oczywiście jest już lepiej, bo zazwyczaj po sumiennym odburzaniu kryzysy nie powinny się przeciągać.Przynajmniej tak jest u mnie, ale jednak czuje iz te czarne chmurki tylko czekają az je chwyce i rzuce się analizie.Bo jednak nadal czuje iz największy test mojego odburzania dopiero przede mną.
Sama do końca nie wiem jak przyjmowac tą wiedze, bo nie mam na to recepty, troche czuje przerazenie, ale wiem ,ze trzeba dać radę! Bo uciekac nie wypada
Najwazniejsze po kryzysie sie podnieść i nie myśleć, iz wraca się na początek drogi.Mozemy sie pare krokow cofnąć, ale nigdy nie wracamy na START
Mam nadzieję, że ja swój TEST zaburzenia zdam niedługo pozytywnie, a jeśli jeszcze wyciągnę z tych zajęć jakieś informacje dla siebie, uznam wtedy iz zdałam go na 1000%!

Paulina, ja miałam wczoraj, przedwczoraj kryzys I powiem Ci, że kryzysy są potrzebne żeby się odburzyć a to oznacza, że idzie się w dobra stronę Bo jak kolejny raz wstajesz z takiego kryzysu to Twoja moc rośnie po raz kolejny, dosłownie. I tak posuwasz się do przodu.

Z tego co widzę to Ty masz świetne podejście do tego, żeby z tego wyjść. Mocno kształtujesz swój umysł i myślenie, a kryzysy są potrzebne. Cały czas do przodu

Dziękuje wam, kryzysy sa wazne, ale nie są w ogóle przyjemne W nich trzeba sie ostro pilnować, by znowu sie nie zgubić

PaulinaDobrevv pisze:Dziękuje wam, kryzysy sa wazne, ale nie są w ogóle przyjemne W nich trzeba sie ostro pilnować, by znowu sie nie zgubić

Myślę, że własnie nie trzeba się pilnować, bo jednak prze się dalej do przodu, czyli kryzys nic Ci nie wyrządza

Jedyne co to są nieprzyjemne, to prawda. Ale tylko tyle.

MOim zdaniem trzeba pilnować się by własnie znowu za daleko w analize nie polecić BY kryzys własnie nie zamienił się znowu w dramat, ale tlyko okres przejściowy

Widzicie każdy ma kryzysy. Ja nawet ostatnio miałam po kłótni z moim mężem . Znowu moje myślenie wróciło na tor, że jednak to może ze mną coś nie tak i że wariuje i że mam schizofrenie. A jak jej nie mam to będę miała. Itp itd. Ciężki to odurzanie, ale jakoś się daje rade. Aby do przodu. W każdym razie, jestem świadoma że takie kryzysy nachodzą nas co jakiś czas i trzeba je "olać". Zastosować wszystkie nasze "możliwości odurzające" i wiedzę. Wiem, że nie jest to łatwe ale jakoś sobie radzimy .

Ja też ostatnio przechodziłam kryzys zwiazany był z przeprowadzka do innego kraju. Kilka dni złego samopoczucia w postaci mega napięcia głowy,myśli i inne cuda wianki. Jednak po odpowiednim podejściu minął zanim się obejrzałam. Więc też się z tym zgodzę ,że jest to niezbędny element w drodze odburzania.

PaulinaDobrevv pisze:MOim zdaniem trzeba pilnować się by własnie znowu za daleko w analize nie polecić BY kryzys własnie nie zamienił się znowu w dramat, ale tlyko okres przejściowy

Paulina, chodzi Ci pewnie o moment takiego pozbierania się, wstania

Olalala pisze:

PaulinaDobrevv pisze:MOim zdaniem trzeba pilnować się by własnie znowu za daleko w analize nie polecić BY kryzys własnie nie zamienił się znowu w dramat, ale tlyko okres przejściowy

Paulina, chodzi Ci pewnie o moment takiego pozbierania się, wstania

Moze i wstawania. Osobiscie, nie rozkładam tego na części.Wazne by pamiętac zdobytą wiedzę i mimo kryzysu dalej działać i nie wciągac się głębiej w analize tylko w porę zatrzymac to koło by kryzys sie nie przeciągał.Bo po co ? MOim zdnaiem to jest podnoszenie sie prawdziwe z kryzysu i pokazywanie, ze sie nie cofamy tylko idziemy to przodu.W pore zatrzymujemy koło nim znowu się rozkręci.

Dzięki za ten post, bardzo miło się to czyta Moim konikiem też są tematy depresji. Ale krok po kroku, a raczej kryzys po kryzysie jest coraz lepiej.

Witam

Odswieze troche ten temat. Moja najwieksza obawa wlasnie tez jest depresja. Zauwazylem, ze co by sie nie dzialo to zawsze ten kryzys przechodzi predzej czy pozniej.

Duzo nie pisze, glownie tylko czytam i staram sie stosowac rady tu zawarte i pomalu zauwazam poprawe. W niektorych aspektach dosc duza jak chocby to, ze znow potrafie przespac 7-8 g zamiast 2-3 jak przez ostatnie pare miesiecy. Ogolnie lek sie zmniejszyl i ataki paniki sa rzadsze i lagodniejsze.

Jednakze to nie koniec walki, ale mam nadzieje i jestem przekonany w glebi siebie, ze razem uda nam sie powychodzic na prosta i zyc swobodnie i wolno tak jak wczesniej potrafilismy.

Pozdrawiam wszystkich, uszy do gory.