Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

drodzy,
od dłuższego czasu męczył mnie temat napadów lęku i paniki po ćwiczeniach fizycznych, do tego stopnia że zacząłem się bać ćwiczyć, myślałem że coś z organizmem/sercem. Wczoraj ogladałem nagranie Chłopaków naszych Mentorów o atakach paniki i trochę poczytałem. Wróciłem do domu po pracy, zacząłem ćwiczyć, myślę sobie chu.. co ma być to będzie - najwyżej dostanę ataku, jebnie serce, umrę, udar przyjdzie, zachoruje WHATEVER. Miałem idealny podkład - notatki spisany z nagrania. Oczywiście atak nadszedł chwilę po delikatnych ćwiczeniach, jak to zwykle bywa.

I teraz opiszę Wam jak ten komedio - dramat w II aktach wyglądał:

I AKT
(scenografia: mój pokój, ja w dresiku, w luźnym ubraniu, kot się przygląda, muzyczka leci w głośnikach, chwila po ćwiczeniach)

NERWICA: oo mam Cie, nadchodzę, rozsadzę Cię od środka, zobacz co się będzie teraz działo ;
JA: odczuwając wiadomo napięcie (jak to wiecie przy atakach) - oho zaczyna się, zapraszam, chodź do mnie
N: no to zobacz co zrobię z Twoich pulsem i sercem ! Bój się !
J: ok, proszę bardzo

Serce zaczyna i puls łomotać, ja sobie spokojnie siedzę. Nie robie nic, poddaje się temu, dawaj co ma być to będzie, akceptacja nawet nie starałem się odwrócić uwagi od tego. Parę chwil mija....

N: co Ty qwa ? masz się bać, jak zwykle i panikować, co jest ?!...eee dobra, jak nie tak to inaczej, wyciągam asa na stół: udar..tak teraz dostaniesz udaru !!

Puls nadal przyspiesza i łomota, tym razem w twarzy...

J: hmmm (chwila na "ale" - tak było zawahanie przyznaje ..no dobra dajemy z udarem. Udaję się do łazienki, no i co ? jaki udar ? na twarzy jestem taki sam, puls wali przecież nic się nie dzieje. Chyba nic mi nie zrobisz...

Serce łomocze ale mniej, ja myślę sobie no dobrze jak to w nagraniu mówili, każdy atak przechodzi. Czekam spokojnie...przeszedł....

II AKT
(jakieś 10 minut później, wszystko się uspokoiło, robię dalej swoje..scenografia: sypialnia w remoncie, przepakowuje rzeczy z szuflady, kot się bawi i wskakuje do biurka, ja sobie siedzę na podłodze)

J: radość, łzy wzruszenia, że udało mi się tak fajnie świadomie przejść. Jeb w głowie (lekki szok, ale pozytywny oczywiście) widzisz napad nic strasznego nie zrobił i nie zrobi. Najwyżej będzie pulsowanie, ciśnienie..
N: cooo ? to nie możliwe, nie wzruszyło Cię to ? to masz teraz się udusisz - duś się ! Muszę wyciągnąć inną broń, jak tamta nie zadziałała, miałeś być przerażony
J: hehehe dobrze dobrze, znam te sztuczki, to mnie uduś - zapraszam serdecznie.

Po chwili oczywiście serce lekko zakołatało i się wszystko uspokoiło z radością przeżyłem wieczór i świetnie spałem. Także, z napadami paniki tylko tak trzeba innej drogi nie ma, zaryzykować i wyłożyć karty na stół, jak to wszyscy piszą
A przyznaje bo byłem obsrany, był to jeden z moich większych koników lękowych

Brawo Ty oto chodzi dobra robota !!!!

EDIT: co ciekawe, w momencie gdy się ucieszyłem i napisałem tego posta. Przyszedł kolejny atak, taki z dupy, własnie w pracy po kawie. Nawet mocniejszy. Tak jakby nerwica, jeszcze chciała mnie zastraszyć, to jest niesamowite i ciekawe jednocześnie, co się z organizmami dzieje. Tak jakby czuła, że traci kontrolę i chciała mnie jeszcze mocniej zastraszyć.

ozz87 pisze: ↑

23 października 2018, o 09:41

EDIT: co ciekawe, w momencie gdy się ucieszyłem i napisałem tego posta. Przyszedł kolejny atak, taki z dupy, własnie w pracy po kawie. Nawet mocniejszy. Tak jakby nerwica, jeszcze chciała mnie zastraszyć, to jest niesamowite i ciekawe jednocześnie, co się z organizmami dzieje. Tak jakby czuła, że traci kontrolę i chciała mnie jeszcze mocniej zastraszyć.

