Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Mam ogromny problem i nie wiem jak juz sobie z nim radzić. Zaczęło się od przeziębienia. Gdy już wyzdrowialam cały czas miałam uczucie ze w tchawicy coś jeszcze zalega i na sile kaszlalarm. Az pewnego dnia, z dnia na dzień, włączyła się we mnie blokada na jedzenie. Mam nerwicę stwierdzona od dawna. W tym też czasie doszły lęki, że zachoruje fizycznie, psychicznie. O DD nie wspomnę. Ale z tymi nerwicowcow sobie radzę. Wyniki krwi i tarczycy książkowe. Juz nie wiem co robic. Od psychiatry dostałam Zoloft ale czekam na jutrzejsza wizytę od psychologa czy mam go brać. Taki stan ciągnie się od marca. Jem bez popijania tylko rano same pączki czekolady. Mimo to chudne. Po południu może coś na siłę wciągnę, ale się boję. Mam wrażenie jakbym utraciła odruch łyka nia. Laryngolog tez nie widział nic Lego w gardle. Pomocy, chudne a niewiele mi zostało ciałka. Nie mam skłonności do anoreksji czy bulimii. Jak mam sobie radzić z fagofobia? Jacyś specjaliści może są w okolicach trójmiasta? Błagam wręcz o pomoc!!!

Czesc Gosiu Z tego co opisuje to masz lęk przed połykaniem,zaden lek w tym nie pomoze jesli sama tego nie przelamiesz i zrozumiesz ze nie ma sie czego bac,bo to siedzi tylko w glowie.Psychoterapia by sie przydala na pewno
Wiem ze latwo sie mowi a ciezko zrobic,tez mialem jazdy,musialo minac duzo czasu zanim stopniowo eliminowalem kolejne lęki,chociaz juz minelo 5 lat a i tak do konca nie jest dobrze,ale to pewnie wynika z tego ze malo sie sam do tego przykladalem i liczylem ze leki mnie uzdrowia.

Jestem właśnie po psychologu. Jedyne co mi powiedział to szpital na 4 tyg. Mam prace dom i zwierzaki na głowie. Inne moje fobie i zaburzenia to pikuś w porównaniu z jedzeniem a ten chce mnie do szpitala slac. On nawet nie wiedział co to jest depersonalizacja... szkoda słów. Błagam pomóżcie

Sluchaj jak psycholog nie wiem co to jest depersonalizacja to naprawde . Trzeba sienobrocic na piecie i nawet nie placic za wizyte . To tak jak idziesz do mechanika wymienic skrzynie biegow a on wie tylko jak zmienic opone w aucie . Sory . Troche dystansu . Przedewszystkim musisz zaczac lamac ta fobie a fobie lamie sie ryzykujac nikt nie kaze ci jesc sucharow bo to pewnie i normalnemu w gardle stanie . Ale idz kup sobie banany jakies owoce i jedz jedz jedz cos co cie nie bedzie zapychac ale zebys zaczela wykonywac jakies dzialanie w kierunku swojego leku

-- 30 lipca 2015, o 16:30 --
Szpital jezu ja jestm za nerwowy jak by mi tak powiedzial dostal by w pysk . Oplul bym i nasral na biurko wtedy niech mnie biora

Zaden szpital nie jest potrzebny,jesli nie wiedzial co to jest depersonalizacja to znaczy ze kiepski z niego psycholog.Masz molziwosc pojscia do innego ? To siedzi tylko w glowie,nie zagrazi Ci pod zadnym wzgledem na Twoje zdrowie.To jest okropne uczucie ale,fizycznie nic Cie nie blokuje.

Dodam NFZ ... "magister" od lat pracujący w szpitalu. Powiedział ze tam mi również zapewnia kombinacje leków, czytaj -nacpaja. Jest mi na prawdę trudno się przełamać dlatego tu proszę was o wsparcie. Szukam teraz psychoterapeuty w mieście prywatnie.

-- 30 lipca 2015, o 17:35 --
Juz się nawet na szpital godzilam ale żeby na noc wracać do domu. Ale nie wyrazil zgody. Byłam "tam na górze szpitala gdzie leżą zaburzeni tylko" i widziałam co według niego znaczy zaburzenie. Naćpane trupy bez sensu życia z uśmiechem na twarzy...

