Cześć :)
: 7 grudnia 2019, o 12:53
Cześć wszystkim 
jestem Agnieszka, studiuje aktualnie na 4 roku, w lutym mam bronić inżyniera. Moja przygoda zaczęła się gdzieś 2014 roku, potem chwilę miałam spokój. W tamtym roku w październiku będąc na zajęciach z makijażu (chodziłam do rocznej szkoły wizażu w trakcie przerwy gdy nie zdałam dwóch przedmiotów na studiach) omdlałam i dostałam od razu derealizacji, pojechałam do szpitala nikt nie wykrył jakiejś choroby albo problemów z czymkolwiek. Od tego czasu mam to uczucie do teraz z atakami paniki. Jest ciężko. Chodzę do psychiatry i psychologa. Na razie żadne tabletki mi nie pomogły chociaż trochę. Ciągle mam dd i ataki paniki. Ciężko mi wysiedzieć na zajęciach , nie wiem w sumie jakim cudem się nie poddałam. Bardzo często mam uczucie wpadania i umierania. Wiem co i jak działa mimo to objawy dają mi tak w kość że ciężko mi żyć. Chodzę na siłownię. Próbuje zdrowo się odżywiać. Największy problem tkwi chyba w moim domu i rodzina. Często w dzieciństwie dochodziło do awantur i przemocy. Ojciec jest chory na schizofrenie. Często śpi i krzyczy w piwnicy która jest pod moim pokojem. Dziadek jest alkoholikiem. Babcia jest już po 80 siatce i dokucza mi słownie. Mama nie da sobie wytłumaczyć co mi się dzieje i ma tylko swoją rację. Na razie nie mam kasy żeby się wyprowadzić ale o tym marzę. Dzisiaj mam bardzo zły dzień (pewnie też przez miesiączke). Poszukuję pomocy co mogę jeszcze zrobić dla siebie aby było lepiej, bo jestem blisko dzwonienia po karetkę przez moje złe samopoczucie. Pozdrawiam wszystkich czytających 
jestem Agnieszka, studiuje aktualnie na 4 roku, w lutym mam bronić inżyniera. Moja przygoda zaczęła się gdzieś 2014 roku, potem chwilę miałam spokój. W tamtym roku w październiku będąc na zajęciach z makijażu (chodziłam do rocznej szkoły wizażu w trakcie przerwy gdy nie zdałam dwóch przedmiotów na studiach) omdlałam i dostałam od razu derealizacji, pojechałam do szpitala nikt nie wykrył jakiejś choroby albo problemów z czymkolwiek. Od tego czasu mam to uczucie do teraz z atakami paniki. Jest ciężko. Chodzę do psychiatry i psychologa. Na razie żadne tabletki mi nie pomogły chociaż trochę. Ciągle mam dd i ataki paniki. Ciężko mi wysiedzieć na zajęciach , nie wiem w sumie jakim cudem się nie poddałam. Bardzo często mam uczucie wpadania i umierania. Wiem co i jak działa mimo to objawy dają mi tak w kość że ciężko mi żyć. Chodzę na siłownię. Próbuje zdrowo się odżywiać. Największy problem tkwi chyba w moim domu i rodzina. Często w dzieciństwie dochodziło do awantur i przemocy. Ojciec jest chory na schizofrenie. Często śpi i krzyczy w piwnicy która jest pod moim pokojem. Dziadek jest alkoholikiem. Babcia jest już po 80 siatce i dokucza mi słownie. Mama nie da sobie wytłumaczyć co mi się dzieje i ma tylko swoją rację. Na razie nie mam kasy żeby się wyprowadzić ale o tym marzę. Dzisiaj mam bardzo zły dzień (pewnie też przez miesiączke). Poszukuję pomocy co mogę jeszcze zrobić dla siebie aby było lepiej, bo jestem blisko dzwonienia po karetkę przez moje złe samopoczucie. Pozdrawiam wszystkich czytających 
potrzebuje nowych twarzy żeby się wyżyć artystycznie