Ty to już wiesz , świetna robota

Wspaniale opisane i daje dużo siły. Dzięki!
Ja własnie też kilka rzeczy przeszłam świadomie, jak taki naukowiec. Pozwala nabrać dystansu

ozz87 pisze: ↑

23 października 2018, o 09:41

EDIT: co ciekawe, w momencie gdy się ucieszyłem i napisałem tego posta. Przyszedł kolejny atak, taki z dupy, własnie w pracy po kawie. Nawet mocniejszy. Tak jakby nerwica, jeszcze chciała mnie zastraszyć, to jest niesamowite i ciekawe jednocześnie, co się z organizmami dzieje. Tak jakby czuła, że traci kontrolę i chciała mnie jeszcze mocniej zastraszyć.

Nerwa sobie nie radzi widząc Twoje nastawienie pozytywne....

GRATULACJE postępu

Gratuluję!

U mnie zawsze dzięki aktywnościom fizycznym nerwa schodziła na drugi plan, wręcz znikała - przestawała istnieć, ale jak wiemy - każdy z nas ma inaczej.

ozz87 pisze: ↑

23 października 2018, o 09:41

EDIT: co ciekawe, w momencie gdy się ucieszyłem i napisałem tego posta. Przyszedł kolejny atak, taki z dupy, własnie w pracy po kawie. Nawet mocniejszy. Tak jakby nerwica, jeszcze chciała mnie zastraszyć, to jest niesamowite i ciekawe jednocześnie, co się z organizmami dzieje. Tak jakby czuła, że traci kontrolę i chciała mnie jeszcze mocniej zastraszyć.

bo kofeina u niektorych nasila ataki, u mnie np po kawie byla rmagedon.. odstawilam i zamienilam na zielonma herbate albo bardzo slabe capucino raz na jakis czas

izka pisze: ↑

24 października 2018, o 10:55

ozz87 pisze: ↑

23 października 2018, o 09:41

EDIT: co ciekawe, w momencie gdy się ucieszyłem i napisałem tego posta. Przyszedł kolejny atak, taki z dupy, własnie w pracy po kawie. Nawet mocniejszy. Tak jakby nerwica, jeszcze chciała mnie zastraszyć, to jest niesamowite i ciekawe jednocześnie, co się z organizmami dzieje. Tak jakby czuła, że traci kontrolę i chciała mnie jeszcze mocniej zastraszyć.

bo kofeina u niektorych nasila ataki, u mnie np po kawie byla rmagedon.. odstawilam i zamienilam na zielonma herbate albo bardzo slabe capucino raz na jakis czas

no nasila, różne rzeczy nasilają, u każdego co innego chodzi o to, jak rozumiem, żeby się nie wycofać. Robić swoje, a jak będzie objaw, to akceptacja i olewka. To, że ja przestanę kawę pić, bo dostanę napadu paniki, w żaden sposób, nie przyspieszy mojej konfrontacji z nerwicą.

ozz87 pisze: ↑

24 października 2018, o 11:03

izka pisze: ↑

24 października 2018, o 10:55

ozz87 pisze: ↑

23 października 2018, o 09:41

EDIT: co ciekawe, w momencie gdy się ucieszyłem i napisałem tego posta. Przyszedł kolejny atak, taki z dupy, własnie w pracy po kawie. Nawet mocniejszy. Tak jakby nerwica, jeszcze chciała mnie zastraszyć, to jest niesamowite i ciekawe jednocześnie, co się z organizmami dzieje. Tak jakby czuła, że traci kontrolę i chciała mnie jeszcze mocniej zastraszyć.

bo kofeina u niektorych nasila ataki, u mnie np po kawie byla rmagedon.. odstawilam i zamienilam na zielonma herbate albo bardzo slabe capucino raz na jakis czas

no nasila, różne rzeczy nasilają, u każdego co innego chodzi o to, jak rozumiem, żeby się nie wycofać. Robić swoje, a jak będzie objaw, to akceptacja i olewka. To, że ja przestanę kawę pić, bo dostanę napadu paniki, w żaden sposób, nie przyspieszy mojej konfrontacji z nerwicą.

