Forum - Nerwica - Derealizacja - Depersonalizacja - Depresja - Zaburzenia lękowe.

Witam Wszystkich,

Jestem nowy na forum, chociaż pierwszy raz wszedłem na nie zaraz kiedy ono powstało i co jakiś czas przeglądałem posty, to teraz dopiero zdecydowałem się przyłączyć do Waszego grona.

Przywitałem się też wcześniej, ale mój wpis słusznie chyba został przeniesiony do innego działu, gdzie więcej rozpisałem się o swoich przypadłościach.
Może ktoś ma podobnie, moimi innym zaburzeniem jest schizofrenia paranoidalna

Chcę Was wszystkich lepiej poznać i brać udział aktywnie w dyskusjach, myślę, że to mi może pomóc i że ja też mogę okazać się pomocny.

Witaj na forum.
Skoro znasz je od dluzszego czasu, to z pewnoscia juz czytales rozne dostepne tutaj artykuly. Odnosnie schizofreni paranoidalnej, jesli przyjmuje sie odpowiednie leki to mozna normalnie funkcjonowac. Jak to wyglada w Twoim przypadku? Moze powiesz cos wicej o sobie

-- 22 listopada 2014, o 07:37 --
A juz widze Twoj post, gdzie bardziej opisales swoja historie.
Podobnie jak Wiktor znam osoby ktore biora ten lek, na ktory masz przejsc i dobrze na nich dziala. Twoj psychiatra zapewne tez wie co robi. Ze schizofrenia paranoidalna takze mozna normalnie funkcjonowqc tylko wazne jest regularne branie lekow, nawet gdy poczujesz sie lepiej.
Jeszcze raz witaj na forum.

Witaj Divam!


Tak, można normalnie funkcjonować z SP. Mogę się pokusić o stwierdzenie, że idzie funkcjonować z moją przypadłością w jeszcze lepszej normie niż "normalnie", tylko trzeba nie robić z tego problemu, a poradzić sobie ze sobą samym stąpając twardo po ziemi, nie bujając w obłokach i wykorzystać to jako dar, który się ma, gdyż jak to mówią świat należy do surrealistów i żeby żyć trzeba mieć coś z czubem
Lek mam dobry, tylko przemiana wewnętrzna musi iść razem w parze z przyjmowaniem leków. Abilify jest środkiem aktywizującym i myślę, że tego właśnie mi trzeba, a rispolept, który do tej pory przyjmowałem jest lekiem przeciwpsychotycznym i jako skutek uboczny myślę, że trochę mnie otępia.

Moja sytuacja wygląda tak, że nie jestem sobie w stanie sam zaprzeczyć, że to co przeżyłem i doświadczyłem było tylko wytworem mojej wyobraźni. Więc staram się żyć, tak, że ani mnie to ziębi, ani grzeje, jeśli są rzeczy paranormalne na na naszym świecie, to niech sobie będą, a ja staram się stąpać twardo po ziemi i żyć aktywnie. I właśnie z tym mam problem, żyłem do tej pory tak jakby w letargu, z którego pomagam sobie właśnie na tym forum wyjść, rozpisując samego siebie na czynniki pierwsze, starając się ogarnąć i się okiełznać ze swoją przypadłością.

Trochę poczytałem o schizofrenii paranoidalnej, lecz z każdym właściwie przypadkiem jest inaczej i ciężko trafić na kogoś, kto miał podobną historię przypadłości.

Mysle, ze bardzo wazne jest wlasnie to, jak patrzymy na swoja sytuacje psychiczna. A opisane tego na forum pomaga bo
a) patrzymy na swoja sytuacje z boku
b) poznajemy zdanie innych odnosnie naszej sytuacji
c) mozemy po prostu z kims porozmawiac, kto nas rozmie albo przynajmniej sie stara zrozumiec, a nie slepo ocenia
To oczywiscie tylko moje zdanie, ale mysle ze co niektorzy by sie z nim zgodzili.