No to powinnas tym bardziej pierdolnac reka w stol i zaczac akceptowac to wszystko .

Brałam elicee w sumie trochę pomagało ale odstawiłam bo za wiele skutków ubocznych. A miałam dodatkowo zwykły lęk przed lękiem i nie mogłam sobie z nim poradzić. DD dostalam w trakcie brania tego leku. Teraz juz wiem czego się boję-chorób tj. Schizofrenia i CHAD i ze jakieś omamy będę miała. Boje się patrzeć tez w lustra bo nie poznaje sama siebie albo że coś w nim zobaczę,bałam siw tez ze strace nad soba kontrole przy ludziach (tzn. Ze przy nich zwariuje i nie bede miala swiadomosci). Ale z tym już się w miarę uporalam jak przeczytałam, że wy też to przechodzicie/przechodziliscie. Ale jedyny problem, który się trzyma to ta fagofobia. I przez nią cały czas myślę o mojej nerwicy. Uważam że przez to jestem inna, ulomna.

GOSIA92 pisze:Naćpane trupy bez sensu życia z uśmiechem na twarzy...

czasami się boje tego....to nie jest życie. ..

Tez się tego boje. Moja psychiatra (tez nfz) powiedziała ze mogłaby mnie wysłać tam ale jak to powiedziała "tam to by pani zobaczyła chore psychicznie osoby i sama zeswirowala". Bardzo boje się widoków takich ludzi nawet do leków ssri podchodzę z dystansem nie chce tak skończyć

Masakra. . . Nie ma co się nakrecac nerwica tonie choroba psychiczna. Mnie kiedyś interesowały takie sprawy ale od czasu nerwicy się boje. ... nie ma co robić w gacie tylko się odburzac

Ale jak odburzyc się w mojej fobii? Mam siłę ogromną w sobie brakuje mi tylko kopa w d*pę... choć i tak już lepiej jadlam jak wrocilam od psychologa... juz mowie wsobie ze wole się udusić niż umrzeć z głodu w bólach. I wolę to niż szpital...

Pomysl jak . Wiesz co to terapia szokowa . Wyobraz sobie kogos kto ma arqchnofobie . Boi sie pajakow . I teraz jak przestac sie ich bac . Proste trzeba znales pajaczka i zaczac go ciumac przytulac teaktowac jak cos waznego dla siebie . Pomimo wielkiego leku . To samo jest u ciebie nic na sile wszystko mlotkiem

a czy Zoloft może mi pomóc?

jak wróciłam, zjadłam kaszkę (no ok popijałam trochę wodą), piętkę z czekoladą. aż się zdziwiłam. wszystko tylko nie szpital... poinformowałam rodzinę i mam zamiar do nich jeździć, przy nich jeść, może jak będzie mi "głupio" wypluć z buzi jedzenie, to będzie dla mnie szok i połknę. Bo przy chłopaku czy przyjaciółce nie odczuwam wstydu. chwała Bogu (choć jestem ateistką), że rano na śpiocha jeszcze coś wcinam raz lepiej raz gorzej ale rano jem. koleżanka wyciąga mnie na jogę, więc może się skuszę - oddychanie te sprawy (w szpitalu byłyby za free, ale wole zapłacić niż siedzieć zamknięta)

-- 30 lipca 2015, o 19:46 --
coś co nie zapycha,,, hmmm moja fagofobia polega na tym, że czuję jakbym UTRACIŁA ODRUCH ŁYKANIA

czuje jak bym utraciła odruch łykania czuje a nie wiem ze go utraciłam czyli zdajesz sobie sprawę ze to tylko odczucie Fajnie zacząć radzić sobie z nerwicą od ustalenia priorytetów np. ok chce się wyleczyć i normalnie żyć i teraz jakie środki np chce leki na początku albo nie chcę to już jak wolisz ale później dobrze jest poznać cała strukturę czyli można posłuchać wszystkich nagrań po kolei to daje nam świadomość emocjonalną i dużo odpowiedzi ktorę cie trapią trochę ogarniesz chaos i dążąc do celu będziesz czuć coraz większą ulgę bo w końcu zauważysz że się do niego zbliżasz.Co do jedzenia to jak faktycznie nie możesz jeść kup odzywkę dla sportowców to się pije a ma wszystko co potrzeba do funkcjonowania , tylko potraktuj to jako dodatek do diety a nie jej zamiennik.