wiesz co no to juz musisz sam sobie ocenic ja pisalam na swoim oprzykladzie ze na mnie no miala wplyw ogromny , fajne podejscie masz wiec szybko z tym wygrasz ! pelen szacunek do Ciebie ze sobie sam z tym radzisz ja np potrzebowalam lekow bo sama nie potrafilam sie ogarnac zaluje ze tak pozno forum znalazlam

izka pisze: ↑

24 października 2018, o 11:26

ozz87 pisze: ↑

24 października 2018, o 11:03

izka pisze: ↑

24 października 2018, o 10:55

bo kofeina u niektorych nasila ataki, u mnie np po kawie byla rmagedon.. odstawilam i zamienilam na zielonma herbate albo bardzo slabe capucino raz na jakis czas

no nasila, różne rzeczy nasilają, u każdego co innego chodzi o to, jak rozumiem, żeby się nie wycofać. Robić swoje, a jak będzie objaw, to akceptacja i olewka. To, że ja przestanę kawę pić, bo dostanę napadu paniki, w żaden sposób, nie przyspieszy mojej konfrontacji z nerwicą.

wiesz co no to juz musisz sam sobie ocenic ja pisalam na swoim oprzykladzie ze na mnie no miala wplyw ogromny , fajne podejscie masz wiec szybko z tym wygrasz ! pelen szacunek do Ciebie ze sobie sam z tym radzisz ja np potrzebowalam lekow bo sama nie potrafilam sie ogarnac zaluje ze tak pozno forum znalazlam

trzeba przecierpieć swoje, żeby zyskać świadomość na początku umierałem cały czas (udary, omdlenia, cuda), później leki, odstawka, znowu zacząłem umierać tylko gorzej, a później trafiłem na forum i zacząłem wdrażać rady w życie za leki podziękowałem później

ozz87 pisze: ↑

24 października 2018, o 12:12

izka pisze: ↑

24 października 2018, o 11:26

ozz87 pisze: ↑

24 października 2018, o 11:03

no nasila, różne rzeczy nasilają, u każdego co innego chodzi o to, jak rozumiem, żeby się nie wycofać. Robić swoje, a jak będzie objaw, to akceptacja i olewka. To, że ja przestanę kawę pić, bo dostanę napadu paniki, w żaden sposób, nie przyspieszy mojej konfrontacji z nerwicą.

wiesz co no to juz musisz sam sobie ocenic ja pisalam na swoim oprzykladzie ze na mnie no miala wplyw ogromny , fajne podejscie masz wiec szybko z tym wygrasz ! pelen szacunek do Ciebie ze sobie sam z tym radzisz ja np potrzebowalam lekow bo sama nie potrafilam sie ogarnac zaluje ze tak pozno forum znalazlam

trzeba przecierpieć swoje, żeby zyskać świadomość na początku umierałem cały czas (udary, omdlenia, cuda), później leki, odstawka, znowu zacząłem umierać tylko gorzej, a później trafiłem na forum i zacząłem wdrażać rady w życie za leki podziękowałem później

no to forum to mega fajna sprawa, ja powoli tez odstawiam i mam nadzieje ze wszystkim nam sie uda wyjsc z tego bagna bez lekow z wiedza z forum

Brawo! Moim najgorszym lękiem podczas napadu paniki była możliwość upadniecia na ulicy, przy ludziach, w pracy, no publiczne "zbłaźnienie się" i mi pomogła nagla świadomość:"przecież Ty się głupia na tym skupiasz i ci się to wydaje, że Tobą chwieje, to ciągłe skupianie sie, przecież i tak nie upadasz od miesiecy, jak masz upaść to upadniesz, cialo sobie swietnie poradzi" no wiecie, taka logiczna świadomość i pewne przyzwolenie na to co ma być, ale świadomość, że nic się nie dzieje
I na przekór (pierwsze dni, tygodnie to zaakceptowalam, ze to będzie wracac, ale wiedzialam skad to g.wno) i ignorowałam to na przekór i... zignorowałam. Minęły już 2 lata <razy>

Super post propsuje takie posty

Więcej takich, polać im po moim rocznym odpoczynku od napadów wracam i trafiam na taki post, jest nadzieja jak zawsze