Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

witam wszystkich, mam 34 lata; od 22 roku życia zmagam się z tym czymś; nie byłam zdiagnozowana, bo zazwyczaj za krótko bywałam na terapiach, albo też nikt mi testów żadnych nie robił;
sama uważam, że mam nerwicę, depresję i różnego rodzaju zaburzenia osobowości, mieszanka paranoicznej, zależnej i unikającej, fobia społeczna przez to; myślę, że wpływ na moje schizy ma również zupełnie nieudany związek z facetem, niestety, mamy dwójkę małych dzieci;
ciekawa jestem czy są tu ludzie, którzy również posiadają dzieci i jak sobie radzą z byciem rodzicem;
ja czasami mam wrażenie, że dla moich dzieci byłoby lepiej, gdybym odeszła, zostawiła z ojcem, że wtedy miałyby szansę na bycie normalnymi

Witaj na forum Estera!

Rejestrując się na tym forum poczyniasz krok w dobrą stronę, żeby się wyleczyć
Niektórzy tu mają dzieci, ja nie.
Ale witam Cię na forum, na którym moim zdaniem znajdziesz sporo rad i wskazówek.

Hej wszystkim!:) Podobnie jak Ty Estera nie zostalam zdiagnozowana(nigdy nie bylam nawet na zadnej terapii, szpitalu), ale wiem, ze mam nerwice, depresje i rozne zaburzenia, z ktorymi czuje sie osamotniona i wykluczona z zycia spolecznego. Mam 21 lat i zmagam sie z tymi problemami od kilku lat (depresja doszla pol roku temu). Moze dzieki waszemu wsparciu tutaj zrobie krok do przodu w walce z moimi demonami:)

Witajcie serdecznie

Oczywiście źe znajdziecie tutaj wsparcie, na początek polecam zapoznać się z tymi działami:

spis-tresci-autorami-t4730.html
odburzanie-wedlug-divovica.html

Pozdrawiam serdecznie i życze miłej oraz produktywnej eksploracji

Estera pisze:ja czasami mam wrażenie, że dla moich dzieci byłoby lepiej, gdybym odeszła, zostawiła z ojcem, że wtedy miałyby szansę na bycie normalnymi

NIGDY, PRZE NIGDY TAK NIE MYŚL! ! ! Witaj na forum.

Co by sie nie dzialo nigdy nie zostawiaj dzieci na pastwe losu i nihle odbieraj sobie zycian poprostu zacznij zyc dla nich

Cześć Estera, witaj na forum i rozgość się. Jeśli zdecydujesz się zostać, na pewno uzyskasz wsparcie w miarę naszych możliwości.
I nie, Twoim dzieciom nie byłoby lepiej. Które dziecko chciałoby nie mieć mamy i wiedzieć, że zostało opuszczone? Każda mama jest najlepszą mamą jaką umie być- jeśli włożysz w to serce dasz im coś więcej niż jakiś perfekcjonizm, ale po prostu szczerą matczyną troskę pochodzącą od osoby, która też ma prawo miec swoje problemy.

dzięki za miłe przyjęcie , mam nadzieję, że mi to forum pomoże, i może i ja również komuś pomogę

Jeśli tylko zechcesz otworzyć się na to, co tutaj możesz przeczytać, to na pewno uda Ci się coś w sobie zmienić!